ฉันคือ…ความแตกต่าง
อ่าน: 3201บันทึกนี้ เขียนไว้เมื่อวันที่่ 2 ธันวาคม 2553…
อ่านพบอีกครั้ง ก็ให้เกิดความรู้สึก…เพิ่มขึ้นอีก…
นี่ละกระมังที่ “ครู” ในโลกของการเขียนหนังสือของฉันมักสอนว่า “ให้บันทึกความคิด ความรู้สึกไว้เสมอไม่ว่าเราจะชอบหรือไม่ชอบมันก็ตามที”
…………………………
ฉันคือ ใบไม้เล็ก ๆ ในป่ากว้าง
ฉันเฝ้ามองความเบิกบานสดใสของป่าอันชอุ่มงาม
ฉันรื่นเริง ระบัดใบไปกับพร้อม ๆ ใบไม้หลากพันธุ์
ฉันเป็นส่วนเสี้ยวของป่าใหญ่อันชุ่มชื่น
………………..
…แต่แล้ว…วันหนึ่งฉันกลับรู้สึก “แตกต่าง”
ฉันกลัวจับใจ ฉันแตกต่าง แปลกแยก…
ฉันเป็น ความแปลกแยกอย่างนั้นหรือ?
ฉันพรั่นพรึง ครั่นคร้าม กลัวที่ต่างจากคนอื่น ๆ
……………….
ฉันเป็นใบไม้เล็ก ๆ ในป่ากว้าง
ฉันคือ ความแตกต่าง…
ฉันออกจากป่าใหญ่นั้น
ด้วยความหวังจะเจอป่าที่แตกต่าง..สำหรับฉัน
แล้ว…ก็พบว่า ป่าทุกป่าแตกต่างไม่เหมือนกันเลย
………………
ฉันก็ยังเป็นใบไม้เล็ก ๆ ในป่ากว้าง
หากวันนี้…ฉันกระจ่างใจแล้ว
ไม่ว่าป่าไหน ๆ ก็คือ “ความแตกต่าง”
และ ฉันคือ “ใบไม้เล็ก ๆ” ที่แตกต่างอยู่เสมอ ไม่เคยเปลี่ยนเลย…
……………….
วันนี้กลับมาอ่านและเห็นความคิด/ความรู้สึกในวันที่บันทึก…ชัดขึ้นอีกนิดหนึ่งว่า
ความรู้สึก แตกต่าง/แปลกแยก ทำให้เราทุกข์ หวาดกลัว และปิดขังตัวเอง
“ใบไม้/ต้นไม้” ก็เปรียบได้กับปัจเจกบุคคล แต่ละคนที่ไม่มีใครเหมือนใครได้ทั้งหมด
ทุกคนล้วนแตกต่างกัน…
“ป่า” เปรียบได้กับ “สังคม” ซึ่งเป็นที่รวมกันของ พืชพรรณ สัตว์ป่า สายน้ำ ลำธาร…ที่หลากหลาย
ป่าที่อุดมสมบูรณ์ต้องประกอบด้วยความหลากหลายทางชีวภาพ ฉันใด…สังคมที่อุดมปัญญา/สงบสุข ต้องประกอบด้วย “บุคคล” ที่แตกต่าง หลากหลาย ทั้งความรู้/ความคิด…ฉันนั้น
การยอมรับเคารพกันและกันใน “ความแตกต่าง” ของสมาชิกในสังคมอย่างแท้จริง… จึงช่วยให้สังคมงดงามและไพบูลย์
หมายเหตุ : บันทึกนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัว ไม่เกี่ยวกับเหตุการณ์ บุคคล ไม่ได้พาดพิงถึงผู้ใด…นอกจาก “ตัวเอง”