ลานเสรี

เมื่อวานนี้ หลานสาวตัวน้อยซึ่งก็กำลังย่างเข้าสู่วัยรุ่น เกิดภาวะวิกฤตทางอารมณ์ มีปัญหากับเพื่อนสนิทที่เรียนห้องเดียวกันมาตั้งแต่เรียนอนุบาล…

๑๑๑ ฟังสาวน้อยเล่า ๆ ๆ ๆ อย่างอัดอั้นตันใจ สรุปความว่าขัดใจกับเพื่อนรักด้วยบางสาเหตุที่เธอยอมอดทนมานานไม่เคยปริปาก แต่นานเข้า เพื่อนที่ไม่เคยรู้ว่าเธอไม่ชอบและต้องอดทนมาตลอดก็ยังคงทำเช่นนั้น จนเธอทนไม่ไหวและปฏิเสธออกไป เพื่อนโกรธเธอมากต่อว่าและกล่าวคำที่เธอรู้สึกแย่มาก ๆ คือ

“…เธอไม่เหมือนเดิม เธอเปลี่ยนไปแล้ว…”

๑๑๑ สาวน้อยระบายต่อว่าเธอเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยนเลย แต่เพื่อนแหละที่ไม่เข้าใจเธอ เพื่อนไม่เคยสนใจความรู้สึกไม่เคยถามเธอเลยว่าเธอคิดอย่างไรบ้าง ….ฯลฯ

๑๑๑ อูย… ศิราณีจำเป็น ก็งานเยอะแยะ หนังสือกองเท่าภูเขา (แต่เป็นหนังสือที่ไม่ชอบอ่าน) อ่านเท่าไหร่ไม่หมดเสียที แถมไม่สนุกไม่ค่อยรู้เรื่องด้วย โหย…คุณยายน้อยก็เครียดอยู่นะจ้ะ…

….เลยบอกสาวน้อยไปว่า ตอนเย็นเราไปกินไอศครีมกันแล้วค่อยคุยเรื่องนี้ ตอนนี้ขอปั่นงานก่อนละกัน และตอนนี้คุณยายน้อยก็กำลังวิกฤตเหมือนกัน ทำงานไม่ค่อยได้ตามเป้าหมาย อย่ามารบกวนจนกว่าจะถึง 5 โมงเย็นแล้วกัน…

….สาวน้อยทำหน้าเหรอ…คงงง เพราะคุณยายน้อยไม่เคยปฏิเสธหลานสักที วันนี้เกิดอะไรขึ้น แต่ก็ยอมถอยออกไปแต่โดยดี เลยตะโกนไล่หลังไปว่าขอบใจที่เข้าใจคุณยายน้อยจ้ะ…

๑๑๑๑ความจริงต้องขอบใจเจ้าตัวน้อย ที่ทำให้คุณยายน้อยกล้าที่จะปฏิเสธหลานเสียบ้าง ทั้งยังทำให้ได้เรียนรู้ว่าอะไรก็ตามที่เราต้องอดทน-ทนอดอยู่บ่อย ๆ นั้น ควรที่จะหาโอกาสบอกคนอื่นให้ได้รู้ด้วย จะได้ไม่อัดอั้นและระเบิดออกมาแบบไม่มีเหตุมีผล กลายเป็นคนไม่น่ารักไปอย่างที่ไม่ตั้งใจเลย

๑๑๑

เย็นนี้จะพาหลานไปกินไอศครีมแพง ๆ ที่ห้าง

ได้ยินมาว่า กินไอศครีมแล้วทำให้อารมณ์ดี…ฮา ๆ ๆ

« « Prev : ราคาที่ต้องจ่าย

Next : สำเร็จ-สุข » »