ละครมายา

โดย freemind เมื่อ 2 สิงหาคม 2010 เวลา 10:22 (เย็น) ในหมวดหมู่ เรื่องเรื่อยเปี่อยตามอารมณ์ #
อ่าน: 2036

:-?

วันนี้คิดถึงร้อยแก้วที่เคยอ่านและคัดลอกไว้ โดยไม่ทราบชื่อผู้ประพันธ์

///

แสงแดดจัดจ้าคือความร่าเริงของใบไม้

ผู้คนหลากหลายคือตัวละครมากมายให้ศึกษา

น้ำครำน้ำเน่าคือรากเหง้าของปัญญา

และ วันเวลากลับมีค่ายิ่งกว่า…เงินทอง

นิรนาม

หลายคนอาจหลีกเลี่ยงแสงแดดจัดจ้า มันร้อนแผดเผาเรานี่นา

ลืมไปว่า…แสงแดดคือพลังชีวิตสร้างสรรค์โลก

หลายทีเราหน่ายกับตัวละครมากมายที่เข้ามาในชีวิต เบื่อละครโลกย์เก่า ๆ

มัวแต่คิดว่า… เราคือหนึ่งใน ตัวละคร นั้น

หลายหนเรารังเกียจเรื่องน้ำครำน้ำเน่าว่าไร้สาระ เอียนแล้วไม่อยากรับรู้

คิดไม่ออกว่า… นั่นคือรากเหง้าแห่งปัญญา

หลายครั้งคราที่เราฆ่าเวลา…เพราะไม่รู้จะทำอะไรดี

จนวันหนึ่ง…เราเสียดายจับใจ ทำอย่างไรจะได้วันเวลานั้นกลับมา

///

1234โลกมันยุ่ง น่าหน่ายนัก จะเราจะเขาต่างก็เต็มไปด้วยอวิชชา เห็นแล้วรู้แล้ว ให้รู้สึกว่าไม่อยากเป็น ตัวละคร ใน ละครมายา

หากมองอีกมุม…เมื่อเลี่ยงไม่พ้น หลบไม่ได้ ก็ต้องยอมรับและเผชิญหน้าอย่างกล้าหาญ รู้เท่าทัน…แม้ยาก ก็ต้องเพียรทำ

///

คิดต่อไปถึงคำสั่งสอนของพระพุทธองค์ที่ว่า

ความสุขใดก็ตามที่ไม่นำไปสู่ความสงบระงับ

ไม่นับเป็นความสุขแท้

จริงแท้แล้ว

ดอกหญ้าเล็ก ๆ … ที่เปี่ยมสุข

P20600955

« « Prev : ความหมาย

Next : ยกเว้น » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

4 ความคิดเห็น

  • #1 nuaor ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 สิงหาคม 2010 เวลา 10:47 (เย็น)

    หากละครเรื่องใดมีแต่พระเอก นางเอก ไม่มีตัวอิจฉา เรื่องนั้นไม่ค่อยสนุกค่ะ เหมือนดังชีวิตคน หากมีแต่สุขอย่างเดียว ไม่เจออุปสรรคบ้าง ไม่เจอความทุกข์บ้าง ชีวิตนั้นมันจะสมบูรณ์ได้อย่างไร แต่ทั้งหมด มันคือรสชาดของชีวิตนะค่ะ

  • #2 freemind ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 สิงหาคม 2010 เวลา 11:00 (เย็น)

    จริงค่ะ…
    บางทีเราก็เป็นพระเอกนางเอก…(พยายามเป็น)
    บางครั้งเราก็เป็นตัวร้าย…(แม้่ไม่ตั้งใจ)

    ขอบคุณน้องค่ะ

  • #3 ป้าหวาน ให้ความคิดเห็นเมื่อ 2 สิงหาคม 2010 เวลา 11:07 (เย็น)

    ชอบบทร้อยแก้วข้างต้นค่ะ ช่างแต่งได้ลึกซึ้ง กว้าง และ จริง
    ในแง่หนึ่งคิดว่า ชีวิตมนุษย์ก็เป็นอย่างนี้เอง เวียนว่ายอยุ่ในโลกมายา
    มีคนๆหนึ่งกล่าวว่า ยิ่งพ้วพ้นยิ่งยุ่ง ท่านจึงให้สันโดษ ว่าแล้วก็นึกถึงเรื่องสันโดษ
    ของ หลวงพ่อมิตซูโอะ ยังมีคนเข้าใจผิดอยู่ ท่านกล่าวไว้น่าอ่านมากค่ะ

    หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือเล่มเล็ก ๆ ใช้เวลาอ่านผ่านไม่เกินสิบห้านาทีแต่เนื้อหาข้อคิดในหนังสือเล่มนี้อาจจะเปลี่ยนชีวิตของท่านไปชั่วชีวิต เคยสงสัยหรือไม่ว่าทำไมเราถึงต้องอยากได้โน้นได้นี่ มีโทรศัพท์แล้วก็ต้องมีรุ่นที่ใหม่ ๆ ขึ้นไปอีก เพื่อนมีรถ เราก็ต้องมีรถเหมือนเขาถึงจะมีความสุข สิ่งเหล่านี้พระท่านเรียกว่าอามิสสุข หรือความสุขที่ได้มากจากวัตถุ ซึ่งเมื่อใดที่เราหาวัตถุได้ไม่พอเราก็ไม่มีความสุข หนังสือเล่มนี้จะสอนเราว่ายังมีความสุขอีกแบบ ที่ไม่ได้มาจากวัตถุที่เราต้องไปหามา แต่เป็นความสุขในสิ่งที่เรามีอยู่ ซึ่งก็คือความสันโดษนั่นเอง

    ชื่อหนังสือ: สันโดษ…เคล็ดลับของความสุข โดยพระอาจารย์มัตซูโอะ คเวสโก
    http://weread.in.th/75

    อ่านไปมา ชอบทุกบรรทัดของบันทึกนี้เลย ตรงใจ..คิดเหมือนกัน เห็นด้วยค่ะ ขอบคุณค่ะ

  • #4 freemind ให้ความคิดเห็นเมื่อ 3 สิงหาคม 2010 เวลา 9:51 (เช้า)

    มีหนังสือเล่มนี้แล้วค่ะ เนื่องจากเพื่อนมอบให้ แต่ต้องยอมรับว่าย้งไม่ได้อ่าน ได้แต่สแกนผ่าน ๆ
    จะหาเวลาเพื่ออ่านให้ได้ค่ะ

    ส่วนตัวเมื่อ “รู้สึก” กับอะไรก็ตามชอบที่จะบันทึกไว้ เพราะเป็นขั้นตอนหนึ่งในเส้นทาง “ฝึกตน” ที่ตั้งใจและให้สัญญาไว้กับตัวเองค่ะ

    บางครั้งกลับมาอ่าน ก็งง ๆ คิดไม่ค่อยออกแล้วว่า ตอนนั้นน่ะ กิเลสหรือโลกธรรมตัวไหนนะที่เป็นสาเหตุของความคิดนั้น ๆ

    ขอบคุณป้าหวานนะคะ

    มีความสุขและสงบในธรรมค่ะ


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่
You must be logged in to post a comment.

Main: 0.048829078674316 sec
Sidebar: 0.049994945526123 sec