โลกนี้พร่องอยู่เป็นนิจ
<
“โลกนี้พร่องอยู่เป็นนิจ ไม่เคยสมบูรณ์เลย
มนุษย์ คือโรงงานผลิตความบกพร่อง”
เก็บมาจากศีรษะอโศก.
+
เพราะ “ไม่รู้จักพอ”
…ใจจึง “ขาดพร่อง”…
ความขาดพร่องในใจทำให้ทุรนทุราย อยากได้อยากมีอยากเป็น อยาก อยาก อยาก …..ไม่รู้จบ
โลกจึงคล้ายกับ พร่องอยู่เป็นนิจ…ไม่เคยสมบูรณ์เลย
1
แล้วควรทำอย่างไร?
ไม่ต้องทำอะไรเลย นิ่งมอง เฝ้าดู รู้ เห็น ยอมรับให้ได้
แล้ว…ช่องว่างที่ขาดพร่อง นั้น ก็จะค่อย ๆ เต็มตื้นขึ้นอย่างช้า ๆ
1
เท่านั้นเองหรือ?
“โลกภายใน” ที่เต็มเปี่ยม จะไปช่วยเติมเต็ม
“โลกภายนอก” ที่ขาดพร่องนั้นเอง…
1
ทำไมล่ะ?
เพราะในความเป็นจริง โลกนี้งดงามสมบูรณ์แบบ สอดคล้องกลมกลืนอยู่แล้วเป็นธรรมดา
1
…เพียงเราอย่าบิดเบือนความจริงนั้นเสียก็แล้วกัน…
1
หน้าที่เราก็เพียงตามรู้ ตามดู ให้เห็นให้เข้าใจ … และช่วยกันเติมเต็มความขาดพร่องนั้น ทั้งภายในใจตนเองและผู้อื่นอย่างเมตตาและปรารถนาดีต่อกัน…
123
ก็ฟังดูไม่ยากนะ
เพียงจะทำได้แค่ไหนเท่านั้นเอง…
Next : ตัวสับไก » »
4 ความคิดเห็น
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวดีๆค่ะ
ยินดีค่ะพี่สร้อย
ฟังธรรมมา…จึงคิดต่อเรื่อยเปี่อยค่ะ
ตามอ่านไปเรื่อยเรื่อย
พูดสั้น ๆ ว่า “ตามอ่านไปเรื่อย”
อิอิอิ
ไปเีิ้ีิรื่อย ๆ เหนื่อยเราก็…ไม่หยุด…
วันนี้ใจเต้นปกติดีนะคะ