ทำให้จริง
โดย freemind เมื่อ 9 กรกฏาคม 2010 เวลา 9:51 (เช้า) ในหมวดหมู่ การจัดการความรู้ #
อ่าน: 2247 1234
ฉันได้ยิน… ฉันลืม
ฉันได้เห็น… ฉันจำได้
เมื่อฉันทำ… แล้วฉันก็เข้าใจ
สุภาษิตจีน
1234
น่าจะทำนองเดียวกันกับสุภาษิตไทย ที่ว่า “สิบปากว่าไม่เท่าตาเห็น สิบตาเห็นไม่เท่ามือคลำ” (ยังไปเจอมีต่ออีกว่า สิบมือคลำไม่เท่ากระทำในใจ ดีอยู่ที่ปากทุกข์ยากอยู่ที่มือ)
แม้ได้ยินได้ฟัง ได้เห็นได้อ่าน แต่หากไม่นำไปปฏิบัติจริง ก็ยากที่จะ… “เข้าใจ” และแม้เข้าใจก็จะเป็น ความรู้แห้ง ๆ ที่ขาดชีวิตชีวา
การได้เรียนรู้จาก “ผู้รู้” ที่เพียงได้ยิน ได้อ่าน ฟังเขาเล่าว่า แต่ไม่มีประสบการณ์ทำจริงนั้น จึงแตกต่างกับการได้เรียนรู้จาก “ผู้รู้” ที่สั่งสมประสบการณ์จริงจากชีวิตอย่างเทียบกันไม่ได้เลย
1234
งั้นที่ตั้งใจจะเป็น “ครู” เราก็ต้องหาประสบการณ์
จากการปฏิบัติจริงสินะ…
ไม่ง่ายเลยนะนี่
« « Prev : เปรียบดั่งผลพฤกษชาติดาษดื่นมี
Next : Antidote-อาการสำลักข้อมูล » »
4 ความคิดเห็น
การเป็นครูนี่แหละ ยากที่สุดในโลก
แต่ถ้าเป็นคนรับจ้างสอน ง่ายมาก
เส้นแบ่งอยู่ในหัวใจ
และขอเอาใจช่วย
คำว่า “ครู” กับ “ผู้รับจ้างสอน” ต่างกันมาก
หนูโชคดีที่ได้พบเจอ “ครู” มากกว่า
ขอบพระคุณพ่อครูบาค่ะ … ความจริงก็คือความจริง ความฝันที่อยากเป็น “ครู” ก็คงเป็นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ที่ตั้งใจที่สุดก็คือ ต้องเรียนรู้และปฏิบัติจริง จนเชี่ยวชาญเสียก่อน จะได้สอนได้ค่ะ
ที่บ้านพี่พงษ์เผ่าเหล่ากอเป็นแต่ครู
พ่อ อาๆ พี่ๆ ..ตัวเองก็ดันมาเรียนครู
แต่จบแล้วไปเป็นครูนอกแบบในชนบทโน้น
อยู่กับป่ากับเขา หลายเรื่องแอบมีความสุข
ที่เห็นเขาเติบโต เบิกบาน บางเรื่องก็หดหู่หัวใจเพราะมันไม่โต
ลึกๆก็พอใจที่ได้ทำลงไปแม้จะเกิดผลดีเลิศบ้าง ไม่สำเร็จบ้าง
ที่แน่ใจคือเราพยายามทำดีที่สุดให้สังคมดี..ภายใต้เงื่อนไขของเรา
พี่บางทรายคะ
ที่บ้านไม่มี คนทำอาชีพ “ครู” เลยค่ะ ทำการค้า และอาชีพอื่น ๆ มากกว่า
ส่วนตัวไม่เคยรู้ตัวว่าชอบการเป็นครู จนได้มาเรียนระัดับบัณฑิตศึกษาในคณะครุศาสตร์ค่ะ
ครูยังคงเป็นอาชีพที่ต้องเสียสละและอดทนอีกมาก จนกว่าจะเกิด “การเปลี่ยนผ่าน” ของระบบการศึกษา และค่านิยมของสังคมบ้านเรา
ขอบคุณที่พี่นำประสบการณ์มาแบ่งปันค่ะ แม้หดหู่ใจกับ ความไม่โต …. แต่แท้จริงแล้ว เมื่อมีเด็กที่เราเพียรสอนสั่งให้ความรู้และทักษะชีวิต วิ่งเข้ามาสวัสดีและทักทาย “ครู” ที่เคยสอนเขา … ครูทุกคนย่อมได้รับรางวัลแห่งความภาคภูมิใจแล้ว