ทางยัง…ไกล
โดย freemind เมื่อ 23 มิถุนายน 2010 เวลา 11:20 (เช้า) ในหมวดหมู่ ภาษา ร้อยกรอง ความคิด #
อ่าน: 2357
เหนื่อยนัก พักก่อน ผ่อนใจ
วุ่นวาย ทำไม นักหนา
โศกเศร้า หวานรัก มักมายา
เธอจ๋า อย่าหลง ทาง…ยังไกล
ผ่อนผ่าน ย่านย่าง ทางชีวิต
มมังการ อหังการ ฤๅหนไหน
กลับสู่ โลกหล้า ภายใน
สุดจิต กลางใจ คือ…ปัญญา
23 มิย.53
« « Prev : ยิ้ม
Next : เว้นวรรค » »
4 ความคิดเห็น
ทางยังไกลแค่ไหนไม่เห็นบอก
กลัวผีหลอกกลางทางคิ้วคางสั่น
ต้องห้อยพระหลายองค์คงกระพัน
แต่ผีมันจะกล้วไหมก็ไม่รู้
“ผัสสะไวกว่าสายฟ้าแลบ
แว็บเดียวอารมณ์ยกกันมาเป็นโขยง
แค่เอาละอองปัจจัยมาเชื่อมโยง
ใจก็หลุดโพล่ง ห้อยกะรุ่งกะริ่งติ้งต่างไป”
จากหนังสือ คำตอบของชีวิต ปฎิจจสมุปบาท
(เอามาฝากค่ะ)
ขอบคุณพ่อครูบาsutthinunค่ะ
5555….
ทางมันไกลแค่ไหนสุดจะบอก
ไม่กลัวหรอกผีสางกลางทางนั่น
ไม่มีพระห้อยสักองค์คงไม่ทัน
“ผีตัวฉัน” นั้นน่ากลัวกว่าใครใคร
พี่ที่รัก
sompornp
ชื่อหนังสือน่าอ่านจังค่ะ คำตอบของชีวิต ปฎิจจสมุปบาท
ต้องไปตามเก็บชิ้นส่วนที่ห้อยกะรุ่งกะริ่งติ๊งต่างไป…มาเสียก่อน
ขอบคุณค่ะ