ลานเสรี

           ”…ความไม่ดีของคนอย่าไปพูด ความดีเหมือนผ้าขาวดูง่าย  แต่ความไม่ดีเหมือนสีดำ และถ้าเราไม่รู้จริงและไปว่าคน  เท่าเป็นการทำร้ายเขา คือความไม่ดี ไม่ต้องพูด ให้รู้เพื่อระวัง และสอนไม่ให้อคติ คือท่านบอกว่ามนุษย์ทุกคนมีความไม่ดี อย่าไปโกรธ อย่าไปอคติ แต่ให้เราทำดีเป็นหลัก…“

                                                                คุณทิพาภรณ์ เจียรวนนท์  
                                                                ลูกสาวเจ้าสัวธนินท์ เจียรวนนท์

สนใจอ่านต่อได้จาก หนังสือพิมพ์คมชัดลึก (ออนไลน์) บล็อกของคุณMonchai  http://www.oknation.net/blog/monchai83/2010/06/16/entry-1

  อ่านความคิดของเจ้าสัวธนินท์ เจียรวนนท์ ผ่านการสอนลูกสาวแล้ว  นึกนิยม “คนมั่งคั่ง”

        “คนมั่งคั่ง” ต่างจาก “คนรวย”  เพราะ คนมั่งคั่ง ไม่ได้หมายถึงเพียงแค่การมีเงินทองทรัพย์สินบริวารมากกว่าระดับปกติทั่วไป แต่หมายถึงเป็นคนที่มีความบริบูรณเปี่ยมเต็มทั้งด้านวัตถุเงินทองทรัพย์สิน ความคิด ความรู้สึก ความเป็นมนุษย์ การเข้าใจคน การให้โอกาส และการแบ่งปันเกื้อกูลสิ่งที่ตนมีแก่ผู้คนและสังคมรอบตัว

      ที่เรียกว่า “คนรวย” บางคน มีจิตใจและชีวิตที่อาจเข้าขั้นเรียกได้ว่า “ยากจน” เพราะมีความกริ่งเกรงและกลัวอยู่ตลอดเวลาว่าจะยากจน ขาดทุน หรือขัดสน จึงมีความตระหนี่ ไม่ยอมเสียเปรียบ เสียสละใด ๆ   คนมีเงินมากบางคนจึงกลายเป็น “คนยากจน” ไปอย่างไม่รู้เนื้อรู้ตัว  ในทางกลับกัน “คนพออยู่พอกิน” หรือคนที่ไม่ได้มีทรัพย์สินมากมาย แต่มีพอใช้พออยู่พอกินตามอัตภาพและรู้จักพอ เขาย่อมมีความสุข และรู้สึกถึง “ความมั่งคั่ง” ในตัวเอง (ไม่รวมถึงคนที่มีหนี้สินล้นพ้น ซึ่งต้องเรียนรู้และอาจต้องมีระบบจัดการเรื่องการเงินในชีวิตที่ดีกว่านี้)

      แน่ล่ะว่า การเป็นผู้มีทรัพย์สินเงินทองมากนั้นดีแน่ ๆ ไม่ใช่สิ่งที่น่ารังเกียจ หากไม่หลงใช้ทรัพย์สินนั้นทำลายความมั่งคั่งของตน และยิ่งจะได้เปรียบในการต่อยอดให้เกิดความมั่งคั่งทั้งทางโลกทางธรรมยิ่ง ๆ ขึ้น ด้วยทรัพย์สินที่ตนมีมากกว่าอีกด้วย 

เรามาสร้าง “ความมั่งคั่ง” กันดีกว่านะคะ

« « Prev : วารวัน-ความฝัน

Next : เรื่องสั้น » »