เรื่องเล่าจากรถเมล์เล็ก
ส่วนตัวแล้วเดินทางและชื่นชอบการเดินทางด้วย “รถเมล์” เพราะสะดวก ประหยัด ตื่นเต้น เร้าใจ และที่ชื่นชอบที่สุดเป็นส่วนตัวก็คือ การได้เห็น “ชีวิต” เหมือนดู ซีรี่ส์หนังเกาหลี (ซึ่งจริงๆ ก็ไม่มีโอกาสดูหนังเกาหลีหรอก)
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ได้ฟังมานานมากแล้ว แต่ยังติดใจและจำได้ดี…
เริ่มเรื่องจาก รถร่วม ขสมก. หรือ รถเมล์เล็กสีเขียว (ปัจจุบันบางคนเรียกว่า “สางเขียว”) ที่ขึ้นชื่อว่าขับรถได้รวดเร็ว ทันใจ เป็น “ขาใหญ่” ประจำท้องถนนที่คนขับรถทั่ว ๆ ไปไม่อยากยุ่งด้วย ด้วยเหตุนี้ หากรีบจริง ๆ ต้องขึ้นรถร่วมหรือเจ้าสางเขียว นี่แหละ จึงจะถึงที่หมายได้เร็วอย่างแน่นอน จะลงตรงไหน หากรถติดอยู่ก็ลงได้ตามใจ ไม่ต้องรอถึงป้าย ทันใจทุกระดับประทับใจ
มีลุงคนหนึ่งเป็นขาประจำรถเมล์เล็ก ทุกเช้าลุงจะมารอรถเมล์และก็มักจะได้ขึ้นรถเมล์เล็กคันนี้เกือบทุกวัน ลุงชอบห้อยโหนอยู่ตรงประตูหลังเสมอ แม้คนไม่แน่น ลุงก็ไม่ยอมขึ้นมายืนหรือนั่งในรถเลยสักครั้ง
วันหนึ่งกระเป๋ารถเมล์ ซึ่งเห็นพฤติกรรมของลุงมานานแล้ว อดรนทนไม่ได้จึงพูดว่า…
กระเป๋า ลุง ไปโหนอยู่ทำไม เข้ามายืนข้างในดีกว่า
ลุง ข้าชอบ ตรงนี้เย็นดี
กระเป๋า เอ๊ะ ลุงนี่ อันตรายนา เข้ามา ๆ
ลุง ไม่ตอบ เฉย โหนต่อไป
กระเป๋า พูดไม่รู้เรื่องหรือไง ตกลงไปเดี๋ยวผมกับคนขับจะ
เดือดร้อนอีก
ลุง เดือดร้อนก็เรื่องของเอ็งสิ…ไม่เกี่ยวกับข้า
กระเป๋า อ้าว พูดงี้ก็สวยดิ เดี๋ยวลุงตกลงไปตายห่…ว่าไง
ลุง ก็เรื่องของข้า...โว้ย ไม่เกี่ยวกับเอ็ง
คนในรถ ลุงเข้ามานั่งเหอะ ลุงเป็นอะไรไป มันเดือดร้อน
กันไปหมดนะ คนขับก็แย่ ผู้โดยสารก็เสียเวลา
ลุง ยอมเดินเข้ามาในรถอย่างว่าง่าย ท่ามกลางสายตา
โล่งอกโล่งใจของทุกคนในรถ
กระเป๋า เออ พูดกันเข้าใจง่าย ๆ หน่อย ค่อยยังชั่ว
ลุง ข้ามานั่งเพราะเห็นว่าเป็น “เรื่องของเรา” โว้ย
ตอนได้ฟังเรื่องเล่านี้ หลายคนฟังแล้วบ่นว่า ลุงนี่กวนจริง ๆ บางคนบอกว่า มีคนอย่างนี้จริง ๆ เหรอ บ้างก็ว่า เฮ้อ น่าเห็นใจคนขับกับกระเป๋า บ้างก็ว่าลุงนี่น่ารักนะ เห็นแก่ส่วนรวม …..ฯลฯ
ส่วนตัว ฟังแล้วอารมณ์ดี ได้คิดขึ้นมาว่า เรื่องของใคร คนคนนั้นก็ควรที่จะรับผิดชอบเอง อย่าเที่ยวไปเรียกร้องให้คนอื่นต้องมารับผิดชอบในเรื่องของตัว แต่ในเรื่องของ “ส่วนรวม” หรือ เรื่อง “ของเรา” ต้องระลึกตระหนักไว้ว่า เรามีหน้าที่ต้องรับผิดชอบร่วมกัน แม้จะไม่ชอบไม่อยากทำก็ตามทีเถอะ
ลุง…จ๊าบส์มากสุดยอดเลย!!!
4 ความคิดเห็น
คนเราก็สุดยอดค่ะ
สรรหาเกร็ดเล็กน้อยมาให้ได้คิดใหญ่
ทุกวันนี้คนเราลืมหน้าที่ของตนเองต่อสังคมไปมากเลยค่ะ
ฉะนั้นจะรณรงค์ให้ช่วยกันเพื่อเห็นแก่ส่วนรวม ก็เริ่มจากตัวเองก่อน
แบ่งปันกันเยอะ ๆ นะคะ
พี่คนสวยเอง
อิอิอิ
พี่คนสวยที่รัก
เรื่องเล่าบนรถเมล์นี่เยอะค่ะ มีหลายเรื่องเลย ไว้ค่อย ๆ ทะยอยเล่าแบ่งปันนะคะ
เรื่องเล็กน้อย หากคิดก็ได้ประเด็นใหญ่ ๆ อยู่เหมือนกัน
ขอบคุณค่ะ
เรื่องนี้ไปตรงกับโจ๊กฮาๆๆ
“พี่ๆ..ลูกของพี่ กับ ลูกของน้อง กำลังรังแกลูกของเรา ฮาาาาาเอิ๊กซ์์์”
ครูบาคะ
สอดคล้องกันดีค่ะ… ฮา…
ต้องมีการสมานฉันท์ ระหว่าง ของพี่ ของน้อง และของเราให้ดี ไม่เช่นนั้น อาจ “บ้านแตก” ได้
