จะไหวไหมเนี่ย ?
อ่าน: 3589เนื่องจากนิสัยส่วนตัวแล้ว เป็นคนขี้อายมาก ๆ ถึงจะมีอาชีพเป็นครูก็ตาม เรื่องพูดต่อหน้าชุมชน ทำตัวเป็นผู้นำในสังคม ดิฉันยังถือว่าเด็กมาก ๆ และนี่คือข้อบกพร่องที่เคยคิดอยากจะแก้ไข ไม่กี่วันที่ผ่านมา ได้รับโทรศัพท์จากพระอาจารย์ให้ช่วยไปเป็นวิทยากร ในโครงการบำบัดผู้เสพสารเสพติดที่วัด ดิฉันอึ้งเงียบไปนานแต่ในใจปฏิเสธเรียบร้อย แอบคิดในใจ ไอ้อย่างเรารึจะมีปัญญา สอนเด็กนักเรียนได้ก็ถือว่าบุญละ แถมยังสาวและโสดอยู่ด้วย เข้าวัดเมื่อไหร่เป็นชาวบ้านนินทาว่าติดใจพระอีก งานนี้ตั้ง 2 เดือน คงมีแต่เสียกับเสียทั้งนั้นหล่ะ แต่เพื่อรักษาน้ำใจคนชวน ดิฉันจึงแบ่งรับแบ่งสู้ตอบไปว่า แล้วจะแวะไปช่วยล้างจานที่วัดให้
เมื่อแวะเข้ามาที่วัด ได้รับทราบปัญหาจากสถานที่จริง คือไม่มีวิทยากรที่ชำนาญสักคน แม่ชี 3 คนที่มาร่วมเป็นวิทยากร อายุยังน้อย บุคลิกยังคิกขุอาโนเนะ ทุกคนขาดประสบการณ์ทั้งนั้น พี่เณรที่ช่วยเป็นวิทยากรก็เป็นวัยรุ่นซะจนไม่รู้ผู้บำบัดจะเคารพหรือไม่ หัวเรี่ยวหัวแรงใหญ่ก็คงจะเป็นพระอาจารย์ที่่วัดน่าจะเหนื่อยที่สุดอีกตามเคย แต่ก็ถือเป็นเรื่องโชคดีที่งานครั้งนี้มีอาจารย์แม่ จากศูนย์ธัญญารักษ์มาช่วยอบรมวิทยากร 3 วัน ดิฉันเองได้ร่วมอบรมแค่ 2 วัน แต่ถือว่าเป็นความรู้ที่ดิฉันเองยังไม่เคยได้รับที่ไหนมาก่อน อาจารย์แม่ท่่านชมว่า ดิฉัน สามารถทำให้ผู้บำบัดเปิดใจ คุยแบบสบาย ๆ ได้ตั้งแต่วันแรกที่พบ ใจเย็น และมีบุคลิกของผู้ให้คำปรึกษาได้ ท่านให้กำลังใจว่าดิฉันทำได้ และจะทำได้ดีด้วย
วัดป่าแห่งนี้ร่วมโครงการรับผู้บำบัดสารเสพติดมาถึง 3 รุ่นแล้ว รุ่นนี้เป็นรุ่นที่ 4 ทุกครั้งที่จัดงานพระอาจารย์ท่านมักจะขอร้องดิฉันทุกครั้งให้มาช่วยเป็นวิทยากร ท่านให้เหตุผลที่ชวนดิฉันร่วมงานคือ ดิฉันมีวิญญาณของคนเป็นครูอยู่ในตัว ฟังคำนี้แล้วปลื้มทุกที แต่ดิฉันก็ปฏิเสธท่านทุกรอบ แรก ๆ คิดหาเหตุผลปลีกตัวเรียบร้อย แต่ครั้นได้พูดคุยสนทนากับผู้รับการบำบัด ได้เห็นสภาพจริง ความขัดสนหลาย ๆ อย่างในการจัดงาน ดิฉันต้องกลับมานอนก่ายหน้าผากคิด ถ้าเราไม่ช่วยแล้วใครจะช่วย ถ้าเกิดวันหนึ่งคนที่ทำงานแบบนี้ ท้อขึ้นมาสักคนแล้วใครจะทำ แล้วอีกเหตุผล คืออยากจะฝึกสร้างนิสัยการเป็นผู้นำ ฝึกความเชื่อมั่น ฝึกการพูด เมื่อโอกาสดี ๆมาให้ฝึกแบบนี้ ถ้าทิ้งเสียมันคงไม่ผ่านมาอีก ใครจะนินทาก็ช่างหัวมัน ฟะ
พรุ่งนี้ลุย โดยที่ไม่ต้องมีพี่เลี้ยง เอ่อแต่ว่า…..มันจะไหวไหมเนี่ย ?