ลานที่ปรึกษาตัวน้อย

มาแล้ววววววววววววว ค่า อิอิ… หลังจากที่มีเมล์ส่งไปแซวแล้วแซวอีก อิอิ มาเขียนแล้วนะคะ พอลล่าที่ปรึกษาตัวน้อยแต่น่ารัก ลองมาเยี่ยมทักทาย พี่ๆ ลุงๆ ป้า ๆ น้า ๆ อา ๆ ในลานค่ะ ขอประเดิมด้วยบันทึกนี้เลยค่ะ อิอิ…

หลายๆท่านอาจจะทราบกันแล้วว่าพ่อจริงๆของพอลล่าเสียไปประมาณ สองเดือนกว่าๆ แล้วค่ะ แต่วันนี้พอลล่ามีพ่ออีกท่านหนึ่ง เป็นผู้ใหญ่ที่เคารพรัก พอลล่าชอบเรียนรู้ และสนทนากับท่าน ตามสุภาษิตว่า

“คบบัณฑิต บัณฑิตพาไปหาผล” อิอิ

เมื่อคืนก่อนพอล่าเรียนปรึกษาท่านเรื่องการถอดบทเรียนค่ะ ท่านพ่อครูมี msn ด้วยนะคะเป็นไงล่ะ…อิอิ..ท่านให้ความเห็นไว้ได้น่ารักมากเลยค่ะ นำมาเผยแพร่และต่อยอดความคิดให้พอลล่าได้เรียนรู้ เรื่องการถอดบทเรียนมากขึ้นค่ะ ท่านว่า ดังนี้ …

บทเรียนไม่ต้องถอด ถ้าตกผลึกมันจะกระเด็นออกมาจากความคิดคำนึง

เราจะรู้ได้อย่างไรว่ามันตกผลึกคะพ่อ

” อัตโนมัติ อยู่ๆมันก็จะแว๊บๆออกมา เรื่องง่ายๆ ว่าที่รู้ใหม่มีอะไรบ้าง มันออกมาจากไหน เชื่อมจากสิ่งเก่า หรือต่อยอดผลิดอกความรู้ใหม่”

“บางเรื่องมันก็ไม่ต้องเรียงหนึ่ง-สอง-สาม แต่ในภาพรวมมันจะเป็นระเบียบเอง “

“เหมือนเรามองเห็นขนไก่ ดูดีๆมันจะเป็นระบบ ขนหยาบอยู่ตรงปีก ขนอ่อนอยู่ตรงคอ ฯลฯ”

ต้องมีสติ/สมาธิ ด้วย คิดอย่างใคร่ครวญ

บางทีเราก็ไม่ติดวิธีเก่าๆ

อย่าไปกังวลใช่-ไม่ใช่ ไม่มีอะไรถูก-ผิด เพียงแต่ระหว่างทางจากขาว-ไปหา-ดำ มันก็จะมีสีเทาใช่ไหมล่ะ ….

พ่อน่ารักที่สุดเลยค่ะ …. ชัดเจนไหมคะ พี่น้องงงงงงงงงง

พ่อ : เราช่วยกันเรียนรู้ พึ่งพากันได้ทุกเรื่อง ร่วมทุกข์ร่วมสุข เอื้ออาทรกันและกัน ห่วงใย กัน

สังคมทุกวันนี้แห้งแล้ง ใส่หน้ากาก เราต้องสร้างสังคมของเราเอง จะอาศัยสังคมทั่วไปยาก..เพราะมันผิดปกติ …..

ถ้าอย่างนั้น…..พวกเรามาช่วยกันสร้างสังคมแห่งความรัก สงบสุขและสันติในรูปแบบของเรากันนะคะ พี่น้อง……..

รักพ่อครูค่ะ

น้องใหม่ฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ ใส่รูปยังไงคะ แป่ววววววววววววววววว