หลง…แบบว่า..หลง….
ในกระบวนการดำเนินชีวิต ยิ่งทบทวน
ยิ่งเห็นความแตกต่าง ยิ่งเห็นการทำให้สมดุลย์
ไม่ว่าเรื่อง อาหาร
เรื่องความเป็นอยู่
เรื่องสุขภาพ
เรื่องการทำงาน
เรื่องเทคโนโลยี
ให้แปลกใจว่า ทำไมโลกนี้มีความแตกต่างซ้อนกันอยู่ไปเรื่อยๆ
ตั้งแต่ดึกดำบรรพจนปัจจุบัน เมื่อก่อนพุทธกาล จนปัจจุบัน
เพราะความคิดที่จำแนกแตกต่างในเวลาที่แตกต่างของปัจเจกบุคคล
เพราะหลักการที่อ้างอิงคนละหลักการ
เพราะเวลาและสภาพแวดล้อม
อะไรคือหลง…
พร้อมที่จะหลงไปในร่องความคิด
แบบว่า หลง ซ้อน..หลง…
หลง..และ..ไม่รู้ว่า หลง หรือ ไม่หลง
ประมาณนั้น..
เมื่อคิดถึงทางออก..
ในเมื่อมีทางออก..ไฉนจึงวนเวียน
เพราะมันเป็นเช่นนั้นเอง มันเป็นวังวน ..วนเวียน
เหมือนเราอยู่บนโลกที่หมุน ตัวเราก็ย่อมหมุนไปด้วย
เพียงแต่เราไม่รู้บ้าง รู้บ้าง
และทุกสิ่งมี..เวลา เป็นตัวแปร เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป
วัยอ่อน โตเต็มวัย แก่งอม ร่วงหล่นไป
ความคิดก็เช่นกัน
« « Prev : การทำงานคือการปฏิบัติธรรม (ต่อ)
Next : รู้รักษาตัวรอดเป็นยอดดี…. » »
4 ความคิดเห็น
ตื่นมาพิจารณาจิตแต่เช้านะครับ ป้าหวาน
ที่น่ากลัวก็คือ หลง..ซ้อนหลง คือ หลงคิดว่าตัวเองไม่หลงนี่แหละครับ ผมว่านะ
ใช่ค่ะ หลงคิดว่าตัวเองไม่หลง เพื่อความปลอดภัยจึงตั้งต้นว่า หลง…แล้ว…5555 เราอาจคิดว่า เราเดินอยู่บนเส้นลวดแห่งความเสี่ยง ที่อาจพลาดได้ตลอด จากการกระทบ จากการพลั้งเผลอ หรือ ความไม่รู้ แต่คิดอีกแบบ เราอยู่ในเหว อยู่แล้ว แต่เราพยายามตะกายขึ้นมาจากเหว กระดึ้บ..กระดึ้บ พร้อมจะตกลงไปใหม่ และ ตะกายแล้ว ก็ยังอยู่ในเหวอยู่ดี พึงอยู่ในความไม่ประมาท แต่ก็เผลออยู่ดี…ขอบคุณอาเปลี่ยน ขอรับ..
เย็นนี้ นั่งรถผ่านที่ทำงานป้าหวานครับ
พรุ่งนี้เที่ยงๆนัดคุยเรื่องผ้ากับน้องออตก่อนกระโดดขึ้นรถเข้ากรุงครับ
ไม่กล้าไปหาป้าหวาน กลัวเข็ม อิ อิ
น่าเสียดายจัง ไม่ได้พบอาเปลี่ยนสักที…
เอาเต๊อะ…ไผบ่มาก็บ่มา ก็บ่เป็นหยังบ่ว่ากั๋น
ไผนัดแล้วเบี้ยว ก็เบี้ยวไป..ฮาๆๆๆ…
คนอยู่สวนป่าสะดุ้งเลย….
วันพระบ่ได้มีหนเดียวด้อก…
.เพิ่นคงจะมาจักเทือ..เฮาได้แต่ห่วงเพิ่น…