ลานกวนใจ

หน้าที่ที่มนุษย์จะต้องปฎิบัติตามกฎของธรรมชาติ
1 ทำอย่างไรชีวิตจะอยู่รอด
2 ทำอย่างไรจะพัฒนาความอยู่รอดนั้นให้ดียิ่งๆขึ้นไป

การจะอยู่รอดได้ต้องมีความถูกต้อง
วัตถุแวดล้อมดี ร่างกายดี สติดี ปัญญาดี
ทำดีแล้วเราก็พอใจไปหมด มีชีวิตทุกกระเบียดนิ้วที่ถูกต้อง ถูกต้องแล้วจึงดี
เช่นการหาอาหาร หาให้ดี  การกินอาหาร กินให้ดี กินด้วยสติ
แต่บางคนหาอะไร มากินให้อร่อย เซ่นผีตัณหา การถ่ายอุจจาระ ก็ทำอย่างดี
คือค่อยๆถ่ายไม่เบ่งแรง ภิกษุถ่ายอุจจาระเบ่งแรงเป็นอาบัติ ถ่ายอุจจาระก็ยังทำให้ดี
อาบน้ำ ก็อาบให้สะอาด มีสติ ถูขี้ไคลด้วยการทำหน้าที่ให้ร่างกายสะอาด เป็นสุข
แต่คนมีกิเลสจะทำให้ยุ่งยาก บางทีก็ต้องไปจ้างเขาทำ
การถูพื้น ก็ถูให้สะอาด เป็นการทำหน้าที่ การล้างจาน ก็พอใจ
เพราะทำให้จานสะอาดเพราะเราต้องใช้จานสะอาดเพื่อสุขภาพที่ดี

พูดถึงการทำหน้าที่ การทำงาน ขอให้ทำงานเต็มความสามารถที่มี
หรือตามโอกาสที่ทำได้ มีความสุขอยู่ที่ที่ทำงาน เพราะเป็นการทำงานให้ดี
ทำแล้วมีความสุข มีความสุขแท้จริงแล้วเมื่อทำงาน
จึงไม่ได้ทำงานเพื่อเงินแล้วเอาไปซิ้อความสุขที่หลอกลวง เป็นความสุขเซ่นผีกิเลส
และไม่ต้องขโมยเวลา เพื่อหาความสุขหลอกลวง เพราะมีความสุขตลอดเวลาที่ทำงานแล้ว

ในความสุขในการทำงานมันเป็นอย่างนั้นเอง มีความสุขเย็นไม่เป็นของร้อน
ธรรมชาติมันเป็นเช่นนั้นเอง ทุกอย่างมีความเป็นเช่นนั้นเอง ความสุขก็เป็นอย่างนั้น
จึงไม่ยึดติด ไม่เกิดตัวกู ของกู ไม่เกิดอุปาทาน
เราต้องผ่านการงานทุกชนิดไปเป็นขั้นๆ
ต้องเคยมีความสุขอย่างถูกต้องแบบโลกๆเสียก่อน เป็นขั้นๆไป
เป็นเช่นๆนั้นๆมาก่อนจึงรู้ว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง
แม้กามารมณ์ก็เป็นเช่นนั้นเอง ยิ่งอร่อยมากก็ยิ่งหลอกลวงมาก
ไม่ปกติ ไม่สงบเย็น เมื่อผ่านมามากพอแล้ว เห็นพอแล้ว ก็ไม่หลงไหล
ไม่เห็นกงจักรเป็นดอกบัว ไม่เห็นสังขารเป็นนิพพาน
สังขารคือปรุงแต่ง เป็นความทุกข์ นิพพานคือหยุดปรุงแต่ง ก็เย็น
เห็นว่ามันเป็นเช่นนั้นเอง จึงอยู่กันอย่างมีความสงบสุข

สนุกกันใหญ่เมื่อทำงาน ทำงาน ทำงานด้วยความพอใจว่าประพฤติธรรม
เป็นสุขกันใหญ่ เมื่อทำงาน สนุกเมื่อทำ
เป็นสุขกันใหญ่ เมื่อกินแต่พอดี กินแต่พอดีก็เหลือ
เหลือแล้วก็เอาไปช่วยผู้อื่น จึงมีความสุข
เป็นสุขกันใหญ่ สนุกที่ได้ทำดี

ขอให้ทุกคนปฏิญญาตนว่า ข้าพเจ้า..ขอสัญญากับตัวเองว่า
นับแต่วันนี้เป็นต้นไปข้าพเจ้าจะไม่เกียจคร้านในการทำหน้าที่ของมนุษย์
ตามที่ข้าพเจ้าทราบแล้ว คือ ทำงานสนุกได้ผลมาก กินแต่พอดี เหลือช่วย
ผู้อื่น ไม่นำไปเซ่นผีคือบวงสรวงกิเลสของตน
ข้าพเจ้ารู้แล้วว่าความสุขมีอยู่ในการทำหน้าที่ของมนุษย์
ทำต่อตัวข้าพเจ้าเองและต่อเพื่อนมนุษย์ทุกคน พร้อมกันในคราวเดียวก็ได้
ข้าพเจ้ามีกำลัง ข้าพเจ้ามีอำนาจ ข้าพเจ้ามีความพอใจที่จะทำเช่นนั้นเสมอ

ทั้งหมดนี้เรียกว่า การทำงานคือการประพฤติธรรม
ขอให้ท่านผู้ฟังทั้งหลายที่สนใจ ได้นำไปพิจารณาดู
เห็นด้วยแล้วก็ทำเต็มที่ แล้วขอให้มีความสุขอยู่ทุกทิพาราตรี เทอญ

เพียงบางส่วนจาก:
เสียงธรรมจากสวนโมกข์ ชุดที่ ๑
ชื่อตอน
๑ การทำงานคือการปฎิบัติธรรม
๒๕ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๒๕
แสดงปาฐกถาพิเศษ

« « Prev : การทำงานคือการปฎิบัติธรรม

Next : หลง…แบบว่า..หลง…. » »