ลานกวนใจ

อะไรก่อน

      ร้านอาหารแห่งหนึ่ง  มีกิจการดี ลูกค้ามาอุดหนุนอย่างหนาแน่น เถ้าแก่ร้านมีอายุมากแล้ว คิดอยากปลดเกษียณ จึงตามตัวผู้จัดการทั้ง 3 คนมา  ถามว่า ไก่เกิดก่อนไข่ หรือ ไข่เกิดก่อนไก่   ผู้จัดการคนแรก หยุดคิดนิดหนึ่ง แล้วตอบว่า  ไก่เกิดก่อนไข่  เถ้าแก่ร้านอาหารหันไปถามผู้จัดการคนที่สองว่า   ไก่เกิดก่อนไข่ หรือ ไข่เกิดก่อนไก่ ?  ผู้จัดการคนที่สองตอบด้วยความเชื่อมั่นว่า ไข่เกิดก่อนไก่   เถ้าแก่ร้านอาหารจึงถามผู้จัดการคนที่ 3 ว่า  ไก่เกิดก่อนไข่ หรือ ไข่เกิดก่อนไก่ ? ผู้จัดการคนที่สามพูดอย่างจริงจังว่า  ลูกค้าสั่งไก่ก่อนก็มีไก่ก่อนไข่ ลูกค้าสั่งไข่ก่อน ก็มีไข่ก่อนไก่  เถ้าแก่ร้านอาหารยิ้มด้วยความพอใจ ตกลงเลื่อนคนที่ 3 เป็นผู้จัดการใหญ่

เมื่อพวกเรายึดติดกับภาพลักษณ์ผิวเผิน คุ้นกับกรอบความคิดแบบเก่า ไม่สามารถก้าวล่วงออกมาหาเส้นทางสายใหม่พบ ทำไมไม่เปลี่ยนมุมมอง เพื่อที่ความคุ้นเคยของตัวเองเกิดการพัฒนาในการสร้างสรร

ส่วนหาง 

                                                                                                                           
        พระราชาทรงสุบินว่า  ช้างใหญ่เชือกหนึ่ง พุ่งทะลวงผ่านหน้าต่างเข้ามา ไม่รู้เพราะอะไร ส่วนหางกระจิดริดของมันกลับเกี่ยวบานหน้าต่าง  อีกครั้งหนึ่ง พระราชา ทรงสุบินว่า วัวขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง กำลังจะทะลวง ผ่านช่องหน้าต่าง ทั้งที่เขาบนหัวและขาทั้งสี่ข้างผ่านเข้ามาได้แล้ว แต่ส่วนหางผ่านเข้ามาไม่ได้   ชีวิตคนมักถูกส่วนหางที่ยากสะบั้นตัดรอนม้วนรัด พัวพันไว้ เวลานี้สิ่งที่ต้องการคือ การตัดรอนอย่างเด็ดเดี่ยว และหนทางเลือกอันชาญฉลาด  กวีสมัยแมนจู คือ กงจื้อเจิน รจนาบทกลอนว่า ดอกไม้ร่วงมิใช่ วัตถุไร้น้ำใจ เมื่อมลายเป็นดินยิ่งบำรุงบุปผา”  คนซึ่งผ่านการตัดรอนจึงจะยกระดับของตัวเอง

อุทยานชำระใจ พานไถเฉิง เขียน น.นพรัตน์ แปล