แม่กับเจ้านาย
แม่ของฉัน กับเจ้านายของฉัน ……… ใคร เคยทำกับแม่แบบนี้บ้าง ?
ทุกวัน ฉันต้องตื่นเช้า เข้างานแปดโมง วันนี้..ก็เหมือนเคย
แต่เมื่อคืนฉันทำงานจนดึก
ตื่นสาย.. อารมณ์ตอนนั้น โมโหตัวเองมาก ที่ลืมตั้งนาฟิกาปลุก
( โดนเจ้านายด่าแน่ๆ )
แม่มาเคาะประตูห้อง …
” ตื่นหรือยังลูก หกโมงแล้ว ”
ฉันหงุดหงิดมาก ……….. โธ่ !! แล้วทำไมแม่ไม่ปลุกหนูให้เร็วกว่านี้
เนี่ย..หนูไปทำงานไม่ทันแล้ว วันนี้..มีประชุมด้วย
” แม่ทำข้าวต้มให้หนูอยู่ เมื่อคืนเห็นนอนดึก
อยากให้กินอะไรร้อนๆหน่อย ” ……..
แม่ไม่ต้องมาพูดเลย ไม่กง ไม่กินมันแล้ว
…. แม่จับแขนฉันเบาๆก่อนเดินออกจากห้อง
อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ลงมาข้างล่าง แม่นั่งรออยู่ที่โต๊ะกินข้าว
” กินข้าวต้มกับแม่ก่อนนะลูกนะ แม่รอหนูอยู่ ”
หนูไม่กิน พูดโดยไม่มองหน้าแม่ เดินออกมาจากบ้านทันที
ถึงที่ทำงาน
” ไม่รู้หรืองัย ว่าวันนี้มีประชุม แล้วรายงานอยู่ไหน ”
ยกมือไหว้ .. ขอโทษค่ะพี่ …รีบส่งรายงานให้อย่างอ่อนน้อมถ่อมตน
” พี่เลื่อนประชุมไปเป็น 10 โมงนะ เดี๋ยวช่วยไปหาอะไรให้พี่กินหน่อยสิ ”
… ได้ค่ะพี่ …
วิ่งเข้าห้องครัว หยิบโจ๊กกึ่งสำเร็จรูป รีบ รีบ รีบ เติมน้ำร้อน ..
ว๊า !! น้ำร้อนลวกมือ ..
มาแล้วค่ะพี่ โจ๊กร้อนๆเลยค่ะ….
ออกจากห้องประชุมเกือบเที่ยง แม่โทรมาจากบ้าน
” เมื่อเช้า.. หนูวางผ้าเช็ดหน้าไว้ตรงไหนลูก แม่หาในตะกร้าไม่เจอ
จะเอาไปซักน่ะ ”
หาไม่เจอก็ไม่ต้องซักหรอก หนูจำไม่ได้ คงโยนไว้ที่ไหนน่ะแหละ
เมื่อเช้าหนูรีบ …….
” ไม่เป็นไรลูก แล้วเย็นนี้..กลับกี่โมง มากินข้าวกับแม่นะ ”
ยังไม่รู้หรอกแม่ ว่างานเสร็จเมื่อไหร่
ยังงัย..แม่กินไปก่อนเลยแล้วกัน ไม่ต้องรอ …..
วางหูโทรศัพท์ ก้มหน้า ก้มตาทำงาน เอาใจเจ้านาย ….
” เอ!! พี่วางบัญชีรายชื่อลูกค้าทิ้งไว้แถวนี้มั่งรึเปล่า
ไม่รู้ไปลืมไว้ที่ไหน หาไม่เจอ..
ไม่เป็นไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูช่วยหา
พี่ลงไปทานข้าวเถอะค่ะเที่ยงกว่าแล้วนะคะ
… หา หา หา หาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ
โธ่..พี่ขา ก็พี่มาทำหล่นไว้ใต้เก้าอี้ในห้องประชุมนี่นา
โอย !! เที่ยงครึ่งแล้ว ลงไปกินข้าวไม่ทันแน่ๆ
ไม่เป็นไร..บะหมี่ซักห่อพออิ่มก็แล้วกัน
… พี่คะ
เจอแล้วนะคะ พี ่ทำหล่นไว้ที่ห้องประชุมค่ะ
” อ้าว..เหรอ ” รับเอกสาร?ืน ไม่มีแม้แต่ขอบใจสักคำ
แต่ฉันกลับปลื้ม ที่ทำให้เจ้านายพอใจได้ ใกล้เลิกงานแล้ว.. รีบกลับบ้านไปนอนดีกว่า
” ช่วยแก้งานตรงนี้ให้พี่หน่อยนะ เสร็จแล้ววางไว้บนโต๊ะพี่เลย
พี่กลับก่อนล่ะ ว่าแต่ว่า เราน่ะมีธุระอะไรรึเปล่า คงต้องกลับช้านิดนึงนะวันนี้ ”
.. ยิ้มรับ.. ไม่มีธุระอะไรค่ะพี่ เดี๋ยวหนูพิมพ์ให้เลยค่ะ
โทรหาเจ้านายตอนเกือบทุ่ม .. พี่ขา หนูแก้ไข
และตรวจทานเรียบร้อยแล้วค่ะ หนูวางไว้บนโต๊ะนะคะ
” กลับดึกจังลูก จะอาบน้ำก่อน หรือ กินข้าวก่อนล่ะ ?? ”
… เงียบไม่มีเสียงตอบ
ไม่มีรอยยิ้ม …
” มา มา แม่ช่วย ” แม่รวบของจากมือฉันไปวางบนโต๊ะ ..
หนูเหนื่อยมากเลยแม่
หนูอยากพักผ่อน
กำลังจะเดินขึ้นห้อง ..
ฮัลโหล..สวัสดีค่ะ…เจ้านายเหรอคะมีอะไรรึเปล่าคะ ..
อ๋อ !! ไม่ยุ่งค่ะ เดี๋ยวหนูจัดการให้เลยค่ะ
กุลี กุจอ เปิดคอมพิวเตอร์ … เจ้านายคะ เรียบร้อยแล้วค่ะ
แม่..หายไปไหน ในครัวไม่มี ห้องนอนไม่มี
. . . แม่นั่งอยู่หลังบ้านเหงา ๆ คนเดียว . . .
แม่แอบร้องไห้ … เ พราะฉันสินะ ฉันทำให้แม่ต้องร้องไห้
แม่..ดูแลฉันมาทั้งชีวิต
เป็นห่วงฉัน รักฉันมากกว่าใครๆ
แต่..ฉันตอบแทนได้สาสมเหลือเกิน
ฉันเริ่มทบทวน… เจ้านายคนที่ให้เงินเดือนฉัน
กับ แม่คนที่ให้ความเป็นคนแก่ฉัน
เพื่อประจบสอพลอเจ้านาย ฉันทำร้ายผู้ให้กำเนิดได้เพียงนี้เลยหรือ…
แม่ …
หนูขอโทษ
ใคร ??? เคยเป็นแบบฉันบ้าง ……
……………………………………………………………………
คุณอาจจะมีเจ้านายนับไม่ถ้วน แต่ตลอดชีวิตของคุณ…..
คุณมีแม่มีเพียงคนเดียวค่ะ คนเดียวจริงๆ ทำดีกับท่านไว้เถอะค่ะ
อย่าทำให้ท่านต้องร้องไห้เพราะการกระทำของคุณเลย….
คุณอาจจะรักท่านน้อยลง ทุกๆ วัน แต่ท่านไม่เคยรักคุณลดลงเลย
ตรงกันข้ามท่านกลับรักและเป็นห่วงคุณมากขึ้นทุกๆ วัน….
อะไรดี ดี ที่อยากให้คนวัยทำงานได้อ่านกันเยอะ ๆ
เราหันมาดูแลคนใกล้ตัว คนในครอบครัวกันให้มาก
เราจะรอถึงเมื่อไร เพราะเขาอาจจะไม่ได้อยู่ให้เราดูแล
สิ่งดีดี จาก www.teenee.com
ดีๆๆ น้องอ้อ…อ่านแล้วสะกิดให้หันมาดูตัวเอง ..ขอบคุณนะคะที่เอามาให้อ่าน
พี่เคยทำงานเลิกค่ำๆๆ เพราะนักศึกษาปริญญาโทเร่งจะจบ ..ก็พลอยเร่งไปกับเขา ทั้งๆที่เขาควรจะจัดสรรเวลาได้ดี แต่มาเจอว่าอาจารย์(อย่างพี่)ก็ไม่ใจแข็งที่จะบอกว่าเลื่อนนัดไปก่อน
ต่อไป จะนัดนักศึกษาในเวลาราชการ…เท่านั้น….อิอิ
ความคิดเห็น โดย อุ๊ยสร้อย — 8 มิถุนายน 2010 @ 5:11 (เย็น)
ชอบจ้ะ เห็นภาพมากเลย ต้องอย่างนี้ถึงจะได้คิด อิอิอิ
ความคิดเห็น โดย น้ำฟ้าและปรายดาว — 8 มิถุนายน 2010 @ 5:30 (เย็น)
อาจารย์สร้อยเจ้า อ่านแล้วซึ้งจริง ๆ ค่ะ เลยหยิบมาให้คนวัยทำงานอ่านกันเยอะ ๆ บางที่เราหลงลืมอะไรไป จนสุดท้ายสิ่งสำคัญที่สุดมันหลุดลอยไป โดยที่เราเองอาจจะไม่รู้ตัว
ความคิดเห็น โดย nuaor — 8 มิถุนายน 2010 @ 5:32 (เย็น)
ในฐานะที่เป็นลูก เคยเป็นอย่างนี้ค่ะแต่อาจจะไม่มาก ไม่บ่อย แต่เคยที่จะคิดถึงอย่างอื่นมากกว่า่แม่ วันนั้นแค่เห็นสายตาที่เสียใจของแม่ก็ใจวูบแล้ว ไม่น่าเลย ส่วนใหญ่เราจะไม่เจตนา พลั้งเผลอไป..และเวลาที่เป็นของแม่เราก็ให้แม่สุดหัวใจ
ในฐานะที่เป็นแม่ เคยเจอแบบนี้อยู่เรื่อยๆ ก็เข้าใจลูก เพราะเราเคยเป็นลูกมาก่อน แม่นั้นไม่โกรธลูกจริงจังได้เลย มีบางทีที่ต้องเจรจากัน พบว่าลูกจะอ่อนไหวกับคำพูดของพ่อแม่มากค่ะ ระวังคำพูดที่ไม่เจตนาและ ต้องให้ความรักก่อนเจรจา เริ่มต้นด้วยถามไถ่ ไม่ใช่ตำหนิ บางทีต้องเห็นใจพ่อแม่ที่อยู่ในแรงกดดันเหมือนกัน คำพูดดีๆของลูกก็เป็นน้ำทิพย์เช่นกัน
ความคิดเห็น โดย ป้าหวาน — 8 มิถุนายน 2010 @ 5:48 (เย็น)
อ่านแล้วรีบทบทวนตัวเองสองสามรอบ…
เฮ้อ…โล่งใจ…พี่ไม่เคยพูดกับแม่อย่างในเรื่องที่อ่าน เหนื่อยมาก ๆ ก็จะเงียบ ๆ ไม่พูด แม่ถามสองสามครั้งไม่ตอบ แม่ก็จะรู้…
แต่ก็น่ะนะ…พี่มาคิดดู ก็คงทำร้ายน้ำใจแม่ไปมากเหมือนกัน แต่ก็ไม่มีโอกาสแก้ไขแล้ว แม่พี่จากไปแล้วกว่า 5 ปี
ดีใจที่วันนี้ได้อ่านบันทึกของน้องค่ะ เห็นชื่อลานอิสระ …5555 คล้ายกับลานเสรีเลย (ความจริงชื่อลานเสรี คล้ายลานอิสระมากกว่า .. ใจตรงกันเลยนะ)
ขอบคุณค่ะ
ความคิดเห็น โดย freemind — 8 มิถุนายน 2010 @ 8:56 (เย็น)
# 2 ขอบคุณคุณหมอเบิร์ดเจ้า ที่เข้ามาทักทายนะค่ะ
# 3 ป้าหวานเจ้า nuaor กับแม่จะผูกพันกันมากค่ะหลาย ๆ ครั้งพลั้งเผลอไปด้วยคำพูด และแม่เป็นผู้หญิงคนแรกที่ nuaor รักมากที่สุดในโลกค่ะ
# 4 พี่freemind อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นนะค่ะ งั้นเราน่าจะรวมลานกันดีไหม 555 ลานอิสระเสรี อิอิ เป็นเรื่องบังเอิญอีกเรื่อง แต่เป็นเรื่องที่น่าเศร้าค่ะ แม่ nuaor เสียตั้งแต่ nuaor อายุ 19 ค่ะ ทุกวันนี้ nuaor ยังเสียอยู่ทุกวันว่ายังไม่ได้ทดแทนบุญคุณที่แม่เคยเลี้ยงและดูแล เวลาคิดถึงแม่ nuaor ก็มองไปบนฟ้า แล้วบอกแม่ว่า หนูรักแม่ หนูดีใจที่ได้เกิดเป็นลูกแม่ ถ้าชาติหน้าหนูมีบุญพอ หนูขอได้เกิดเป็นลูกแม่อีก หรือถ้าหนูมีบุญน้อย อย่างน้อยขอได้เป็นรองเท้าที่ใส่ เพราะหนูจะดูแลเท้าแม่ไม่ให้ระคายเคืองจากสิ่งใด ๆ พิมพ์ไปก็เศร้าค่ะ เศร้าเพราะความคิดถึง ขอบคุณนะค่ะ
ความคิดเห็น โดย nuaor — 9 มิถุนายน 2010 @ 9:43 (เช้า)