ลานอุ๊ยสร้อย

ไปกรุงเทพฯ แบบรู้กระทันหันว่ามีงานให้ไปช่วยทำ

เห็นชื่ออาจารย์กรรณิการ์ วิจิตรสุคนธ์ ท่านผู้จัดการประชุมเชิงปฏิบัติการ …เป็นอาจารย์ที่เคารพสมัยที่เรียนปริญญาโท…และหน่วยงานที่จัดก็คณะพยาบาลศาสตร์ ศิริราช ถึงจะรู้ด่วนก็ตัดสินใจไปเพราะถือว่างานนี้ไปตามกิจกตัญญู ไปเรียนรู้ และถือโอกาสไปพบปะพูดคุยกับผู้ร่วมวิชาชีพด้วย

อาจารย์ท่านจะทำการประเมินหลักสูตร มีทีมสร้างเครื่องมือวัดแล้ว แต่เชิญให้ไปร่วมให้ความเห็น …ก็ถือว่าท่านให้มีส่วนร่วม

อ่านต่อ »

ตอนนี้ตามถนนเต็มไปด้วยป้ายค่ะ ท่านพ่อแม่พี่น้องเอ๊ย

แต่ละป้ายชวนให้ฝัน ทั้งน้าน

สุดแสนจะปลาบปลื้ม ที่มีคนมาหยอดฝันให้กับคนเดินดินกินข้าวแกงตะแบงแบกหนี้ เช่นอย่างเรา

“บ้านหลังแรก รถคันแรก ลด 100,000 บาททันที”

“เพิ่มเงินข้าราชการ 2X เอกชน”

“500 เป็น 1000″

“ตรึงราคาโซล่า เบนซิน”

“แรกเกิด มีเงินล้าน”

“กำไร 10%”

“รถไฟฟ้าความเร็วสูง รถไฟรางคู่ รถ ….(อ่านไม่ทัน)…”

“รับใช้ประชาชน”

“ATM ทำทันที”

….

โอ้ แม่เจ้า….สิทธิในการฝันก่อนถึงวันที่ 3 กรกฎา
ทำอย่างกับว่า…กำลังชวนเอาประเทศไปขายทอดตลาด อย่างไง ก็อย่างนั้น

Don’t feed the animal เป็นประโยคที่เห็นจากบ้านของคนๆ หนึ่งซึ่งถึงปัจจุบันไม่มีโอกาสจะถามว่าเขาหมายถึงอะไร

แต่ติดใจตรงที่เขาเขียนไว้เด่นชัดตรงโต๊ะทำงาน เดาว่าไม่น่าจะใช่ชื่ออัลบั้ม 

อ่านต่อ »

ทำงานเป็นกลุ่มอย่างไงก็ต้องมีประชุม

เรื่องที่ต้องการความเห็นที่ต้องฟัง ช่วยได้มากจากการประชุม

การประชุมที่มีคุณภาพตามที่เคยได้อ่านจากลานซักล้าง รวมทั้งที่ไปสังเกต ไปมีส่วนร่วมและเรียนรู้มาก็ได้เอามาทดลองปฏิบัติ เมื่อทำแล้วก็ถอดบทเรียน เรียนรู้ไปเรื่อยๆ

อ่านต่อ »

ตั้งแต่เริ่มสนใจเรื่องของธรรมะ ไปบวชชีพราหมณ์ และการไปศึกษากับกลุ่มโน้นนี้ ที่สร้างหลักสูตรสั้นบ้าง ยาวบ้าง แพงบ้าง ถูกบ้าง เพราะสนใจจริงๆ กับการหาคำตอบให้กับตัวเองว่า

อะไรที่ ใช่ อะไรที่ไม่ใช่ ในการพัฒนาตนและพัฒนาให้คนอยู่ร่วมกันอย่างมีสันติ

เทียบเคียงเรื่องราวกับความรู้ที่มี เฝ้าติดตามมองเห็นบางอย่างจากผู้คนที่เกี่ยวข้อง
จนเถิดเทิง บุ่มบ่าม มุทะลุ และห้าว

อ่านต่อ »