เมื่่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ …ขอธรรมะมีในใจปวงประชา

อ่าน: 10746

page1

เย็นวันศุกร์ ตะวันลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่ทิ้งแสงสุดท้ายเจิดจ้าทาบแผ่นฟ้า..ดูเหมือนจะเกือบทุ่มแล้วมั้ง

ฉวยได้กล้องคู่ใจขึ้นไปบนดาดฟ้า…โอโฮ้…ฟ้าทั้งแผ่นผืนมีเมฆสีทองเกลื่อน กระจัดกระจาย

เมฆมีหลายชั้นหลายรูปทรง..ซับซ้อนและรับการกระทบของแสงแตกต่างกันไป

page2 ลองซูมให้มากที่สุดที่กล้องเล็กๆจะทำได้ ยิ่งเห็นรายละเอียดมากขึ้น

page3

รอไม่นาน ภาพสีทองเจิดจ้าก็เริ่มหม่น จางลงเรื่อยๆ …เห็นเหลี่ยมมุมของตึกสูงแล้วย้อนนึกถึงสมัยเป็นเด็ก บ้านชั้นเดียว แต่สามารถมองเห็นดอยสุเทพฯ
แต่ตอนนี้บ้านสองชั้น มีดาดฟ้า กลับมีแต่ตึกสูงบังดอยสุเทพฯเกือบมิด

แม้แต่มุมมองเมฆก็ยังถูกบังเหลือเป็นเพียงช่องไม่กว้างนัก ต้องเอียดกล้องเลี่ยงสายไฟ ตัวอาคาร และเสาสูงรับสัญญาณโทรศัพท์มือถือ

อดีตที่เคยยืนดูดอยสุเทพฯ ผ่านต้นไม้ ท้องทุ่งนาตอนเช้าๆ คงไม่หวนกลับมาอีก

page4

ฟ้าสีเทาทึมมากขึ้น …แม้แต่แสงยังโรยรา…แล้วกำลังวังชาหรือจะไม่ราโรยไปด้วย

การได้เฝ้ามองดูธรรมชาติอย่างเงียบๆ เป็นช่วงเวลาที่ได้ทบทวนอะไรหลายๆอย่างในชีวิต

เป็นกำไรของชีวิตที่ยังมีโอกาสได้มองเห็นภาพท้องฟ้ากว้างใหญ่ ได้สัมผัสความงดงามที่ศิลปินชื่อธรรมชาติจัดสรรให้อย่างงดงาม

page5

ฟ้ายังเปลี่ยนสีทุกวัน (เคย) เห็นไหมคะ
แล้วชีวิตใยจะไม่แปรผัน
ย่อมเวียนวนในวัฏฏะทุกคืนวัน
ทุกข์-สุขพลันผ่านไป…ไม่คงยืน

วันนี้ยังพรุ่งนี้ลับดับไม่แน่
ไม่เที่ยงแท้ชีวิตคนแม้ทนฝืน
ทำหน้าที่ให้ดี ดี ทุกวันคืน
กาลก็กลืนทุกสรรพสิ่งทิ้งชีวัน

ที่อยากได้อยากมีต้องคิดใหม่
ของๆใคร ที่มีก็แค่ฝัน
ผลัดกันชม ผลัดกันครองสองสามวัน
ชั่วคืนวันก็ลาจากพรากโลกา

ธรรมชาติแสดงก็แจ้งจิต
ชวนกันคิดชวนกันทำ เร่งค้นหา
ธรรมะทางรอดพ้นจนปัญญา

ล้างอวิชชา ใจผ่อง เถิดผองชน

ดููไกลหรือดูใกล้...

« « Prev : วันพยาบาลสากล

Next : ใครว่าฉานซีเรียส…ลองเล่นก็เป็นนะคะ » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

1641 ความคิดเห็น