ไปนครนายก
อ่าน: 1958ความจริงเขียนเล่าไว้หน่อยนึงแล้ว ที่นี่ ตั้งแต่ออกเดินทางมา เขียนและส่งในรถตู้ครับ เช้านี้ตื่นมานั่งจัดการกับรูปแบบเร่งๆทำ และว่าจะเขียนบันทึกใหม่ใส่รูปเยอะ ทำนองเล่าเรื่องด้วยภาพ คิดแล้วมาที่ลานแห่งนี้ดีกว่า เพราะ Upload ภาพได้มากและเร็วกว่าครับ
รอหน่อยครับ จะลองนำรูปขึ้น แล้วค่อยมาเล่าต่อ … Net ผ่าน GPRS แถวนางรองตอนนี้ ช้าเหลือประมาณ .. ไว้ค่อยมาเพิ่มเติมข้อมูลครับ
และแล้วก็เรียบร้อยครับ คัดเลือกรูปจากกล้องตัวเล็ก LUMIX DMC-LC70 ของผม จัดเป็นชุดลงในกรอบ ด้วย Photoscape แบบเร่งรีบ ได้มา 20 ชิ้น .. 6 โมงกว่า พี่สาวคือ ผศ.วรางคณา นาคพนม มาเคาะประตูบอกว่ารีบอาบน้ำ รถกลับจะออกตอน 8 โมงตรง เลยมาสั่ง Upload อาบน้ำเสร็จสักพักก็เรียบร้อยครับ Net ช้าก็ทนเอาหน่อย คอยดูใจไม่ให้เผลอไปหงุดหงิด
ขอให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่างานนี้ จัดที่รีสอร์ทสวยใกล้น้ำตกนางรอง ชื่อว่า อิงธารรีสอร์ท บรรยากาศดี ที่พักใหม่ สะอาด สบาย และมีห้องสำหรับจัดประชุมหรือจัดเลี้ยงหลายขนาด ให้สอดคล้องกับขนาดของกลุ่มครับ เป็นการพบปะของผู้บริหารโรงเรียนที่เรียนจบหลักสูตร ป.บัณฑิตการบริหารการศึกษารุ่น 5 และเขาเตรียมมาแจกประกาศนียบัตรแบบไม่ค่อยเป็นทางการด้วย
น่าเสียดายว่าสมาชิกติดภารกิจเสียมาก มาร่วมได้ประมาณ 30 คนเท่านั้น ส่วนหนึ่งเป็นปัญหาการประสานงานที่ต้องทำในระยะเวลาที่จำกัด และเป็นช่วงที่หลายๆคนมีภารกิจมากที่โรงเรียน เมื่อไม่ค่อยเป็นทางการ ผมเลยสวมบทบาทเป็นตากล้องให้เสียเลย ถ่ายภาพบรรยากาศทั่วไปของงานและตอนที่แต่ละคนขึ้นรับใบประกาศจากท่านอดีตคณบดี ผศ.จำรัส มีกุศล ที่ผมเพิงจะได้ร่วมมอบดอกไม้ให้ท่านในงานเลี้ยงเล็กๆที่คณะ และบอกกล่าวขณะที่ส่งดอกไม้ให้ ด้วยข้อความสั้นๆ้ว่า ” ผมรักพี่จำรัส .. ทำงานกับพี่เหมือนทำงานกับพี่สาว ” ผมได้เคยช่วยทำงานในตำแหน่งรองคณบดีให้ท่า่นอยู่ช่วงหนึ่ง จนกระทั่งลาออกจากราชการเมื่อปีที่แล้ว
ท่านอดีตคณบดีกล่าวให้โอวาทจบแล้ว ยังโยนไมค์ให้พวกเราอีก 4 คน คือ รศ.มัณฑรา ธรรมบุษย์ ผศ.วรางคณา นาคพนม ตัวผม และ ผศ.ชนม์นิภา วรกวิน ได้ขึ้นไปกล่าวอะไรแก่ผู้จบการศึกษาด้วยตามลำดับ แบบไม่ได้นัดหมายกันล่วงหน้าแต่ประการใด
ถึงคิวผม ผมก็ก้าวขึ้นเวที ขอโทษที่แต่งตัวไม่ค่อยเรียบร้อย และบอกพวกเขาว่าผมมาวันนี้เพราะรู้สึกผูกพัน การได้สอน ได้แลกเปลี่ยนเรียนรู้มันมีความหมายมากเพราะท่านเหล่านี้คือผู้บริหาร และว่าที่ผู้บริหารโรงเรียน ซึ่งถือได้ว่าเป็นผู้กุมอนาคตของชาติ เพราะเรื่องจะปฏิรูป ปฏิวัติอะไรทางการศึกษานั้น ผู้บริหารที่มีคุณภาพ มีวิสัยทัศน์ มีส่วนสำคัญอย่างยิ่งที่จะทำให้สำเร็จหรือล้มเหลว เรื่องความรู้ด้านหลักการ และทฤษฎีทั้งหลาย ผมว่าต่างก็รู้กันมากเกินพอแล้ว สิ่งที่ห่วงก็คือจะนำไปปรับใช้สู่การปฏิบัติหรือไม่ อย่างไรเท่านั้น หากทำอะไรได้ผลหรือสำเร็จก็อย่าประมาท สิ่งสำคัญที่อยากให้รักษาและทำให้ขยายกว้างขึ้นคือเครือข่าย และไม่ได้หมายถึงเฉพาะในกลุ่มผู้เรียนเท่านั้น ผมยืนยันหนักแน่นว่ายังมีคนคิดเหมือนท่าน ประเภท คอเดียวกัน หรือหันหน้าไปทางเดียวกันอยู่อีกมากมายทั่วแผ่นดิน หากใช้ ICT เช่น Blog มาเป็นเครื่องเชื่อม ก็จะเกิดพลังมหาศาล ใช่ว่าจะเป็นเพียง Virtual World แต่จะสามารถพบปะกันจริงๆ ช่วยเหลือเกื้อกูลกันจริงๆได้ พร้อมกับยกตัวอย่าง ครูโย่ง และ ครูปู ของเรา ว่ารุดหน้าไปกว่าที่ผมคาดคิดมากมายแค่ไหน .. ฯลฯ
ปิดท้ายด้วยการปวราณาตัวว่า ผมลาออกจากราชการแล้ว แต่ผมไม่ใช่คนว่างงาน ยินดีที่จะไปทุกที่หากเห็นว่ายังมีอะไรจะให้ร่วมคิด ร่วมทำได้ เพื่องานด้านการศึกษา งานพัฒนาทรัพยากรมนุษย์ของชาติ ให้ติดต่อไปได้แบบไม่ต้องเกรงใจ และอวยพรให้ทุกคนมีสุขภาพที่ดีทั้งกายและจิต เพื่อร่วมกันทำหน้าที่อันยิ่งใหญ่ให้สำเร็จและก้าวหน้ายิ่งๆขึ้นไป …. จำไม่ค่อยได้แล้วครับ พูดจากใจแบบไม่มีโพยนี่ครับ .. แต่แบบนี้แหละดี ไม่ต้องปรุงแต่ง ธรรมชาติดี
จบพิธีการแล้วก็ทานอาหารเย็น พร้อมของที่ขาดไม่ได้คือคาราโอเกะ ดีครับที่มีนักดนตรีมาช่วยควบคุม เพิ่มเติมสีสันให้กับดนตรี เช่นใส่ Effect เสียงประกอบเข้ามาช่วยด้วย ทำให้ไม่แห้งแล้งแบบปล่อยให้คอมพิวเตอร์บรรเลงเองล้วนๆ บรรยากาศเต็มไปด้วยความครึกครื้น สนุกสนาน เป็นกันเองเหมือนพี่น้อง ว่ากันไปยัน 5 ทุ่มจึงกลับที่พักเข้านอน ของผมเป็นเรือนพักทรงไทยน่ารัก ขนาดกระทัดรัด ชื่อ สะบันงา ครับ
ตอนเช้าหลังอาหารเช้าก็ต่างแยกย้ายกันกลับ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถ่ายรูปร่วมกัน และร่ำลากันอยู่นานด้วยรอยยิ้มและความหวังว่าจะต้องได้มีโอกาสแบบนี้อีก
รถตู้พาพวกเรามาจอดหน้าคณะศึกษาศาสตร์ มรภ.จันทรเกษมตั้งแต่ก่อน 11 โมงครับ ผมเข้าบ้านและ มานั่งพิมพ์ต่อเติมเรื่องราวท่อนหลังนี้จากที่บ้านแล้วครับ
« « Prev : เรื่องไม่ลับ แต่ไม่ค่อยได้บอกใครของผม .. (ใช้ประกอบเจ้าเป็นไผบ้างก็ได้นะ .. ขอบอก)
Next : ลูกหยอด จากนักศึกษา ที่ส่งมาทาง e-mail .. ( เป็น Furniture ประกอบเจ้าเป็นไผ ได้บ้างกระมัง ) » »
7 ความคิดเห็น
ถึงจะมีเพียงเสื้อเชิร์ตแขนสั้น แต่เมื่อเข้าร่วมงานก็ยังดูดีและสมาร์ทมากๆค่ะ ^ ^
บ้านพักหน้าตาน่ารักมากๆเลยนะคะ ชอบชื่อเป็นไทยๆดี
หนุ่มนี้เสียงดีสุด…สาวรุมล้อมเลยนะเนี่ย…อิอิ
อาจารย์ครับ
อยากบอกว่าผมไม่รู้เรื่องเลยครับ
ไม่มีใครโทรมาบอกเลย
เซ็งๆๆๆๆๆๆๆ
ฮือๆๆๆๆ
โอย เสียดายมาก ๆ ค่ะ
แจ้งช้าไปนิด ติดงานใหญ่ค่ะ
ตอนนี้กำลังอยู่ในงานเลี้ยงที่ Sofitel ค่ะ
ตามมาดูพี่ครูป้อม อาจารย์มัณ ฯลฯ โอโหเต็มเลย แต่ งง ว่าทำไมครูโย่งกับพี่ครูปูไม่ได้ไป
หนู ชื่อ ณภัสนันท์ ทวีลาภ เรียนศึกษาศาสตร์ เอกจิตวิทยา
ลูกศิษย์ อ.มัณฑรา คะ ลูกสาว อ.สุเทพ ทวีลาภเองคะ
ได้เห็นภาพคุณพ่อตอนร้องเพลงด้วย
คุณพ่อบอกว่า…คุณพ่อร้องเพลงที่อ.พินิจชอบด้วยใช่มั้ยคะ ^^