หลุมพราง
วันหนึ่งพระเบิ้มเข้าไปปฏิบัตินวดเท้าถวายหลวงปู่ดุลย์ อตุโล แล้วก็ถามปัญหาโลกแตกกับท่านว่า
“ไก่กับไข่อย่างไหนเกิดก่อนกัน?” อย่างไม่คาดคิดว่าหลวงปู่จะตอบ และแล้วท่านก็ตอบว่า…
“เกิดพร้อมกันนั่นแหละ คำถามหนึ่งจึงมีหลายคำตอบ ถ้าเราไปยึดติดกับคำตอบใดคำตอบหนึ่ง หรือแม้แต่ยึดติดในคำถาม เราก็จะตกหลุมพรางในโลกสมมติทันที”
เรื่องเล่าจาก “สโมสรวันพระ” หนังสือพิมพ์คมชัดลึก
อ่านแล้วอมยิ้ม คนช่างตั้ง “คำถาม“ ชะงักกึก เพราะโดนใจอย่างจัง ชอบถามนัก…เจ้าปัญหา แถมยังติดยึดกับ “คำตอบ” ได้คำตอบถูกใจก็ยิ้มหน้าบาน มีความสุข คำตอบไม่ถูกใจก็หน้าหุบ หดหู่ทุกข์ใจ
ต้องมีเหตุให้มีอาการหน้าบาน ๆ หุบ ๆ สุข ๆ ทุกข์ ๆ กับคำถาม-คำตอบอยู่นั่นแล้ว…ตกหลุมตกร่องพรางมาตลอดชีวิตเลย
รีบบอกตัวเองว่า…รู้แล้วยังจะนั่งเล่นนอนเล่นใน
“หลุมพราง” ก็ตามใจ…นะ
« « Prev : ใช้ชีวิตแบบวันต่อวัน
Next : ครูของฉัน… “ถวัลย์ มาศจรัส” » »
2 ความคิดเห็น
น้องที่รัก
ชีวิตวกวนสลัดไม่หลุดกับ “ตรรก”
หลุมพรางที่มิชอบ คือ “อัตตา” ในตนเอง
และเราก็มักจะมองไม่เห็น และผู้อื่นมองเห็น เราก็บอก “มันไม่จริง”
เพราะมันคือ “อัตตา”
…เวียนหัวไหมน้อง…
อย่านิ่งนานสิ…คิดถึงเรื่องราวดีดีนะ
พี่เอง
พี่คร้าบบบบบ….
ตอนเรียนวิชาปรัชญา น้องได้ A อยู่คนเดียวในกลุ่ม
อาจารย์บอกว่า หากทำได้จะให้ A+ ….555555555….
เพราะอะไรรู้ไหมคะ …
เพราะตอนตอบข้อสอบ อาจารย์ให้อธิบายคำว่า “ตรรกะ” ในความคิดของตัวเอง ก็ตอบไปพร้อมยกตัวอย่าง (ตามตำราที่เรียนแหละจ้ะ) สองหน้ากระดาษ แล้วก็สรุปตอนท้าย หนึ่งยอดหน้าว่า…ทำนองนี้ว่า…
การตอบด้านบนได้มาจากการเรียน จำมาจากตำรา ซึ่งจำได้ คิดว่าเข้าใจในระดับหนึ่ง แต่อย่างไรก็ตามหนูคิดว่า….. ความจริงหรือตรรกะ นั้น คงไม่สามารถอธิบายได้หมดจด ชัดแจ้งด้วยแค่ คำพูด (หรู ๆ หรา ๆ ) หรือการตอบเพียง 1-2 หน้ากระดาษนี้แน่ ๆ เลย…
เพราะแม้จะเป็น “ตรรกะ” แต่ก็ยังไม่วายเจืออยู่ด้วย “ความคิดเห็น” (ถ้าตอนนี้จะใช้คำว่า “อคติ”) อยู่ดีแหละ…ฮา ๆ