เว้นวรรค
วันนี้…
คิดถึงคำว่า “เว้นวรรค” โดนบ่นจากหัวหน้างาน เมื่อครั้งเข้าทำงานใหม่ ๆ ว่า เขียนหนังสือติดเป็นพรืด อ่านยาก เว้นวรรคบ้างสิ
เขียนหนังสือยังไงนี่ ไม่มีวรรค ไม่มีเว้น…
ที่ควรเว้นก็ไม่เว้น ส่วนที่ไม่ควรเว้น ก็เว้นเสียจัง…
ตอนหัดจัดอาร์ตเวิร์คหนังสือที่จะพิมพ์เผยแพร่เล่มแรก ๆ ก็ใส่ตัวหนังสือจนเต็มหน้า คิดแบบไม่รู้สีสาว่า ใส่ ๆ ไว้ให้เต็มหน้า จะได้ไม่เปลืองหน้ากระดาษ หนังสือไม่หนาเกินไป ประหยัดทรัพยากรโลกด้วยการไม่ใช้กระดาษมากไปด้วย
หัวหน้าเรียกเข้าไปคุย สอนไปหัวเราะไป … คนเรานี่ทำอะไรต่างคนก็ต่างเหตุผล คิดเห็นว่าดีแล้วสิ จึงพูดจึงทำเช่นนั้น หารู้ไม่ว่าที่แท้อหังการ ตัวตนใหญ่โต
เหตุผลที่เราคิดเองเออเองว่าดีว่าถูก ใช่แน่แล้ว บางทีมันไม่ใช่ … พอมีคนแย้งเห็นต่าง เราก็ เอ๊ะ นายเป็นใครมาจากไหน(วะ)เนี่ย กวนอารมณ์เสียจริง ไปเลย ไปให้พ้น ๆ ฉันไม่สนใจแกเลย (เอาเข้าไป)
หัวหน้าบอกว่า มานี่ ๆ … ปู่จะบอกให้… คนเราพูดน่ะยังต้องหยุดหายใจ ทำอะไรก็ต้องมีทิ้งช่วงมีพัก ตัวหนังสือในหนังสือก็เหมือนกัน เบียดเสียดยัดเยียดขนาดนั้น จะมีช่องพักสายตาที่ตรงไหน แล้วยังสอนต่อว่า รู้ไหมสิ่งที่ยากมากในการเขียนหนังสือก็คือ การรู้ว่าเราควรที่จะเว้นวรรคตรงไหน ขึ้นย่อหน้าใหม่เมื่อไหร่ ถือเป็นศิลปะที่ต้องเรียนรู้และฝึกฝนอย่างต่อเนื่อง
ท่องไว้ ท่องไว้ … Space Space ….Space is peaceful
มาคิดถึงตอนนี้ได้ยิ้มละมุนละไม อ้อ… เว้นวรรค/ช่องว่าง นี่ อย่าดูแคลนว่าไม่สำคัญ ในการเขียนหนังสือหากไม่มีการเว้นวรรค ก็จะอ่านยาก ลายตาและหากเว้นวรรคผิดที่ ความหมายก็อาจไปคนละเรื่องละราวกับที่อยากจะสื่อ
คิดต่อไปว่า…
การใช้ชีวิตก็คงเป็นเฉกเช่นเดียวกัน หากอยากมีความสุข สนุก ไม่เคร่งเครียดและอยู่ได้กับบางสิ่งบางอย่างนาน ๆ อาจต้องเรียนรู้ศิลปะในการ “เว้นวรรค” เสียบ้าง
ว่าแล้ววันนี้ “เว้นวรรค” เสียทีก็ดีเหมือนกัน
เมื่ออ่านหนังสือจบแล้ว ก็ควรปิดหน้งสือเล่มนั้นลง จะเปิดค้างเติ่งไว้ทำไม อ่านจบได้สาระข้อคิด ได้ความรู้แล้ว ก็ย่อยเสียให้ดี ส่งไปเป็นสารอาหารให้สมองและจิตใจ แล้วก็…
ขึ้นบรรทัดใหม่หรือย่อหน้าใหม่ไปเลย…
Next : วัชพืช » »
10 ความคิดเห็น
พี่จ๋า ในห้องงานบริหาร nuaor มีชื่อใหม่ ว่าเป็นสายล่อฟ้า พี่ ๆ ที่คณะฯ ตั้งให้ วันใดที่ไม่โดนหัวหน้าบ่นเป็นไม่มี บางที่หัวหน้าก็บอกว่า วันใดที่ไม่ถูกบ่น กินข้าวบ่รำก่ะ อิอิ แรก ๆ ก็หงุดหงิดเหมือนกัน แต่นาน ๆ ไป ก็เข้าใจและก็ดีใจมากกว่าที่หัวหน้าบ่น เราจะได้รู้ข้อบกพร่องเรามีตรงไหน หัวหน้าบ่นก็อยากให้เราพัฒนา แต่ถ้าไม่บ่นนี้ซิ น่ากลัว อิอิ
น้องnuaorคะ
อ่านแล้วยิ้ม ๆ ดีจัง หากน้องเป็นสายล่อฟ้า พี่ก็คงต้องถือเป็น “สายดิน” ในที่ทำงานค่ะ แต่ความจริงจะสายล่อฟ้า สายดิน ก็ต้องถูกสายฟ้าผ่านทั้งนั้น
พี่โชคดีได้หัวหน้าใจดี ท่านเป็นนักเขียนด้วย เลยพยายามปลุกปั้นให้ลูกน้องเขียนหนังสือให้ดีให้ถูก และยังให้ข้อคิดดี ๆ ที่พี่ไม่มีวันลืม
พี่ดีใจด้วยที่น้องเข้าใจหัวหน้า เพราะวันหนึ่งน้องก็ต้องโตขึ้นและเป็นหัวหน้าในวันหนึ่งเช่นกัน…เน๊าะ
ทานอาหารกลางวันให้อร่อยนะคะ
พี่จ๋า วันนี้ได้กินหมนเส้น น้ำเงี้ยว และน้ำผลไม้ปั่น น้ำผลไม้ปั่นฝีมือหัวหน้า(พี่อึ่งคนสวย) ค่ะ ร่อยแรงเจ้า
น้องที่รัก
การเว้นวรรคของชีวิต ช่วยให้เราได้มีโอกาสมองตัวเอง
แต่การเว้นวรรคของคนบางคน ก็คือความว่างเปล่าจริง ๆ
บางครั้ง….ก็คิดว่า การเว้นอย่างไหนดีกว่ากัน
…..
ไม่รู้คำตอบสักเรื่องจะได้ไหม
…..
เพราะจริง ๆ แล้ว ความเหมาะสมคืออะไร ขึ้นอยู่แต่ละความเป็นไปของคน ๆ นั้น
ซึ่งเราไม่ต้องเทียบ
สิ่งนี้ คือ สิ่งที่ได้เรียนรู้จากการเข้าใจตัวเรา เพื่อเข้าใจผู้อื่นค่ะ
……
ขนมจีนอร่อย
น้ำผักปั่นแห่งความรัก ช่วยเยี่ยวยาอีกแรงค่ะ
อ้าว…น้องnuaor ทำงานกับพี่อึ่งอ๊อบเองหรอกหรือนี่…
เอา ๆ ต่อไปจะพูดถึงหัวหน้า เราต้องพูดถึงดี ๆ หน่อย…ไม่งั้นอดกินน้ำปั่นแห่งความรักเน้อ…
พี่ที่รัก
คนเราไม่ต้องรู้ทุกเรื่องหรอก…เนอะ!! รู้หมดทุกอย่างก็เบื่อแย่ ไม่ตื่นเต้น แปลกใหม่ล่ะสิ
ไม่รู้ ไม่ชี้ ช่างเผือก ช่างมันบ้าง….ดีแล้ว
น้องว่านะ ไม่ว่าจะการเว้นวรรค พักช่วง ขึ้นย่อหน้า ขึ้นบรรทัดใหม่ จนถึง…”ปิดเล่ม” คือ เลิกไปเลย ไม่สนอกสนใจแล้วนี้ คงสู้การพยายามเข้าใจกันด้วยใจที่เปิดกว้างไม่ได้ สารพัดเหตุผลใด ๆ เกือบจะไม่มีผลอะไรเลยหากเราตัดสินเรื่องราวต่าง ๆ ด้วย ความรัก เมตตา และปรารถนาดีต่อกัน…
น้ำผักปั่นที่ทำจากฝีมือและเติมแต่งด้วยน้ำใจของหัวหน้า หรือคนใกล้ตัวเรา… วิเศษที่สุด จริงไหมคะ
5555 เพราะหัวหน้ามีแต่สิ่งดี ๆ ลูกน้องก็เลยมีแต่เรื่องดี ๆ ให้พูดค่ะ
น้องnuaor
พี่ดีใจด้วยจ้ะที่มีหัวหน้าดี เป็นศรีแก่ตัวและที่ทำงาน…ฮา ๆ ๆ
พูดถึงกันแต่สิ่งดี ๆ สบายใจทั้งตัวเองและคนอื่น
เรื่องไม่ดี ของใครก็ของใคร ไม่เกี่ยวกับเรา… เราไม่พูดถึง…เน๊าะ
จะเว้นวรรคก็ต้องเว้นให้ถูกที่ค่ะ ไม่งั้นจะเป็นอย่างนี้
“คนตายก็ตายไป คนอยู่ก็เอากันไป ฝังไว้ที่วัด” 5 5 5
สวัสดีค่ะคุณนักการหนิง
55555….นั่นสิคะ เรื่องเว้นวรรคแล้วทำให้สื่อสารผิดพลาดนี่ มีเรื่องขำ ๆ กันมามากเลย
ขอบคุณค่ะ