ชัยชนะ
ในคราหนึ่ง เคยได้ร่วมวงสนทนา (ในฐานะนักวิชาการตัวเล็ก ๆ) กับหลากหลายผู้ทรงคุณวุฒิ ล้วนแต่เป็นผู้มีชื่อเสียงในวงวิชาการ ระหว่างนั้น เกิดนึกขึ้นถึงข้อความที่เคยอ่าน เคยจดไว้นานแล้วที่ว่า
ผู้ชนะ คือผู้ที่เอาจริงเอาจังโดยไม่ต้องวางท่าอย่างเป็นทางการ
ผู้แพ้ มักวางท่าเป็นทางการเสมอเพื่อทดแทนการไร้ซึ่งความสามารถในการเอาจริงเอาจัง
คิดต่อตามประสาคนที่มีความคิดยุ่ง ๆ เป็นยุงตีกันในหัว คิดไปคิดมาก็อมยิ้ม อุทานว่า…
เออแน่ะ…ผู้ชนะที่แท้จริงแล้ว คือผู้ชนะตัวเองต่างหาก หาใช่ผู้ที่ชนะคนอื่นทั้งโลก แม้ไม่สามารถชนะใจตนได้ การชนะโลกทั้งโลก ก็ไม่ยั่งยืนหรือมีประโยชน์อันใดเลย
เห็นชัดว่า…คนเก่งจริงนี่ ไม่เรื่องมาก ไม่วางท่า แต่อ่อนน้อมถ่อมตนและ
เมตตาอย่างน่าแปลกใจ…
« « Prev : ความเชื่อกับปาฏิหาริย์
4 ความคิดเห็น
nuaor เห็นด้วยค่ะ ชอบประโยชน์นี้จัง “ผู้ชนะที่แท้จริง คือผู้ชนะใจตัวเองต่างหาก” แต่ก็หลายครั้งที่แพ้ใจตัวเอง (คนใจอ่อนก็เงี้ยค่ะ) อิอิ แต่ใจคนนะค่ะ สุดยากแท้จะหยั่งถึง แม้แต่ใจตัวเอง ถ้าทำได้เราจะรู้สึกดีต่อตัวอง และได้รู้ว่า อืม “เราก็ทำได้นี่” ขอบคุณสำหรับเรื่องดี ๆ นะค่ะ
รู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย
รู้ใจ รู้ตน รู้กล รู้กาล รู้ยาน รู้ตึง รู้ดึง รู้หย่อน รู้ผ่อน รู้วาง
สวัสดีค่ะน้องnuaor
แพ้(ใจ)บ้าง ชนะ(ใจ)บ้าง เป็นเรื่องธรรมดาของคน
สำหรับพี่ พี่คิดว่าเราต้องรู้สึกดี ๆ กับตัวเองก่อนเป็นอันดับแรก จากนั้นการคิดบวกและรู้สึกดีต่อคนอื่น สิ่งอื่นก็ไม่ยากแล้ว
ครูบาsutthinunคะ
น้อมรับใส่ใจค่ะ กลศึก (ชีวิต) นี้ ยิ่งใหญ่นัก….
แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย
รู้ใจ รู้ตน รู้กล รู้กาล รู้ยาน รู้ตึง รู้ดึง รู้หย่อน รู้ผ่อน รู้วาง
ขอบคุณค่ะ