อาหารมื้อแรกที่อุดมไซ
อ่าน: 40287
อ้ายโนพาคณะขึ้นรถขับออกไปผ่าน 4 แยกไปประมาณ 400 เมตร ตามเส้นทางหลักถึง 3 แยกแล้วเลี้ยวซ้าย ซึ่งแถวนี้เป็นย่านร้านอาหารสำหรับคนกลางคืน ผมสังเกตเห็นโรงแรม เกสต์เฮ้า หรือเฮือนพักสำหรับนักท่องเที่ยวผุดขึ้นเต็มไปหมด ด้วยเหตุที่เมืองอุดมไชยเป็นจุดเชื่อม (hub) ที่จะผ่านไปยังเมืองท่องเที่ยวอื่นๆ ทั้งภายในประเทศลาวเอง และต่างประเทศ เช่น ไทย จีน เวียดนาม
ก็คงคล้ายๆ เมืองพิษณุโลกของบ้านเราที่มี 4 แยกอินโดจีนไว้รองรับการพัฒนาด้านการท่องเที่ยว การค้า ในแถบภูมิภาคนี้ แต่ก็มีสภาพเป็น 4 แยก ที่จะพาเอารถหลงทางไปง่ายๆ ผมเห็นการเตรียมรับการท่องเที่ยวของลาวแล้ว ดูครบวงจรดี ทั้งวิถีชีวิต วัฒนธรรม อัธยาศัยไมตรี ที่พัก ร้านอาหาร ธนาคาร จะด้อยก็เพียงถนนหนทางเท่านั้นที่ไม่สะดวกเท่าที่ควร
ร้านชิ้นดาด คือร้านที่อ้ายโนเลือกสำหรับอาหารมื้อเย็น ผมยังไม่ลงจากรถ สายตาจ้องอยู่ที่ร้านอาหารที่อยู่ถัดไปไม่ไกล เป็นร้านสไตล์คันทรี มีเสียงเพลงจังหวะ 3 ช่า ลอยมาพอให้คึกคัก ผมหันไปถามคนที่นั่งข้างๆ ว่า ทำไมไม่จอดที่ร้านโน้น อ้ายโนได้ยินก็เลยบอกว่า เป็นร้านของวัยรุ่นเขาเรามากินข้าว กินเสร็จแล้วก็กลับไปนอน พรุ่งนี้จะได้ตื่นแต่เช้าเดินทางต่อ ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ๆ กระโดดลงจากรถพร้อมกับบ่นเบาๆ ว่า แล้วนี่ไม่ใช่วันรุ่นหรือว่ะ เจ้าเบิ้มแอบมากระซิบข้างหูผมว่า ตามใจเขาไปก่อน เดี๋ยวกลับโรงแรมแล้ว เราค่อยออกไปเที่ยวต่อ ผมพยักหน้าหงึกๆ แล้วเดินตามอ้ายโนเข้าร้านไป
ภายในร้านมีโต๊ะไม้ที่เจาะรูสำหรับวางเตาอั้งโล่ตั้งอยู่ ประมาณ 10 ตัว ผมเห็นโต๊ะแล้วนึกถึงร้านหมูกระทะแถวๆ บ้าน ก็เกิดอาการผะอืดผะอม เพราะผมไม่ชอบหมูกระทะที่ต้องสาละวนกับการย่างเนื้อจนเหงื่อหยด สุกบ้าง ดิบบ้าง ไหม้บ้าง ผมชอบที่จะนั่งกินสบายๆ เสื้อผ้าและผมบนหัวก็ไม่เหม็นด้วย ตอนที่หมูกระทะบูมใหม่ๆ ในบ้านเรา เป็นช่วงที่ผมแทบจะไม่ทานข้าวนอกบ้านเลย ขนาดไปอบรมที่ ม. แม่โจ้เชียงใหม่ หาร้านอาหารแบบกินไปจิบไป ฟังเพลงไปไม่เจอเลย มีแต่ร้านหมูกระทะ ผมถามน้องนายของผมว่า ถ้าจะกินหมูกระทะ ผมขอจ้างเด็กเสริฟมาย่างให้กินจะได้ไหม แม่ขมองอิ่มหันขวับมาทำตาเขียวใส่แล้วบอกว่า ขับรถหาร้านไปเรื่อยๆ จะไกลแค่ไหนก็ไปกัน มีอย่างที่ไหนกัน จะให้สาวเสริฟมาย่างให้กิน นี่ขนาดมาด้วยกันยังออกลายขนาดนี้เลยนะ อีตาบ้า
อ้ายโนได้รับมอบหมายให้เป็นคนสั่งอาหาร เพราะคณะจากเมืองไทยไม่ถนัดเรื่องภาษาในเมนูอาหาร และอีกอย่างหนึ่งคือแต่ละคนหิวกันจนตาลายชนิดกินช้างได้ทั้งตัว อ้ายโนกวักมือเรียกเด็กเสริฟพร้อมกับสั่งอาหารทันที เอาเบียร์ 2 แก้ว (ขวด) จอก 6 อัน น้ำก้อน 1 คุถัง เจ้าเบิ้มท้วงว่าทำไมไม่สั่งอาหารก่อนหิวกันแล้ว อ้ายโนตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉยว่า สั่งอาหารก่อนไม่เคยได้กินก่อนสักครั้ง สั่งเบียร์ทีหลังได้กินก่อนทุกครั้งไป คราวนี้เลยสั่งเบียร์ก่อนจะได้จิบขณะรออาหารไง ผมอึ้งกับคำตอบซื่อๆ ของอ้ายโน แต่ก็ทำให้ทุกคนยิ้มออกมาได้และพลอยหายหิวไปได้เยอะเลย
ชิ้นดาด ก็คือเนื้อล้วนๆ มีทั้งเนื้อปลา หมู วัว เก้ง กวาง จะย่างแบบหมูกระทะ หรือจะตั้งหม้อน้ำซุปทำเป็นปลา หมูจุ่มก็ได้ อ้ายโนอธิบาย คณะของเราเลือกเป็นปลาจุ่ม 2 ชุด ส้มตำและข้าวเหนียว สักพักเด็กเสริฟก็ยกเอาเตาถ่านมาตั้งในหลุมบนโต๊ะ พร้อมกับวางหม้อดินใบเขื่องเติมน้ำซุปแล้วปิดฝาหม้อไว้ ก่อนที่จะกลับไปยกเอาถาดใส่ผักนา นาชนิด มาจนพูน จากนั้นก็ทยอยเอาน้ำจิ้มมาถ้วยใหญ่ และมีถ้วยน้ำจิ้มเล็กๆ สำหรับแบ่งมาปรุงเพิ่มเติมตามความชอบของแต่ละคน เขาจะมีถ้วยใส่พริกขี้หนูซอย กระเทียมสดซอย กระเทียมดอง น้ำปลา น้ำตาล และมะนาวผ่าซีกมาให้ปรุง เนื้อปลาถูกแล่เป็นแว่นบางๆ ขนาดเหรียญ 10 บาทบ้านเรา ยาวประมาณ 3 นิ้ว วางเรียนเป็นวงกลม 2 ชั้น บนจานขนาด 12 นิ้ว เขานำปลาแม่น้ำที่มีอย่างอุดมสมบูรณ์มาเป็นเมนูเด็ดของร้านชิ้นดาดครับ
ผมซดเบียร์รอให้น้ำเดือดพร้อมกับสำรวจถาดผักว่ามีผักอะไรบ้าง ก็มีผักกาดขาว ผักบุ้ง เห็ดฟาง ใบโหระพา ยอดต้นถั่วลันเตา ที่อ้ายโนเรียกว่าบักถั่วน้อย แล้วก็มีวุ้นเส้นอีกนิดหน่อย พอนำเดือดผักต่างๆ ก็ถูกลำเลียงลงสู่หม้อ ตามด้วยเนื้อปลา ก่อนที่จะถูกลำเลียงลงกระเพาะอาหารเป็นลำดับสุดท้าย รสชาติของอาหารเอร็ดอร่อยจนทำให้เสียงของการสนทนาเงียบไป แต่ละคนดูตั้งหน้าตั้งตากิน จนต้องสั่งเพิ่มอีก 2 ชุด อิ่มหนำสำราญกันทั่วหน้า 6 คนในราคาไม่ถึง 1,000 บาท
อ้ายโนขับรถพาคณะกลับโรงแรมมีเพียงคุณนายคนเดียวเท่านั้นที่ขอตัวไปพักผ่อน นอกนั้นตามผมกับเจ้าเบิ้มไปตลุยราตรีเมืองอุดมไชยกันต่อ
โดนบล๊อก บ้าๆ เบียดเลยมาอัพซะหน่อย
บันทึกนี้โพสต์เมื่อ วันที่ วันอังคาร, 16 ธันวาคม 2008 เวลา 8:06 (เช้า) และจัดไว้ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่. ติดตามอ่านการแสดงความเห็นได้ที่ฟีดนี้ RSS 2.0. คุณสามารถจะ ฝากความคิดเห็นไว้, หรือ แทร็กย้อนหลัง จากเว็บไซต์ของคุณได้.
Cheers!
I take care of such information much.
#2:: themiti 16 ธันวาคม 2008 เวลา 9:02 (เช้า)
พูดถึงรำวงผมยังเสียดายอยู่เลยครับ เพราะต้องดูแลลูกทัวร์หนุ่มสาว ที่ดันไปงอนกันในเธค ฝ่ายสาวเจ้าก็แถไปเค้นกับหนุ่มสาวให้เจ้าหนุ่มหึงเล่นๆ เจ้าหนุ่มไทยออกไปเรียกให้มานั่ง หนุ่มลาวก็ไม่พอใจ ทำให้ผู้พันลาวตัวปลอม(ข้าน้อยเอง..อิอิ)ออกไปลากตัวออกมา (ลากจริงๆ ครับ) เลยรำวงไม่ได้เพราะดันเป็นผู้พันซะก่อน ได้แต่นั่งกอดอกดูเขารำวงกัน..รู้งี้เป็นยามดีกว่า..555