ลานทำไมเเละทำไม

เล่าต่อจากที่ตอนที่ 2 นะครับ  หลังจากนั้นผมก็เรียนพยาบาล พยายามหลอกตัวเองว่าชอบเเละนี่คือสิ่งที่ดี ก็ดีครับเเต่ก็ดีช่วงเเรก หลอกตัวเองได้เเบบเนียน เนียนยังไงนะเหรอลืมไปเลยว่าก่อนหน้านี่คิดอะไรอยู่ เเละสุดท้ายเเล้วเนียนยังไงก็ยังต้องคิดบ้างเพราะทุกอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิดเสมอไป เเละเเล้วก็หลอกตัวเองไม่ได้เเล้วทีนี้  ความรู้สึกอย่างเดิมเข้ามาเยือนในเววลาที่เข้ามาเยือนนั้นเป็นเวลาเดียวกันที่เราจะได้ยินปัญหาเดิมๆ ของทางบ้านของเรา  บ้านของผมไม่มีเงินเเล้วยังมีปัญหาครับ เพราะว่าพ่อของผมเป็นนักดื่มสุราตัวยงเลยเเหละ เเต่นั่นเเหละเเค่ดื่มสุราจะมีปัญหาอะไรนักหนา มีเเน่เเหละครับปัญหา พอเหล้าเข้าปากทีไรเป็นได้คนอื่นเดือดร้อนทั้งด่า ทั้งไล่ตีเเม่ของของผม เป็นอย่างนี้บ่อยให้คนที่หลอกตัวเองอยู่ทางนี้จิตใจชักจะหวั่นไหว ทันใดนั้นจิตใจความคิดเดิมก็กลับมาหมดทันที เเม้กำลังหลอกตัวเองไปได้ดีเเล้วนะเนี่ย สำหรับพ่อของผมเองนั้นเป็นอย่างนี้ตั้งเเต่ผมเล็กเเล้ว จำได้ครั้งหนึ่งไม้ได้นอนเลยเเละตื่นเช้าก็ต้องสอบ วันนั้นยอมรับว่าทรมานอย่างมากๆ เเละก็เกิดเเบบทุกวันนานจนผมจบ ม.6 เขาก็เป็นอย่านี้ครับใครจะห้ามเขาได้ เเต่คนที่ลำบากที่สุดคือเเม่ของผมนี่สิ ไหนจะต้องหาเงินห้ผมเรียน ไหนจะต้องหาเงินให้น้อง ไหนจำทำกับข้าวให้พ่อกิน เวลาเขาหิว เพราะเขากินเหล้าเขาจะด่า เเม่ผมทำทุกอย่างพูดไปเเล้วก็เปนื่อยครับ ขนาดผมเองอยู่ที่นี่ได้ฟังยังเหนื่อยเลย เเล้วเเม่ผมหละ เเละบางครั้งยอมรับนะครับว่าผมเองก็เผลอด่าพ่อของของผมด้วยคำที่หยาบคายเหมือนกัน ด้วยความรักเเม่จึงได้ทำไปอย่างนั้น เเละยอมรับเลยว่าพ่อของผมทำให้ผมมองโลกในเเง่ร้าย เเละจิตใจร้อน รนมาก จะไม่เป็นอย่างนั้นได้อย่างไรก็ทำอะไรก็รู้กันทั้งหมู่บ้าน ผมต้องหน้าด้านเข้าไว้เวลาเดินไหน ทรมานใจเสียจริงๆ  เหมือนเขาจะมีความสุขมากที่เขาได้ทำให้ครอบครัวเป็นอย่างนี้    นี่คือความหลังทำให้ความคิดเดิมกลับมา เเละเเล้วการเรียนพยาบาลผมคิดว่าสบายเกินไปที่ผมจะเรียน ผมอยากที่จะทำอะไรที่ได้เร็วไปกว่านี้ เเละไม่ต้องเสียเวลาทั้งชีวิตเพื่อจะทำงานเเลกเงินเดือน ความคิดเรานี้ยอมรับนะเนี่ยคิดเพื่อเเม่จริง หลังจากนั้นก็ไม่ไปเรียนเเบบเดิมครับ ทุกอย่างกลับมาเหมือนเดิมเเละต้องเริ่มใหม่อีกเเล้ว เเต่ครั้งนี้ผมไม่เป็นเหมือนเดิมครับ  ผมยังเรียนรามต่อไปไม่ได้ทิ้งเเต่ก็เอาเวลาทั้งหันมาทำธุรกิจ เพราะคิดว่าเป็นเเนวทางเดียวที่จะไม่ได้ใช้วุฒิการศึกษาในการสมัครงาน เเละปฎิญานกับตนเองว่าผมจะไม่ไปสมัครงานที่ไหน ที่คิดอย่างนี้เพราะว่าถ้าไปสมัครงานที่อื่นเเล้วจะต่างอะไรกับเรากลับไปเรียน เรียน ชีวิตผมไม่กี่ปีนี้พลิกผันกันเสียจริงๆ เเต่สิ่งที่ผมได้กลับทำให้ผมดำเนินชีวิตอย่างไม่ประมาทเเละรู้สึกว่าตนเองอายุ 50 ปีเเล้ว เหมือนจะปลง

_______________________________________________

เเละเเล้วดราม่าซับซ้อนขึ้นไปอีกเมื่อได้ลองทำธรุกิจ  ชีวิตของผมเป็นวัยรุ่นเเต่ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเลย จะว่าไปก็ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตวัยเด็กด้วย เพราะพ่อผมเองเป็นอย่างนั้นจริงๆ เเละเเล้วผมก็ต้องโดดเดี่ยวอีกครั้งสังคมเดิมๆ ไม่มีอีกเเล้วเเละเหลือเเต่สังคมทะเลสีเเดง เพราะว่าคนที่ผมจะเจอในต่อไปนี้อายุเขาอาจมากกว่าผม อาจน้อยกว่าผม หรืออาจจะเท่าผม เเละทุกคนที่เจอจะไม่ได้มีเวลามาคุยกันนานจนเกินไป เเต่จะคุยด้วยผลประโยชน์  ช่วงระยะเวลานี้เงินที่ผมใช้มาจากการทำเว็บไซต์ของผมเองวันละ $20 หรือมากกว่า  ตีเป็นเงินไทยก็ราว 500 - 600 บาท ต่อวัน ครับตอนนี้ผมก็มีทุนเเล้วในที่จะกินข้าว จ่ายค่าหอ เเเละก็เดินทางไปที่ต่างเพื่อที่จะศึกษาธุรกิจ ผมไปทุกที่ของจังหวัดอุบล เเละก็สังเกตเเละจดไว้ ห้องการเรียนของผมเป็นห้องที่กว้างขึ้นเเละต้องรับผมชอบตัวเอง

เเต่ละวันผมจะพยายามวิเคราะห์ข้อมูลต่างๆ ทางสายตาเห็นมาเเละเเละคิดจะเริ่มธุรกิจ ตอนนั้นผมฝันอยากจะเปิดบริษัทเป็นของตัวเองครับ เเละทำกำไรเเต่ผมไม่รู้จริงจะเริ่มอะไร เเละเวลาขอผมก็มีไม่มาก เเต่ผจะรอบคอยที่สุด

เเละเเล้วโลกความจริงก็เกิดขึ้นมา  ผมอยากจะบอกว่าทุกอย่างที่อยู่ในตำราการเรียนที่เเพงที่สุดมันใช้ได้จริงเเค่ 2 % มั้งหรือไม่ถึง คุณจะเชื่อว่ามันจริงเมื่อคุณได้สัมผัสเท่านั้น ที่ผมอย่างนี้ผมจะเล่าต่อไปว่า การเรียนเก่งใช้ได้เเค่ในห้องสี่เหลี่ยม  ผมจะเล่าให้ชัดตอนที่ผมทำธุรกิจที่ 2 นะครับ

เเละหลังจากที่นั้นผมเองก็ได้ทำธุรกิจด้าน Website ครับ ใช้ความรู้ที่มีอยู่ ผมเขียนได้ครับ ไม่ว่าจะเป็น Java Php asp เเต่ก็ไม่ได้เก่งอะไรมากมายเขียนเเข่งเพือ่นที่เขาเรียนคงไม่ไหวเพราะเขาเรียนทุกวัน  ผมพยายามทำอยู่เกือบปีสุดท้าย Fail ครับ เพราะว่าผมรู้เเค่เรื่องการเขียน Website เเต่การตลาดไม่ได้เรื่องเอาซะเลย ก็คงต้องถอย ความรู้สึกตอนนั้นเหรอเหมือนหวัอะไรมากๆๆ เเละมากที่สุด เเต่สุดท้ายมัน Fail เหมือนโดน ตบหน้าเลยชาไปทั้งตัว เเละคิดว่ากูดิ้นรนมาทำไมให้เสียเวลา นอนก็ไม่หลับ จากคิด + = - โหดร้ายเสียจริง สอบตกยังไม่เสียใจมากนะเนี่ย

« « Prev : เว็บของคนรักบบ้าน เเต่งบ้าน

Next : ผมเป็นคนดี หรือเปล่า ## 4 » »