ลานชายเลน

พอร่างกายหายดีก็ฉลองวิ่งซะ  15 รอบ สนามฟุตบอล รู้สึกโล่งกาย

การออกกำลังกายนี่วิเศษจริงๆ

ส่งผลดีต่อสุขภาพไม่ว่าจะเป็นระบบการขับถ่ายของเสียออกจากร่างกาย

การเคลื่อนไหวร่างกาย สมองทำงานอย่างมีความสุข

เกิดสมาธิ มีสติรับรู้กำกับความคิด

วิ่งไปคิดไป วางแผนคัดเลือกกิจกรรมสร้างความตระหนัก

กระตุ้นให้เกิดความอยากมีส่วนร่วมแบบยั่งยืน…ยากจัง

ให้กับกลุ่มคนทำงานที่จะมาร่วมกันปลูกป่าโกงกางไปด้วย

เลยได้ข้อสรุปที่น่าจะลงตัวในการจัดกิจกรรม

จากการสำรวจต้นโกงกางที่ผู้คนเข้ามาปลูกไม่ขาดระยะด้วยตนเองทำให้พบเห็นข้อที่ต้องคิด

และเกิดปัญหาขึ้นในใจ เป็นปัญหาที่เกินฐานะตัวเองจะแก้ได้

คิดว่าต้องสร้าง และปลูกจิตสำนึกให้กับคนรุ่นใหม่ รุ่นเด็กน้อย

ฟูมฟัก กันตั้งแต่อนุบาล ใส่ลงไปในหลักสูตร

อนุบาลให้รู้จักปูแสม ลิงแสม (สองอย่างนี่หายากขึ้นทุกวันแล้ว) ฝักโกงกาง

เอาฝักมานับเลข  เอามาเรียงกัน เลือกฝักที่มีความยาวใกล้เคียงกัน

แต่งเพลงง่ายๆ สนุกๆให้ร้อง รำ เต้น แข่งวิ่งเปี้ยวฝักโกงกางระบายสีภาพ

ก็น่าจะพอแล้ว ค่อยๆสอนไป ขี้เกียจนักก็เอาไปคร่อมหน่วยการเรียนรู้ เอาไปเสริม

ประถมศึกษาปีที่ 1 ก็จัดกิจกรรมให้มัน ไฮคลาสกว่า อนุบาล ไม่ยาก

ดูหลักสูตรแกนกลางสักหน่อยว่า ป.1 น่าจะทำอะไรได้เรียนรูอะไรได้บ้าง

ให้มันเหมาะกับวัยวุฒิของเด็ก

ส่วนกิจกรรมก็จัดให้มันเข้มแข็งขึ้น

เช่น เก็บฝัก และนับฝักโกงกาง เอาฝักมัดรวมเป็นมัดๆ หัดให้นับรวมทีละ 2 4 6 8 เป็นเลขคู่

หรือจะเป็นเลขคี่

ทำบ่อยๆก็จะ get เอง ดีกว่ามานั่งสอนในชั้นเรียน เรียนจากกระดาษมันจะสนุกอย่างไร

ขีดๆเขียนๆ แถมสมุดก็มีเส้น มีบรรทัด จะเขียนตัวใหญ่หน่อยครูก็เอ็ด

เขียนตกเส้น เลยเส้น ก็ถูกให้คัดใหม่ ครูไม่ดูเลยว่ากล้ามเนื้อมือเด็กบางคนยังไม่พร้อม

ก็บังคับเขียน งานกระดาษ มันวัด ประเมินผลง่าย คนส่วนใหญ่เขา ก็ชอบ มีผลงานไว้อวดกัน

แต่กว่าเด็กน้อยจะเขียนได้สวยไปดูเอาเถอะกระดูกนิ้วมือคดเสียทรงไปก็มี

แล้วก็ทำกิจกรรมบันเทิง สลับกับสอนให้รู้จักคิด

เด็กเล็กๆนี่ก็ฝึกได้ อย่าไปคิดเองว่าเด็กเล็กๆคิดไม่เป็น

ครูนั่นแหละต้นเหตุ ต้นเหตุให้เด็กไม่กล้าคิด

จะตอบอะไรต้องบังคับให้ตอบให้ตรงเฉลยของครู ไอ้ที่ตอบนอกกรอบครูก็บอกว่ามันผิด

ก็ไม่เห็นแจงให้เด็กเข้าใจว่าผิดอย่างไรได้แต่บอกว่า ผิดๆ  ดูง่ายๆ ครูให้เด็กทำเลขบวก

ถามว่าจะมีสักกี่คนที่เข้าใจจริงๆ เด็กก็ทำตามครูสอน ก็เอานิ้วขึ้นมานับ

เด็กอีกคน ไม่นับนิ้วตามครู แต่เอาดินสอสีมาเรียงรวมตามจำนวน แล้วนับรวม

ทีนี้ก็ช้ากว่าเพื่อนที่นับนิ้วตามครูฝ่ายครูหันมาเห็นก็เห็บขึ้นสมองเลย เกาใหญ่

พร้อมส่งเสียงเอ็ดลั่น เล่นเอาเด็กน้อยสะดุ้ง ขวัญหนี จินตนาการหดหายไปทันใด

“ทำไมฉันให้เธอนับนิ้วตาม ทำไม..เธอไม่ทำตาม

มานี่เลย มานั่งเฉยๆ ห้ามกระดุกกระดิกนะ ..ไม่งั้นโดน”

ครูหารู้ไม่ว่าเด็กกำลังสร้างองค์ความรู้ด้วยตัวเอง พร้อมกับสร้างจินตนาอย่างมีความสุข

อ้าววว..แฉลบออกนอกกรอบที่ตั้งใจจะเขียนอีกแล้ว..

ดูท่าจะเป็นกลุ่มเดียวกับเด็กนับดินสอสีเสียแล้วซิ อิอิ

หรือดึกเกินไป งั้นวันนี้เอาแค่ ป.2 ก่อน

« « Prev : ลานชายเลนจะทำอะไรบ้าง

Next : ไปม.มหิดลรับเจ้าบุญเหลือกลับสู่อ้อมกอดของเจ้าดำ » »