เรื่องนี้มีที่มานิดหน่อยค่ะ
จากวันนี้ไปเป็นวิทยากร(ตามชื่อที่เปิ้นเรียก) กับคณะของน้าอึ่งอ๊อบ
ไปกับครูอึ่ง (หัวหลัก อิอิ)
ระหว่างครูอึ่งตั้งคำถามเรื่องของการพูดคุยว่าถ้าวันหนึ่งถูกตำหนิจากหัวหน้าว่า
สอนแล้วทำไมไม่จำ ง่าว จะตอบว่าอย่างใด
คนเข้าร่วมประชุมบอกว่าจะตอบว่า
ทำงานในโรงพยาบาล คนก็เยอะ ทุกข์ก็แยะ เดือนไหนมีวันหยุดติดกันหลายๆวัน ..แน่นอนเลยว่าสัปดาห์หลังวันหยุด คิวตรวจจะยาวเหยียด
ที่มารอตรวจเพราะรุ้สึกป่วยหนักตอนอยู่บ้าน พอมาถึงโรงพยาบาล คนไข้บางคนป่วยหายก่อนเจอหมอ เพราะรอไปรอมา..เออ คนอื่นเขาแย่กว่าตัวเอง …กลับบ้านดีกว่า ไปพักผ่อน สบายใจ เดี๋ยวที่คิดว่าร้ายๆแรงๆ ก็ไม่มีอะไรซะงั้น
ไปอ่านบันทึกเรื่องตีแตกความรู้ของครูบา
เห็นด้วยกับครูบาเลยค่ะว่า ถ้าเรามีความสนใจตั้งใจแก้ไขโจทย์ที่เผชิญ หาทางเรียนรู้ไปเรื่อยๆ เราก็จะมีเรื่องราวมากมายให้คิดให้ค้นหาความรู้ และถ้าได้เขียนไว้ให้คนอื่นๆ ได้รู้ได้เรียนด้วยจะยิ่งดี
แต่ช่วงนี้(และหลายๆช่วงที่ผ่านมา) ถ้าเขียนก็คงมีแต่เรื่องน่าเซ็ง
ฝนตกมาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่เดือนมีนา เมษา ถึงเดือนนี้
รู้สึกเป็นฤดูฝนไปแล้ว
คนขายแอร์ปีนี้ผลประกอบการเป็นอย่างไรบ้าง ไม่รู้
ฤดูร้อนปีนี้ไม่ได้ใช้แอร์ในตอนกลางคืนเลย แถมต้องห่มผ้าด้วยค่ะ
เมื่อวานฝนตกแบบฟ้ารั่ว คะนองฤทธิ์ ติดต่อกันหลายชั่วโมง
น้ำระบายไม่ทันคนที่บ้านอยู่ที่ลุ่มบอกว่าครึ่งหน้าแข้งและยังท่วมขังอยู่ถึงวันนี้
คนไม่เริงร่า แต่ ทั้งต้นไม้ ทั้งแมลงต่างๆ เริงระบำเลยมั้งน่ะ
เช้านี้หยิบรองเท้าสานมาใส่เพราะอากาศก็ไม่ร้อน ฝนอาจจะตก รองเท้าอื่นๆ ถ้าเจอฝนก็คงพังไปตามๆกัน ดูฟ้าก็ยังทำนายไม่ได้ว่าฝนจะตกไหม เพราะเดี๋ยวนี้ฝนจะตกก็ตกไม่มีเตือน ตกเสร็จก็ร้อนอบอ้าวไม่ได้ชุ่มเย็น
ฤดูกาลตอนนี้บอกไม่ได้ว่าอยู่ฤดูไหน จนดูเหมือนว่าควรจะเตรียมพร้อมไปทั้งสามฤดูใน 1 วัน
เรื่องว่า ตอนนี้เราอยู่ในฤดูอะไร ก็นึกถึงเมื่อวานนี้ไปส่งแม่ตรวจความจำ มีคำถามหนึ่งถามว่า ขณะนี้ฤดูอะไร ดูเหมือนแม่สอบตกไม่ได้คะแนน เพราะแม่ไปตอบว่า ไม่แน่ใจบางวันก็ฝน บางวันก็ร้อน กลางคืนก็หนาว ฮ่าๆๆ สอบตกเพราะตอบไม่ตรงคำถาม (เขาบอกว่าคำตอบคือฤดูร้อน…เพราะเป็นเดือนพฤษภาคม..อิอิ)
