ระยะทางพิสููจน์ม้า กาลเวลาพิสูจน์คน: บทเรียนจากสวนป่า ๒๕๕๖(๑_๒๕_๒)

โดย อุ๊ยสร้อย เมื่อ กุมภาพันธ 28, 2013 เวลา 10:45 (เช้า) ในหมวดหมู่ การเรียนรู้ชีวิต #
อ่าน: 3836

ปี ๒๕๕๖ นี้ เริ่มได้เดินทางไปสวนป่าเป็นครั้งที่ ๑

เมื่อก่อนก็นับๆๆ ว่ามีประสบการณ์เดินทางไปเป็นครั้งที่เท่าไหร่

แต่ตั้งใจว่านับจากปีนี้ไปจะนับว่าเป็นครั้งที่เท่าไหร่ของปี พ.ศ …ด้วยความหวังลึกๆ ในใจว่า จะได้ไปอีกหลายๆครั้งค่ะ

การเดินทางคราวนี้เป็นโอกาสดีของการได้ไปสวนป่าตามภาระกิจติดตามผลของการเคยไปศึกษาดูงานปีก่อนหน้านี้ (ชื่อโครงการยาว) นัดหมายการเดินทางด้วยรถยนต์ของครูอึ่ง มีครูอารามเป็นมือหนึ่ง ผลัดกับครูอึ่งและน้าอึ่งอ๊อบ(ขากลับ)

ประจวบกับเป็นช่วงเวลาการดูงานของนักศึกษาแพทย์ปีสองของ ม. อุบล เลยเป็นโอกาสดีกว่า เพราะได้ฟังนักศึกษาเล่าประสบการณ์ เห็นวิถีคนรุ่นใหม่ เจอวิทยากรท่านอื่นๆ อีกจำนวนมาก และได้เจอหมอจอมป่วน พี่หมอเจ๊ พี่บู๊ท ครูออต ลุงเปลี่ยน คุณคอน ดร. ฝน ในบรรยากาศผ่อนคลายสบายตัวกับต้นไม้ที่ร่มรื่นและลมพัดเย็น อากาศดีกว่าที่เชียงใหม่เกือบเท่าตัวได้

P1060918 P1060917

เห็นโอกาสดีก็อยากให้คนอื่นได้พบบ้าง เลยโทรบอกพี่สาวที่ทำงานใน มข. ซึ่งก็ชวนพี่เขยมาที่สวนป่าในเช้าวันที่ ๒๕ เลย …มาแล้วใครๆ ก็บอกว่านึกว่าเป็นน้องสาว…อ้าว …อย่างนี้ต้องกลับมาปรับปรุงเรื่องการดูแลตัวเองซะแล้ว

ก่อนกลับพี่สาวก็สนใจเรื่องราวชาวเฮ ที่อยู่ในหนังสือเจ้าเป็นไผ และหนังสืออื่นๆ อีก เธอเลยเหมาหนังสือไปหลายเล่ม และได้ลายเซ็นไปหลาย เพราะกว่าครึ่งของคนเขียนอยู่รวมกันที่นี่แล้ว

ดู ล่าลายเซ็น
ดูอัลบั้มทั้งหมด

เรื่องราวของชาวเฮ จะน่าสนใจสำหรับคนที่สนใจเรื่องของ การมีชีวิตปกติคือชีวิตของการเอื้อเฟื้อเกื้อกูลกัน ดูแลกัน และยินดีกับการอยู่ร่วมกับธรรมชาติไม่ทำลายธรรมชาติ การไม่ยึดกับหัวโขนหรือคำสรรเสริญยิ่งไปกว่า การค้นหาและเข้าใจชีวิตที่ควรเป็น และการมีความสุข ฝึกทักษะในตัวเองและพร้อมจะแบ่งปันใหักับคนอื่น

ก็อย่างที่คุณคอนเขียนในบันทึกของเธอที่ขอคัดลอกคำมาว่า “ เมื่ออยู่ระหว่างเพื่อนพี่น้องนั้น เราฉลาดพอที่รู้ว่าไม่ต้องวางฟอร์มใส่กัน เพราะว่าเมื่อคบกันมานานๆ รู้ไส้กันหมดแล้วครับ… ซึ่งเมื่อเรามองทะลุเปลือกลงไป (ทั้งที่พยายามสร้างภาพขึ้นมา หรือว่าคนอื่นคิดไปเอง) ก็จะเห็นเพียงคนธรรมดาที่เรารับเขาได้อย่างที่เขาเป็น”

การเป็นเพื่อนสำหรับสังคมปัจจุบัน หายากหรือไม่???

เมื่อยกมือขึ้นมา

ลองถามตัวเองว่า เรามีคนที่ไว้วางใจจะพูดคุยทุกเรื่อง ทุกข์ก็มีคนร่วมรับฟังรับรู้ ล้มก็มีคนพยุงโอบอุ้มประคอง สุขก็มีคนร่วมหัวเราะ ยามเศร้าเหงาก็มีอกให้ซบ

เท่ากับนิ้วมือของตัวเราเองนั้นนับได้กี่นิ้ว

ครูบาสุทธินันท์ ท่านได้กล่าวในท่ามกลางการดูงานของนักศึกษาแพทย์คราวนี้ว่า

“เมื่อผมได้ค้นพบชาวเฮคือสังคมที่คนกลุ่มหนึ่งมีธรรมชาติของการอยู่ร่วมกันอย่างนี้ สุขก็มีคนร่วมหัวเราะ ทุกข์เหงาก็มีอกให้ซบ สามารถพูดคุยไว้วางใจกัน และช่วยเหลือกันได้อย่างนี้ ผมก็ได้ค้นพบความสุข และความพอเพียงแล้วของชีวิต คนเราจะต้องการอะไรที่มากไปกว่านี้…ลองถามตัวเองดูซิว่า คุณค้นพบเจอหรือยัง”

ศิลปะประดิษฐ์: บันทึกจากสวนป่า ๒๕๕๖ (๑_๒๖_๒)...

« « Prev : วันแห่งความปิติยินดี

Next : ศิลปะประดิษฐ์: บันทึกจากสวนป่า ๒๕๕๖ (๑_๒๖_๒) » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

507 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 3.6781449317932 sec
Sidebar: 0.24984788894653 sec