หลุมดำ

โดย อุ๊ยสร้อย เมื่อ กันยายน 27, 2012 เวลา 8:14 (เย็น) ในหมวดหมู่ self reflection, การเรียนรู้ชีวิต #
อ่าน: 2740

เมื่อวานได้มีโอกาสคุยกับ ดร. ฝน ในเรื่องราวของชีวิต

….

ชีวิตไม่มีคำว่า ง่าย หรือ ยาก

ชีวิตของแต่ละคน เปรียบเทียบกันไม่ได้

แต่ประสบการณ์แบ่งปันกันได้

แบ่งปันเพื่อเรียนรู้ และชักชวนให้สัมผัสถึงความเป็น “คน” ที่มี ความรัก ความต้องการเป็นที่รัก การแสวงหาตัวเอง การเข้าใจต่อ “ชีวิต” ที่มากขึ้น

………

ฉันจึงรู้สึกยินดีเสมอที่จะได้มีโอกาส “ฟัง” และขอบคุณกับ “ความไว้วางใจ” ที่ได้ เป็น “ผู้ฟัง”

และยินดีเสมอที่จะได้แลกเปลี่ยนมุมมองต่อชีวิตและประสบการณ์ที่ผ่านพบ

…………………….

ประสบการณ์ของชีวิตที่ผ่านเลยมาตั้งแต่เด็กจนอายุปูนนี้ จะเรียกว่าผ่านร้อนผ่านหนาวมาก็หลายฤดูกาล

 มีหลายครั้งที่รู้สึกเหมือนชีวิตดำดิ่งลงหุบเหวที่ลึกและเว้งว้าง…ดำมืด

มีหลายคราวที่แค่ยืนปากหุบเหว

ขาสั่น และจวนเจียนจะพับทิ้งตัวลง

และมีหลายครั้งที่มองเห็น หลุมดำ และอยู่ห่างๆ เดินเลี่ยง และทิ้งไว้แค่ขอบลานสายตา

……………….

หลุมดำอันมืดมนหรือประสบการณ์ที่ทุกข์และเคยผิดพลาดมา……

ไม่ได้เป็นเรื่องที่น่าอับอายอะไรที่จะได้หันไปมอง

การหันไปดู ทบทวนประสบการณ์หลุมดำในชีวิตเป็นเพียงการทบทวนเส้นทางและการตัดสินใจ ปัญญาที่เกิดหรือดับในนั้น

เห็นเส้นทางที่ลง

เห็นเส้นทางที่ปีนกลับ

และเห็นเส้นทางที่โผผินขึ้นมาทั้งอย่างยากเย็นและอย่างง่ายดาย

…..

การได้ย้อนนึกถึงหลุมดำแต่ละครั้งก็ค้นพบว่าอารมณ์ความรู้สึกมีทั้งที่พอกพูนและที่ตื้นเขิน

เป็นความมหัศจรรย์ที่จะค้นพบตัวเองมากขึ้น

สัมผัสรอยจางๆ ของความ”เคยเจ็บ” ที่สัมผัสจะลดลงไปทีละน้อยๆ ทีละน้อย จนลูบแล้วไม่เจ็บอีก

สัมผัสถึง “ความเข้าใจ” “การให้อภัย” “การยอมรับ” ทั้งกับตัวเองและผู้อื่น

และยังสัมผัสอย่างน่าสะพรึงกลัวว่า ยังมีอีกหลาย “หลุมดำ” ที่ไม่ได้หลุดพ้นอย่างแท้จริง

….

การทบทวน “หลุมดำของตนเอง” ก็คือการหัดตั้งคำถามกับตัวเอง ทำความเข้าใจตนเอง รู้จักตนเองมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดการยอมรับในสิ่งที่เป็น และเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นเป็นเพิ่มขึ้น

การตั้งคำถามตัวเอง เป็นเรื่องที่ไม่ง่ายนัก…บางครั้งอาจจะกลัวจนตัวสั่นที่จะถามตัวเองด้วยซ้ำไป

เหมือนกับที่เคยนั่งคุยกับนักศึกษา เมื่อสนทนาถึง ทำไมต้องกลัว “คำถาม”

คำตอบได้มักจะเป็นเรื่อง “ความไม่มั่นใจ” กลัวผิด กลัวขายหน้า กลัวอับอายที่ตอบไม่ได้

….

ความกลัวปิดกั้นการเรียนรู้

เช่นเดียวกันความกลัวการกระเทาะหลุมดำของตัวเอง ก็ปิดกั้นการเรียนรู้ที่จะเติบใหญ่ขึ้น

…..

ประสบการณ์ของชีวิตสอนว่า

การเรียนรู้ตัวเอง ตั้งคำถามให้กับตัวเองอย่างสม่ำเสมอ

เป็นหนทางหนึ่งที่จะได้มีโอกาสดำดิ่งลงถึงฐานรากของตัวเอง

และเรียนรู้ที่จะโผล่ออกจากหลุมดำของตัวเองด้วยเหมือนกัน

……

บันทึกนี้ เป็นเพียงส่วนหนึ่งของการสะท้อนคิดการเรียนรู้….บนหนทางของชีวิตที่นำพามาอยู่ตรงนี้ และอย่างนี้

แล้วคุณละคะ …ผ่านพบ ค้นหา และเจอตัวเอง …อย่างไร

« « Prev : Liberal Arts Education: การพัฒนาอุดมศึกษาไทย

Next : ความสุุข » »


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

484 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 4.2832400798798 sec
Sidebar: 0.021712064743042 sec