ลานข้างวัด

http://www.managerroom.com/forums/forum_posts.asp?TID=8029

วันนี้ ได้ บทเรียน มาแลกเปลี่ยนแบ่งปัน

ปกติ ผมคุมอารมณ์ ได้ดีไม่ให้ ร้องไห้นะ   แต่ งานนี้ หลวงปู่ สอ พันธุโล
ท่านเหมือนพ่อแม่ของพวกเรา ท่านหนึ่ง

การเปลี่ยนแปลงที่ กาย   จาก กลางอก  ขมคอ วิ่งกระฉูด มาถึงใต้คาง …. ทั้งๆ
ที่รู้ตัว ว่า กายกำลังฟ้องว่าจิตเกิดอาการ    ก็ต้อง “ตบดับ”  ลง    ไม่อิน   …  แต่ ก็ แรงน่าดู  

หันไปคิดเรื่องอื่น  เพื่อคลายจิต ได้ไม่กี่วินาที เจ้า ความคิดถึง หลวงปู่ ฯ  ก็ แว่บมาอีก  จิตเกิดอาการอีก   ก็ต้อง ข่ม ดับ ตบ   อีก ….   เผลอทไร  แว่บมาทุกที    ต้อง ดับคิดเมื่อจิตเกิด  หันไป เล่นกับฐานกาย  เคลื่อนไหวมือ  ท่า
ฝ่ามือเมฆ   ท่าเผิงซ้าย ขวา  ฯลฯ

ไม่ยอม ให้จิตตกร่องเศร้าโศก   

ถึงตอนที่ กำลังพิมพ์โพสต์อยู่นี้   ความคิด ก็แว่บ มาชวนร้องไห้ เป็นระยะ ๆ    ก็ต้อง ตบๆ  ….  เปลี่ยนความคิด  โยกย้ายเรื่องคิด   … หนีไป สร้างกำลังสติ  ไปที่ฐานกาย   รู้ๆๆๆ ให้ชัดๆ  ที่นิ้ว แตะ Keyboard (แป้นคอม)  หายใจลึกๆ  เผิงๆๆๆๆ

***************

(บน)   ขอยก  คำสอน ของ  หลวงปู่ชา

 ผมถ่ายไว้  ที่วัดหนองป่าพง     …เมื่อเช้านี้เอง