ลานโรงเรียน

ปิดเทอมไปได้ซักพักแล้ว

ไม่ได้เจอเด็กๆ เหมือนเดิม รู้สึกว่า ชีวิตเหมือนขาดอะไรไปซักอย่างนึง

วันๆ ดูไม่คึกคักเหมือนเดิม

พอดีนึกขึ้นได้ ว่าติดค้าง งานกับท่านครูใหญ่ ใจดี เอาไว้

( จริงๆแล้ว โดนจู่โจม ( ทวง ) ถาม แบบประชิดตัว )

กับไปฤกษ์งามยามดี ตอนที่ลงคะแนนเสร็จ ว่าแล้ว ก็ลงมือ ซะเลย

ในชีวิตนี้ เคยคิดไหมคะว่า จะได้ทำอะไรๆ อย่างที่ ใจ (ไม่ ) คาดคิดมาก่อน

เริ่มตั้งแต่ เรียนจบมา ไม่ได้จบครู แต่ก้ได้มาเป็นครู

ไม่ได้จบ คอมพิวเตอร์ โปรแกรมม่ง แกรมเมอร์ อะไร

แต่ก็ได้มาทำเวบไซด์ ของโรงเรียน แบบ งูๆปลาๆ

ไม่ได้จบ นิเทศ มา แต่ก็สามารถเป็น ดีเจกับเค้าได้เหมือนกัน

ครั้งแรกที่รู้ว่าจะต้องได้ไปจัดรายการวิทยุ

ก็นั่งทอดถอนใจ ว่าจะทำได้ไหมนะ ทำไมยากจัง ไม่ทำได้ไหม ฯลฯ

ต้องไปเรียนรู้ เครื่องมือ อะไรต่อมิอะไรเยอะแยะมากมาย

ดูแล้ว หวั่นใจ ว่า จะทำไม่ได้เป็นแน่

นับจากวันนั้น วันที่ต้องเขียนสคริปยาวเป็นสามหน้ากระดาษ A4

วันที่ต้อง เตรียมตัว อย่างมากมาย ก่อนที่จะไปจัดรายการ

วันที่ ทำสถานีวิทยุ ล่ม เครื่องแฮงค์ ออกอากาศ ไม่ได้

วันที่ ลืมไปว่าเปิดเพลงเดิม ซ้ำสองรอบ

และวันที่ พูดชื่อเพลง ไม่ตรงกับเพลงที่เปิด

ฯลฯ

มาถึงวันนี้  สคริปไม่ต้องมีอีกต่อไปแล้วค่ะ

ความตื่นเต้น จางหายไป ตั้งแต่เมื่อไหร่ก้ไม่รู้

และ พอจัดรายการไปทีไร รู้สึกว่าเวลาของรายการไม่พอ น่าจะซื้อเวลาเพิ่ม

ถ้ามีโอกาส อย่าลืมติดตามฟังนะคะ

รายการ “ม่วนใจ๋ ใกล้เตี้ยง” ทุกวันจันทร์ -ศุกร์ เวลา 11.00-12.00

คลื่น 104.5 Mhz

คุณครูเมษา จัดทุกวันอังคารนะคะ ขอเพลงกันเข้ามาได้เลยค่ะ ( ^________^  )

ทั้งหมดทุกอย่างเหล่านี้

ต้องขอขอบพระคุณ ท่านครูใหญ่ใจดี ที่คอย ทั้งพลัก ทั้งดัน

และคอยบอกอยู่เสมอว่า  “ชั้นเชื่อ ว่าเธอทำได้”

และก็ไม่อยากจะบอกเลยว่า

พวกเราทุกคน ทำได้ และ ทำได้ดีซะด้วย

จนทุกวันนี้ ใครถาม ว่าทำงานอะไร

อยากจะตอบให้ฟังอย่างภาคภูมิใจว่า ทำได้หลายอย่างไม่ได้สอนหนังสือเป็นอย่างเดียว

เชื่อมั่นว่าแต่ละคนมีศักยภาพอยู่ในตัวเอง

แค่เชื่อ ว่าเราทำได้ แล้วเราก็จะทำได้เอง ใช่ไหมคะ ท่านผอ.

นักเรียนไม่อยู่ ไม่รู้เพ้อเจ้อ อะไรมากมาย  อิอิ