ดอกสะเลเต

ในกิจกรรมจังหวัดสัญจร มีกำหนดการว่า  ท่านผู้ว่าราชการจังหวัด  และหน่วยงานสำคัญ ๆ จะมาเปิดบริการให้ความรู้ บริการตัดผม  นวดตัว และ อื่น ๆ จากหน่วยงานราชการในจังหวัดสุรินทร์   โดยกำหนดการในครั้งนี้จะมาสัญจรที่ตำบลที่เป็นต้นกังกัดของหน่วยงานที่ดิฉันทำงานอยู่  แม่งานต้อนรับก็คือองค์การบริหารส่วนตำบล  และดิฉันได้มีโอกาสไปร่วมงานนั้นด้วย  เนื่องจากทาง อบต.ขอความร่วมมือหน่วยงานราชการทุกหน่วยเข้าร่วมในทุกกิจกรรมของวันนั้น

กิจกรรมที่ดิฉันได้รับมอบหมายในวันนั้นคือ กิจกรรมการมอบบ้านให้กับ สองสามีภรรยายผู้พิการ        มีหน้าที่จัดเตรียมต้อนรับทั้งอาหารและเครื่องดื่ม พร้อมทั้งอีกหน้าที่คือถ่ายรูปกิจกรรมในงาน  เมื่อเก็บภาพก่อนเริ่มงานเสร็จไม่นาน คณะของท่านผู้ว่าก็ลงจากรถเดินตรงมาที่จุดเปิดงาน   ปรากฏว่าในการเดินทางครั้งนี้  ท่านผู้ว่าได้ส่งตัวแทนคือรองผู้ว่าราชการจังหวัดมาแทน เพราะท่านติดราชการ  มีคณะผู้ติดตามและคณะสภากาชาดไทย  นับรวมทั้งหมดน่าจะประมาณ 40 คน

เมื่อได้กล่าวต้อนรับเสร็จ     ก็ถึงเวลามอบบ้าน  เพื่อเก็บภาพประทับใจในการมอบบ้าน  เหล่าบรรดาตากล้องทั้งหลายรีบทำหน้าที่กดชัดเตอร์เพื่อให้ได้รูปตามมุมที่ตนต้องการ  รวมทั้งดิฉันด้วย  เมื่อได้รูปก็ตั้งใจจะเดินหลบฉากไป  ปรากฏว่าได้ยินเสียงอันดังพูดขึ้นว่า “ โคตรเซ็งเลยหว่ะ  ไม่ได้รูปเลย   ดูสิ  โดนบังหมดเลย “ เสียงที่บ่งบอกถึงอารมณ์อันคุกรุ่นของผู้พูด   ดิฉันและตากล้องอีกคนซึ่งเป็นชายที่ไม่รู้จักกันมาก่อน    หันขวับไปมองหน้ากันและหันหลังไปหาเสียงดังกล่าวพร้อมกันอย่างไม่ได้นัดหมาย

ชายหนุ่มข้าง ๆทำหน้าที่อย่างสุภาพบุรุษ ผายมือพร้อมหลบมุมให้เจ้าของเสียงเข้าไปถ่ายรูป  ส่วนดิฉันยืนตะลึงงัน  ความตั้งใจที่จะยิ้มให้และเชิญให้เข้ามากดชัตเตอร์ใกล้ ๆ กัน หมดไป   เมื่สายตาไปปะทะเข้ากับ   ใบหน้าที่ขาวจัด ตกแต่งไว้ด้วยเครื่องสำอางค์ที่ น่าจะราคาแพงเท่ากับเงินเดือน เดือนหนึ่งของดิฉัน   ปากสีสด  เครื่องประดับทั้งหมดน่าจะทำจากทองแท้ ๆ   แต่งกายด้วยชุดเครื่องแบบ  ชุดซึ่งใครๆก็รู้ว่าบุคคลเหล่านี้มีจิตอาสา  แต่บนใบหน้าที่พยายามตกแต่งอย่างดีกลับมีสีหน้าบึ้งตึงคล้ายกับว่าพึ่งทะเลาะกันกับสามีมาหมาด ๆ   ยิ่งบึ้งก็ยิ่งมองเห็นริ้วรอยเท้าพญาครุฑที่ประทับบนใบหน้าที่ตกแต่งไว้อย่างดีชัดขึ้น  และชัดขึ้น  ป้าแกจะรู้ไหมนะว่าพอแกทำหน้าเหมือนคนปวดอึ  แป้งมันคงรวมใจกันวิ่งหนีออกจากหน้าแก  โดยเฉพาะบริเวณหางตาและมุมปาก โอ้โห !ธรรมชาติช่างจัดสรรพับไว้เป็นริ้ว ๆ

เมื่อเลิกตกตะลึงกับใบหน้าอันทะมึงทึงของป้าจิตอาสา  ก็เริ่มสงสัย   เหตุใดป้าจิตอาสาจึงได้พ่นวาจาเสียงดังสนั่นกล่าวคำแบบนี้ขึ้นมา  คงไม่มีใครตั้งใจจะแกล้งป้า  ทุกคนง่วนอยู่กับงานที่ตนต้องรับผิดชอบ เมื่อป้าต้องการมุมกล้องก็น่าจะเข้าไปกระซิบขอสักรูป  แต่เนี่ย   พอป้าพูดขึ้นมันกลับเหม็นหึ่งยิ่งกว่าป้าตดด้วยเสียงอันดัง  เพราะเหล่าบรรดาตากล้องที่กำลังยกกล้องถ่ายรูป  ต่างหลีกทางให้ป้าโดยฉับพลัน  คงจะเหม็นตดอย่างสุดทน  พอมีคนหลีกทางให้   ป้าไม่ได้กล่าวขอบอกขอบใจผู้ใดสักคน  แต่ก็ยังได้บ่นพึมพำงึมงำอยู่ในลำคอ     คล้ายเสียงสวดมนต์แต่ว่ามันไม่ใช่

ตั้งใจเป็นมั่นเป็นเหมาะ  พรุ่งนี้จะหาซื้อกระจกบานใหญ่ ๆ ตั้งไว้บนโต๊ะที่ทำงาน  พอเริ่มเครียดและเริ่มดุนักเรียนขึ้นเมื่อใดจะได้หันไปมองกระจก   บอกตนเองให้ดูจิตให้ทัน  ถ้าไม่รู้ทันโทสะเหล่านี้ ก็จะแสดงอาการเป็นหน้าบูดบึ้ง  ใจเต้นแรง สั่น อยากจะระบายอารมณ์  อาจแสดงออกด้วยคำพูดหรือการกระทำที่ไม่เหมาะสม   หากว่าเผลอไม่ทันเจ้าโทสะตัวนี้หล่ะก็   กลัวอาการที่ระบายความโกรธที่แสดงออกไปเป็นการอัญเชิญท่านพญาครุฑมาประทับร่าง  ประทับที่ไหนคงไม่เกรงเท่าไหร่   แต่เอาเท้ามาประทับบนใบหน้านี่สิ น่ากลัวชะมัดเลย 

Tweet This Post