ผมเป็นคนดี หรือเปล่า ตอนที่ 2
อ่าน: 2552ตอนนี้ผมเองก็อายุปาเข้า 20 ปีเเล้ว เงินก็ไม่มี เวลาก็เหลือเยอะมาก เเละอีกอย่างผมเป็นคนที่ถ้าไม่เดือดร้อนมากจริงๆๆ จะไม่ขอเงินเเม่เด็ดขาด เพราะว่าเเม่ของผมก็ไม่มี ผมเอาเวลาที่ไม่ได้เรียน ม.อุบล นั่งคิดว่าจะทำอะไร ตอนนี้นยังอยู่หอในเพราะว่าไม่มีเงินไปไหน เลยนั่งมองเพื่อนที่ไปเรียนเเต่วัน ก็อดคิดไม่ได้ว่าเราคิดผิดไหมวะ เพราะว่าเห็นมันสบายตื่นสายๆๆ เเล้วไปเรียน บ้างครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่าจะกลับไปเรียนเเต่ก็มันผ่านมาเเล้ว จะกลับไปได้อย่างไรเเละอีกอย่างเคยพูดกับตัวเองว่าจะไม่เดินถอยหลังเด็ดขาด ไอ้เพื่อนนี่ก็ชอบทำให้สับสน มาพูดถึงพ่อถึงเเม่ให้เราคิดตลอด เเต่ก็ช่างเถอะบางครั้งสิง่ที่ดีสำหรับคนอื่นอาจเป็นยาพิษสำหรับเราก็ได้ ผมทำเป็นไม่ได้ยินใครพูด ทำตัวเเบบว่าอยากทำอะไรก็ทำ เเต่สิง่ที่ไม่ลืมเเต่ละวันคือ ปฎิบัติหาหนทางที่จะหาเงินให้ได้เยอะๆๆ เเละสิง่ที่คิดได้ตอนนั้นอย่างเดียวคือเรียนนิติศาสตร์ ราม ให้จบ เเล้วออกมาหาเงิน
เเต่ผมก็คิดไม่รอบคอบเท่าไหร่ว่าการที่คิดอย่างนั้นมันก็เหมือนเรากลับไปเรียนคอมมพิวเตอร์นิ เเล้วจะรอเวลาอีกสองปีไปทำไม ความคิดตอนนั้นมันเป็นอย่างนี้จริงครับเพราะก็เลยรอ เเต่ผมไม่หาอะไรมาทำก่อนตอนนั้น เพราะผมคิดว่าจะรอ เห็นไหมครับ ความคิดตอนนั้น คิดได้ครับว่าจะทำอะไร เเต่ไม่ทำเพราะไม่รู้ว่าเคล็ดลับของความสำเร็จคือ คิดเเล้วทำเลย ก็เป็นอย่างนั้นมาประมาณ 6 เดือน เริ่มเบื่อไม่เห็นมีอะไรดีขึ้นมา เลยไปสอบ Gat pat เล่นๆ ไม่รู้จะทำอะไรจริงๆ เรื่องหาเงินก็ไม่ค่อยจะได้ผลเท่าไหร่
ดราม่ามาเริ่มตอน ม.อุบล เปิดบุคลเข้าเรียนพยาบาลนี่เเหละครับ เพราะความบ้านนอก เเละความคิดสมัยเก่าของทางครอบครัวเราอยากให้ได้งานที่เป็นข้าราชการ ก็ความคิดของพ่อเเม่เราเขาคิดว่าข้าราชการมั่นคงที่สุด ส่วนตัวเรานะเหรอตรงข้ามกันมาตลอดไม่เคยคิดเลยว่ามันมั่นคงสักนิดเดียว เเละคิดว่าตัวเองไม่มีเวลาด้วยซำ้ไป เเต่พอหลายคนมาพูดกับเราเข้าเราก็ใจอ่อนสิทีนี้ ก็ต้องทำตามเขาหละ ทั้งที่รู้่าตัวเองก็ไม่อยากอยู่เเบบนี้เลย ได้เเต่หาเหตุผลให้ตัวเองว่ามันก็ดีเหมือนกัน ก็เลยทำไปสุดท้ายก็ได้เรียนพยาบาลสมใจ ชีวิตช่างผันเเปรเสียจริง ๆๆ เพราะความเป็นเด็กอยู่(ความคิด) เลยปล่อยทุกข์เป็นไปตามลม อาจจะเป็นเพราะอ่านหนังสือดูดวงมากเกินไปเลยเชื่อง่ายไปหน่อย เเละลืมคิดไปว่าชีวิตของเรานี่หว่า เเต่ในใจก็เอาวะ มันจะยากอะไร ขนาดตอนนี้ที่เป็นอยู่ก็ว่าลำบากเเล้ว