อาการเครียดเรื้อรัง
ช่วงนี้เริ่มรู้สึก ไม่อยากอาหาร แต่ท้องก็หิว ต้องหาอะไรปะทังเป็นมื้อๆไป
ตอนนอนก็นอนไม่ค่อยหลับ กระสับกระส่าย รู้สึกกระวนกระวายตลอดเวลา ใจหม่นๆตลอดเวลา เวลาในห้องเรียนก็เหม่อลอย ไม่ค่อยมีสมาธิ ดูๆอาการน่าจะเป็นของอาการเครียดเรื้อรังที่สะสมมานาน (กับเรื่องไร้สาระ) วันนี้เลยได้มีโอกาสไปทำแบบประเมินสุขภาพของกรมสุขภาพจิตมา คะแนน 30 ขึ้นไปถือว่าเครียดรุนแรง ถ้า 26-29 ถือว่าเครียดปานกลาง !! คะแนนที่ได้คือ 29 คะแนน ซึ่งเค้าบอกว่า
“ระดับคะแนน 26-29 ท่านมีความเครียดอยู่ในระดับสูงกว่าปกติปานกลาง ขณะนี้ท่านเริ่มมีความตรึงเครียดในระดับ
ค่อนข้างสูงและได้รับความเดือนร้อนเป็นอย่างมากจากปัญหาทางอารมณ์ที่เกิดจากปัญหาความขัดแย้ง และ
วิกฤตการณ์ ในชีวิตเป็นสัญญาณเตือน ขั้นต้นว่าท่านกำลังเผชิญกับภาวะวิกฤตและความขัดแย้ง ซึ่งท่านจัดการ
แก้ไขด้วยความยากลำบากลักษณะดังกล่าวจะเพิ่มความรุนแรง ซึ่งมีผลกระทบต่อการทำงานจำเป็นต้องหาวิธีการ
แก้ไขข้อขัดแย้งต่างๆ ให้ลดน้อยลงหรือหมดไปด้วยวิธีการอย่างใด อย่างหนึ่ง สิ่งแรกที่ต้องการรีบจัดการคือ ท่าน
ต้องมีวิธีคลายเครียดที่ดีและสม่ำเสมอทุกวัน วันละ 1-2 ครั้ง ครั้งละ 10 นาที โดยนั่งในท่าที่สบาย หายใจลึกๆ ให้
หน้าท้องขยาย หายใจออกช้าๆ นับ 1-10 ไปด้วย ท่านจะใช้วิธีการนั่งสมาธิหรือสวดมนต์ก็ได้ ท่านควรแก้ไขปัญหา
ให้ดีขึ้น โดยค้นหาสาเหตุของปัญหาที่ทำให้เกิดความขัดแย้ง หาวิธีแก้ไขปัญหาหลายๆวิธี พร้อมทั้งพิจารณาผลดี
ผลเสียของแต่ละวิธี เลือกวิธีการที่เหมาะสมกับสภาวะของตนเองมากที่สุด ทั้งนี้ต้องไม่สร้างปัญหาให้เพิ่มขึ้น หรือ
ทำให้ผู้อื่นเดือนร้อน วางแผนแก้ไขปัญหาเป็นลำดับขั้นตอน และลงมือแก้ปัญหา หากท่านไม่สามารถจัดการ
คลี่คลาย หรือแก้ปัญหาด้วยตนเองได้ควรปรึกษากับผู้ให้การปรึกษาปัญหาสุขภาพจิตตามหน่วยงานต่าง ๆ”
อือ เครียดในขั้นน่าเป็นห่วงจริงๆละ ตัวเองก็ไม่ได้อยากเป็นแบบนี้นะ เพียงแต่ว่า มันรุ้สึก เหม่อลอย ไม่อยากทำอะไร
เคยเป็นครั้งหนึ่งเมื่อปีที่แล้ว (กับสาเหตุเดียวกันกับปีนี้) กว่าจะเยียวยาได้เกือบปี ปีที่แล้วที่มีอาการก็เป็นช่วงเวลาเดียวกับปีนี้แหละ ช่วงเดียวกันเลย อาจเป็นไปได้ไหมคะว่า เพราะช่วงเวลาเดิมๆ สภาวะแวดล้อมใกล้เคียงกับเหตุการณ์เดิมๆ ใจเราเลยหม่นหมองเหมืือนเดิมๆ
หนูอยากมีสมาธิเรียนคะ ไม่อยากคิดอะไรเลย อยากหายเร็วๆ งานก็มีอยู่เป็นภูเขา แต่ก็ไม่คิดอยากทำ T>T จะทำอย่างไรดีคะ ช่วยชี้แนะที
3 ความคิดเห็น
ผมขจัดความเครียดโดยหาเหตุว่ามาจากอะไร เช่นทำงานไม่ทัน ก็พยามยามทำให้ที่สุด แล้วก็แค่นั้น พยายามแล้ว ส่วนใหญ่พบว่า เมื่อทุ่มเทจริงๆ เราทำได้ถึง 90 % ของปริมาณงานที่จะต้องทำครับ ส่วนหากเหตุมาจากเรื่องอื่น ไม่ทราบว่าจะทำอย่างใดครับ
เครียดเรื้อรัง ยุ่งยากใจจริงๆน๊ะ
ที่เคยทำคือ ทบทวนและเขียนเป็น map ว่าไม่สบายใจเรื่องอะไรบ้าง เรื่องไหนแก้ไขได้ เรื่องไหนเป็นเรื่องของคนอื่น ฯลฯ
แล้วก็หาทางแก้ไขเรื่องที่ทำเองได้ก่อน
บางทีเพราะคิดไปเองก็มี หรือว่าเอาเรื่องที่กลัวลึกๆ มาปนกับเรื่องที่ยังไม่เกิด แล้วก็เกร็งไปหมด
เชื่อมั่นในตัวเองเถอะว่า ทำได้ทุกเรื่องแหล่ะ แต่จะเรื่องละ 100% , 50% , หรือ 1% ค่อยว่ากันอีกทีนะคะ
chronic stress เป็นสิ่งที่บางทีกว่าจะรู้ตัวก็มีอาการอย่างที่น้องเป็นนั่นแหละจ้ะ พี่ใช้อยู่ 3 อย่างหลัก เพราะสอดคล้องกับจริตตัวเอง คือ
1. ก่อนนอนทุกคืนพี่จะสวดมนต์ สมาธิประจำมาตลอดกว่า 20 ปี มันคลายไประดับหนึ่งแล้วล่ะ และทุกครั้งที่ทำงานแต่ละวัน สิ่งที่ให้ความสำคัญคือวันนั้นเท่านั้น ใช้คำสอนท่านพุทธทาสเตือนตัวเอง เคยได้ยินเรื่องช่างทำศาลา(เอ หรือว่าโบสถ์หว่า)มั้ยจ๊ะ ที่วัดท่านพุทธทาส มีการทำศาลา แต่ศาลาหลังนี้ใช้เวลานานมาก เพราะท่านค่อยๆคิด ค่อยๆทำไป จนช่างถามท่านว่าอย่างนี้เมื่อไรงานมันจะเสร็จ ท่านพุทธทาสตอบว่า”งานมันก็เสร็จของมันทุกวัน” …จริงๆทุกงานไม่ว่าจะเป็นเรื่องอะไร มันก็เสร็จของมันในวันนั้นทุกวันนั่นแหละจ้ะ ส่วนวันอื่นก็เป็นของวันอื่นไป
2. ทำงานฝีมือ พี่ชอบงานฝีมือ ไม่ว่าจะเป็นงานปัก งานถัก งานประดิษฐ์ งานอาหาร ไม่ต้องสวยงามอะไร แต่ทำสิ่งใหม่ๆขึ้นมาที่แตกต่างจากเดิม สมองจากที่คิดแต่เรื่องเดิมๆ มันต้องคิดเรื่องใหม่ๆ ทำให้หยุดคิดเรื่องที่วนเวียนได้เลยล่ะจ้ะ เห็นบางคนชอบ Salon therapy นะ ไม่เลวหรอกจ้ะ เวลาพี่เบื่อๆตัวเองก็เข้าร้านทำผมเหมือนกัน ไว้ว่างๆจะเขียนเรื่อง Salon therapy ดูซักที เพราะได้ผลดีทีเดียวในคนไข้ซึมเศร้า
3. ออกกำลังกาย ไปเดิน-วิ่ง ให้ได้เหงื่อ ท่ามกลางลมเย็นๆ อากาศโปร่งๆ สัมผัสความอ่อนโยนผ่านดอกไม้ ใบหญ้า ไม่ต้องบอกว่าไม่มีเวลา เพราะถ้าเราลงมือทำ เราจะจัดการเวลาที่เหลือได้เอง เชื่อเหอะจ้ะว่าแค่คิดจะไปเดิน แล้วคว้ารองเท้าออกไปเดิน พอกลับมาเราจะจัดการเรื่องที่เหลือ เวลาที่เหลือในวันนั้นได้เองนั่นแหละ …ใช้แต่ฐานคิด ฐานใจ กับฐานกายไม่ได้ใช้มันก็เป๋ได้ง่ายๆสิจ๊ะ
อย่าคิดว่าเวลานี้มาอีกแล้ว ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าวนะ ถ้าใจไม่ยอม ไม่มีใครหรืออะไรทำให้เราทรุดได้หรอกจ้ะ