ลานพระจันทร์

ห่างหายไปนานเลยแหะเรา ^^ นี่ก็เข้าหน้าฝนแล้ว ฝนตกทั้งเช้า ทั้งเย็น ทั้งกลางคืนเลย ยังไงก็รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ คุณน้าคุณอคุณลุงทั้งหลาย ตอนนี้หนูอยู่บล๊อกที่สองของการเรียนแล้วคะ ผ่านบล๊อกศัลยกรรมมาแล้ว ตอนนี้ก็เข้าสู่บล๊อกอายุรศาตร์แล้ว ได้ยินกิตติศัพท์ร่ำลือของบล๊อกนี้มามาก ทั้งงานหนัก ต้องตื่นแต่เช้า เรียนเยอะ ไม่ค่อยมีเวลาว่าง ก็เลยกลัวตั้วแต่ยังไม่ได้ขึ้นว่า เราจะมีเวลาส่วนตัวไหมเนี่ย  กลัวว่าจะเหนื่อย กลัวนอนไม่พอ(นี่แหละประเด็น) สารพัดสารเพเลยคะ แต่พอได้ขึ้นมาจริงๆ ตื่นเช้าไหม เช้าคะ ไม่คิดว่าจะต้องตื่นตีห้ากว่าๆ หกโมง ตั้งแต่วันจันทร์ถึงอาทิตย์ เพื่อไปราวน์วอร์ด แต่นี่ยังพอตื่นได้นะคะ เพื่อนบางคนเนี่ยอาจารย์ที่ราวน์ด้วยไปเช้า ต้องตื่นตั้งแต่ตีสี่ก็ยังมี อิอิ ส่วนมากชีวิตเราจะมีพี่extern(พี่ปี6) คอยช่วยสอน ช่วยดูแลตามสายราวน์วอร์ดแต่ละคนคะ ชีวิตในตอนเรียนอายุรศายตร์จึงค่อนข้างอบอุ่น เพราะส่วนมากจะอยู่กันเป็นสาย บางสายไล่มาตั้งปต่ dent , intern , extern, ปี 4 กลายเป็นครอบครัวใหญ่ไปเลย ไม่เหมือนตอนเรียนอยู่ศัลย์ เพราะช่วงนั้นจะไม่ค่อยได้พูดคุยกับพี่ปี 6 เลย ถึงศัลย์จะไม่ต้องตื่นเช้าเท่าเมทก็เหอะนพ แต่ละบล๊อกก็มีจุดเด่นที่ต่างกันไป สำหรับฉันนะ คิดว่า ศัลย์เนี่ยเด่นที่ระบบงานดี อยู่แล้วไม่เครียด อาจารย์ใจดี ส่วนเมทเนี่ยจะเด่นที่ความอบอุ่น ระบบรุ่นพี่รุ่นน้อง มันก็เป็นความรู้สึกที่ดีอีกแบบนะ อาจจะเป็นเพราะฉันโชคดีด้วยก็ได้ พี่สายของฉันมี 3 คนมีพี่ dent หนึ่งคน Ext สองคน พี่ๆใจดีกันมากๆเลยละ และพี่ของฉันทุกคนก็เก่งมากๆด้วยนะ ถามอะไรพี่ก็จะตอบจะสอนทั้งหมด พี่ชอบสอน ชอบพาทำหัตถการต่างๆ แต่ฉันก็เป็นคนเฟอะฟะไม่ใช่น้อย แหะๆ ทำอะไรพลาดก็เยอะ แต่พี่ๆก็ยังใจดีกับฉันอยู่ อิอิ เพราะความน่ารักของพี่นี่แหละ ทำให้ฉันมีความสุขในการเรียนมาก พอเวลาว่างก็อยากขึ้นวอร์ด ขึ้นไปช่วยพี่ทำงาน (ถึงแม้จะทำอะไรไม่ได้ก็เหอะนะ) เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นโรคแพ้คนดีก็งานนี้แหละ ฮา อาจารย์ก็ใจดีนะส่วนใหญ่ ไม่ได้ดุตามเสียงลือเสียงเล่าอ้างเลย แต่ใช่ว่าจะไม่มีเวลาก็มีบ้างแหละ แต่ฉันเพิ่งขึ้นมาอาทิตย์นี้เป็นอาทิตย์ที่สามเองเลยอาจจะยังไม่เจอก็เท่านั้น ส่วนเวลาว่างนะเหรอ ก็มีนะ เสา อาทิตย์ ถ้าไม่ได้อยุ่เวรเงี้ย ก็ถ้าราวน์วอร์ดเช้าเสร็จก็ว่าง อือ คิดว่าบล๊อกนี้เป็นการใช้ชีวิตที่คุ้มดีแหะ มันเหมือนการบังคับให้เราขยัน(กว่าเดิม) ไปในตัว รู้สึกว่าใช้ชีวิตคุ้มค่าดี อิอิ คือ ที่มาเขียนในวันนี้ สาเหตุมีเพียงว่า ปลื้มพี่สายของตัวเองมากกก ปลื้มไม่ไหวแล้ว พวกพี่ๆน่ารักกันมาก เลยอยากให้ที่ระบาย อิอิ มันก็เป็นอีกความรู้สึกหนึ่งที่ดีๆ เป็นความประทับใจอีกครั้งหนึ่งในชีวิตนะ อือ ก็ตั้งแต่ขึ้นปีสี่มา ได้เจออะไรมาบ้าง ทั้งคนไข้ ทั้งระบบการเรียนคิดว่าคิดไม่ผิดที่เลือกเรียนทางนี้ รู้สึกภูมิใจ มันเป็นความรู้สึกที่ดี ^^ อิอิ ก็ก่อนจะไปอยากฝากข้อความไปถึงพวกพี่ๆ (ถึงแม้พี่จะไม่ได้อ่านก็ตาม) พี่หญิง พี่เป้ พี่โจ้ ขอบคุณมากนะคะสำหรับสองอาทิตย์ที่ผ่านมา ขอบคุณที่สอนหนูในหลายๆเรื่อง ขอบคุณสำหรับแรงบันดาลใจในการขึ้นวอร์ด แรงบันดาลใจในการพยายามลุกขึ้นมาจากที่นอน (พี่ๆคงไม่รู้หรอกหนูอยากมาเช้าๆเพื่อจะได้ช่วยอะไรพี่ได้บ้าง ถึงแม้จะช่วงไม่ค่อยได้ก็ตาม)  อิอิ ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง ขอบคุณคะ ^^