Handyman … เจ้าเป็นไผ (๑)
อ่าน: 1392สวัสดีครับ
สงสัยว่าจะมาต่อเติมเรื่องยาวเกิน Limit เลยมีผลให้ข้อมูลเก่าในบันทึกนี้หายเกลี้ยงครับ ลองใหม่ 2-3 รอบก็มาเจออาการเดิมอีก จึงขอตัดเป็นตอน ๑ ๒ ๓ ดีกว่า แต่ด้วยข้อจำกัดเรื่องเวลาและภารกิจเร่งด่วน ขอนำของเดิมๆมาวางแบบไม่ Edit ไปก่อนครับ เริ่มจากบทกลอน บ้านนอก 3 ตอน ที่เขียนไว้นานแล้วดังนี้
๑.
ฉันเป็นคน บ้านนอก ขอบอกกล่าว
มีเรื่องราว มากมาย ให้นึกถึง
กาลเวลา ล่วงไป ใฝ่คนึง
สิ่งที่ตรึง ใจมั่น นั้นมากมาย
สมัยนั้น เราอยู่กัน ฉันท์น้องพี่
มากน้ำใจ ไมตรี มิเหือดหาย
ไร้ไฟฟ้า ไร้ประปา แต่สบาย
เราอยู่ได้ กับธรรมชาติ อันอุดม
อยากกินปลา เราไปหา ตามท้องทุ่ง
เต็มตะกร้า ล้นกระบุง ก็สุขสม
แบ่งจ่ายแจก ลุงป้า น่านิยม
เป็นสังคม แห่งน้ำใจ อยู่ไกลเมือง
ทั้งทำนา ปลูกข้าว และทำไร่
จวบต้นข้าว ออกรวงใหญ่ ชูช่อเหลือง
ต่างช่วยกัน เก็บเกี่ยวไป ไม่สิ้นเปลือง
ไม่มีเรื่อง จ่ายค่าจ้าง เป็นรางวัล
ยังมีอีก มากมาย หลายตัวอย่าง
ยังจำได้ ไม่จืดจาง ใช่เรื่องฝัน
ชักอ่อนล้า ด้วยกรำงาน มาทั้งวัน
วันนี้พอ ก็แล้วกัน นะ บ๊าย บาย !
๒.
ขอเรียงร้อย เรื่องบ้านนอก มาบอกต่อ
อีกมากมาย หลายข้อ อยากเฉลย
คนกรุงเขา อาจค่อนว่า พวกข้าเชย
ขอเปิดเผย สิ่งที่พบ ประสบมา
ฉันเป็นลูก สุดท้อง ของพ่อแม่
ใครคิดมา รังแก ยากนักหนา
กลัวพี่ชาย จะทำร้าย เจ็บกายา
หากขืนมา ซ่ากะเรา เขาต้องเจอ
แท้พี่เรา ใช่นักเลง เก่งตีต่อย
อารมณ์ขัน ไม่น้อย สนุกเสมอ
ใครมาดี พี่จะรัก เหมือนเพื่อนเกลอ
ยิ้มหัวเราะ อยู่เสมอ ประทับใจ
พี่กะฉัน จะแบ่งปัน แทบทุกสิ่ง
ฉันเรียนรู้ ความจริง ไม่สงสัย
รู้ว่ารัก ห่วงกัน นั้นซึ้งใจ
จนเติบใหญ่ ได้มีธรรม ช่วยนำตน
พ่อกะแม่ เป็นอย่างไร ใครๆรู้
เป็นแบบอย่าง คนเชิดชู ทุกแห่งหน
แม่ขยัน พ่อซื่อสัตย์ และอดทน
การสั่งสอน พร่ำบ่น ไม่ค่อยมี
ทำให้เห็น เป็นให้ดู เสียส่วนมาก
ถึงพบความ ลำบาก พ่อไม่หนี
เป็นผู้นำ ชวนชาวบ้าน ลูกหลานมี
พัฒนา ท้องถิ่นที่ กำเนิดกาย
สหายพ่อ เพื่อนร่วมใจ คือหลวงพ่อ
ทั้งบ้านวัด จึงสานต่อ ไม่ขาดสาย
ช่วยนำพา ผู้คน พ้นอบาย
ยังมีอีก มากมาย คอยติดตาม … นะจ๊ะ
๓.
กลอนบ้านนอก ตอนนี้ ตอนที่สาม
ขอต่อความ ตามเพลง บรรเลงอักษร
อาจอ่อนด้อย อรรถรส แห่งบทกลอน
วานได้สอน อย่าได้ซ้ำ ขอน้ำใจ
ตอนเป็นเด็ก เมื่อยามเล็ก ฉันจำได้
คืนเดือนหงาย แจ่มหล้า ท้องฟ้าใส
กลุ่มหนุ่มสาว “อุก“เกี่ยวข้าว ของเราไป
ทั่วผืนนา กว้างใหญ่ แอบเกี่ยวรวง
ขะโมยข้าว จากนาเรา ใช่หรือไม่
ใครตอบ”ใช่” ก็ผิดไป อย่างใหญ่หลวง
แท้เป็นเรื่อง ของน้ำใจ ใช่หลอกลวง
แรงใจกาย ทั้งปวง แอบช่วยเรา
พอดึกนิด เขาเริ่มคิด ทำตามแผน
ส่งตัวแทน มาบอกใบ้ ให้พวกเขา
ว่าไม่นาน จะเข้ามา ที่บ้านเรา
จะรับเขา อย่างไร ให้รีบทำ
ในไม่ช้า พวกเขามา ถึงที่บ้าน
ร่วมดื่มกิน เล่านิทาน เรื่องขำขัน
จวบเดือนต่ำ จึงได้ร่ำ ลาจากกัน
ไปพักนอน อย่างสุขสันต์ ที่บ้านตน
เขาเล่นกัน อย่างไร เห็นไหมท่าน
เล่นไปกับ การทำงาน และมีผล
ได้ผูกรัก เอาไว้ใน ใจผู้คน
ทุกหมู่บ้าน ทั้งตำบล ดุจครอบครัว.