ลาน ลุง Handy

วันนี้ไปศาลอาญามาครับ !

      คุณศิวกร ที่เป็นทั้งลูกศิษย์เก่าและเสมือนลูกชายไปด้วยพร้อมๆกัน โทรมาบอกก็รีบแต่งตัวและเดินไป เพราะศาลอยู่ไม่ไกลบ้านสักเท่าไร

      เรื่องที่ถ้าไม่เกรงใจผมอยากเรียกว่า “เรื่องบ้าๆ” มันยังไม่จบสิ้นครับ  เห็นบอกว่ากำลังไกล่เกลี่ยกันอยู่ที่ชั้น 7 และทางฝ่ายโจทย์ขอเรียกค่าเสียหาย 5 หมื่น นั่นคือเหตุผลที่ทำให้ผมต้องรีบเดินและกะว่าจะใช้การพูดเรื่องจริง สยบทุกอย่างให้ได้ และก็ทำสำเร็จด้วยครับ

      มีอย่างที่ไหน ที่คนมาอยู่อาศัยในที่ของเรา ที่เรายอมให้ด้วยเมตตาเอื้ออารี กลับมาฟ้องร้องว่า เราบุกรุก และตำรวจบ้าบางคนที่สน.บางซื่อก็ดันรับฟ้อง จับกุมคุมขังผู้บริสุทธิ์คือลูกชายเพื่อนผมมาแล้วเมื่อ 6-7 ปีก่อน นอนห้องขังอยู่ 1 คืน จึงออกมาได้ กระทบกระเทือนใจ และงงมากเพราะแกเป็นเด็กญี่ปุ่น อาการประสาทหลอนกำเริบ จนสุดท้าย โดดตึกตายต่อหน้าผมมาแล้วเมื่อหลายปีก่อน  ก่อนแกตายแกมักหวาดผวาและบอกว่ากลัวตำรวจ 

      ผมก็พยายามไปเคลียร์อย่างดีที่สุดตั้งแต่คราวโน้น และลงเอยด้วยดี คือเรายอมใช้คนของเรา ใช้รถของเราช่วยขนของที่เขาเอามาวางในที่ของเราไปให้ถึงบ้าน โดยมีตำรวจรู้เห็นเป็นพยาน เพื่อให้เรื่องมันจบๆ ทั้งๆที่ถ้าจะเล่นกลับมันคงร่วงไปทั้งคนที่ฟ้องเรา และตำรวจที่รับฟ้อง คิดดูเถิดมาอาศัยเราแล้วแจ้งจับคนของเราว่าบุกรุก มันบ้าหรือดี 

      ผ่านไปหลายปี คุณศิวกร ที่เคยขับรถไปส่งของให้ฟรีๆก็ถูกตำรวจจับอีกตามหมายศาลเมื่อ 2-3 เดือนก่อน  และผมต้องหาเงิน 5 หมื่นไปประกันตัวเขาที่สน.บางซื่อมาแล้ว จนบัดนี้ก็ยังไม่ได้เงินคืน   เรื่องที่ว่าจบมันดันมีเอกสารส่งต่อมาถึงศาลครับ มาจากสน.บางซื่อนั่นแหละ ทำกันอีท่าไหนไม่ทราบได้ สุดท้ายนายศิวกร ต้องไปจ่ายเงินอีกร่วมสองหมื่น เพื่อให้บริษัทหนึ่งมาประกันตัว เพราะเขาไม่มีเงิน 

     วันนี้ทางฝ่ายโน้นมาเพื่อรับการไกล่เกลี่ยโดยเรียกค่าเสียหาย 5 หมื่น ผมก็ได้ไปบอกเรื่องราวให้ท่านผู้พิพากษา และตัวแทนฝ่ายโจทย์ได้รับรู้ความจริงแล้วก็อยากจะรู้ว่ายังจะเรียกร้องค่าเสียหายอีกหรือไม่ .. สุดท้ายทุกอย่างจบครับ ไม่มีฝ่ายใดติดใจ ผมก็ฝากข้อคิดไว้กลางวงว่า ชีวิตคนเราเหลือกันอยู่ไม่มาก น่าจะยังมีเรื่องอะไร ที่ดีๆ และมีสาระให้ทำอีกเยอะ .. และให้มั่นใจว่าผมจะไม่ไปฟ้องกลับให้วุ่นวาย  ทั้งๆที่โดยรูปการณ์แล้ว  มีช่องให้ทำได้มากมาย ทั้งกับฝ่ายที่เรียกตัวเองว่าเป็นโจทย์ และบุคลากรที่เรียกตัวเองว่าผู้พิทักษ์สินติราษฎร์บางคน .. 

      เรื่องเหล่านี้นับว่าจิ๊บจ๊อยมาก ถ้าเทียบกับอีกสองสามเรื่องที่ผมโดน .. จากบุคคลที่เราให้ความรัก เมตตา ปรารถนาดี และทุ่มเททุกอย่างให้ไปจนเกินพอดี แบบว่า เมตตา กรุณา จนลืมอุเบกขานั่นแหละ .. แต่พูดไปจะกระทบบุคคลอื่น จึงขอผ่านไปไม่พูดถึงดีกว่า .. กรรม คือการกระทำของใคร ก็ย่อมนำไปสู่การรับผลที่คู่ควรอยู่โดยธรรมชาติแล้ว ..

      ผมมีหน้าที่เป็นผู้ดูที่ฉลาดเท่านั้น .. และจะไม่โง่พอที่จะให้เรื่องไร้สาระทั้งหลายที่ผ่านเข้ามาในชีวิต มาเบี่ยงเบนความมุ่งมั่นที่จะทำสิ่งที่ควรทำ เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข ตามที่ได้ตั้งใจไว้

     อิ อิ อิ .. อีกครั้งก็ยังได้

      อิ อิ อิ

มีน้องคนหนึ่งถูกชะตากับผมมากทั้งที่เพิ่งรู้จักกันเมื่อไม่นานมานี้  เขาจบทางคอมพิวเตอร์แต่มาเอาดีทางซ่อมโทรศัพท์มือถือ  ได้มีโอกาสมาช่วย และสอนผมให้เรียนลัดหลายๆอย่างเกี่ยวกับงานซ่อมมือถือ ที่ช่างเก่าอย่างผมอยากลองเล่นกับมันครับ

     วันนี้ น้องเขาก็มาอีกตามนัด ลองโน่น ลองนี่กัน จนมาพบว่า Flash Drive ของเขามี Virus ติดมาด้วย  ผมก็ Scan และจัดการให้เรียบร้อย  เมื่อเขาเอ่ยปากว่า ผมมีโปรแกรม Anti-virus ตัวที่ใช้อยู่มั้ย ผมก็รับปากว่าจะหาให้  ลงไปชั้นล่างคุยกับคุณยอด (ภูวดล  ภูดิน) เพื่อขอโปรแกรมดังกล่าว  ก็ให้บังเอิญที่คุณยอดบอกว่า ” เอาแผ่นนี้ไปเลยครับ เขียนไว้ให้น้องที่มาเมื่อวาน  เดี๋ยวค่อยทำให้เขาใหม่ ” ผมรับแผ่น Cd มาทันที  ตอนเดินกลับขึ้นไปหาน้องเขาพบว่าบนแผ่นนั้น มีลายมือคุณยอดเขียนชื่อโปรแกรมไว้ และบรรทัดล่างเขียนว่า ” ให้เอก “  ผมงงมากจึงลงไปถามว่าคุณยอดเขียนข้อความดังกล่าวตอนไหน  ทำไมไวจัง  เขาตอบว่าเขียนตั้งแต่เมื่อวาน  ผมจึงยิ่งงงเข้าไปใหญ่จึงถามกลับว่า เขารู้ได้อย่างไร  เขาก็งงว่าผมถามอะไร .. สรุปดีกว่าครับก่อนที่จะพากันงง ทั้งคนเขียน คนอ่าน

    เรื่องของเรื่องก็คือ คนที่คุณยอดเตรียมแผ่นไว้ให้นั้น ชื่อเล่นว่า “เอก” เป็นศิษย์เก่าของผมเองที่มาพบเขาเมื่อวาน  ส่วนน้องคนที่รอรับแผ่นจากผมอยู่ชั้นสองนั้นก็ชื่อ “เอก” เหมือนกัน .. เท่านั้นแหละ ไม่มีอะไรมาก แต่ฟลุ้คแบบนี้ เพิ่งจะเจอครั้งแรกในชีวิตครับ