ลาน ลุง Handy

ก่อนอื่นต้องขอบคุณ คุณ Conductor คุณ Logos และ คุณ รอกอด เป็นอย่างยิ่ง ทั้งสามท่าน เป็น เพื่อนสนิท ไป ไหน ไปกัน คิด ทำ อะ ไรก็ เหมือนๆ กัน เสมอครับ

บุคคลที่ ได้ เอ่ยนาม ไปข้างบนคือผู้ที่ทำ ให้ผม ได้รู้จัก ULEM เป็นครั้ง แรก ด้วยการ เขียน เป็นบันทึกต่อ เนื่องอยู่หลายบันทึก ตอนหลังยังมี แถมการสื่อถึงผมทาง e-mail และ มือถืออีกด้วย ลุ้น ให้ผมจับงาน ใน แนวคิดที่ท่านมองๆ ไว้มาขยายผลภาคปฏิบัติ จนกระ ทั่ง ได้มีนัดหมาย เดินทาง ไปสวนป่า มหาชีวาลัยอีสานด้วยกัน

ที่ต้องบันทึก ไว้ เป็นความทรงจำ ไม่รู้ลืมก็คือ ท่านขับรถส่วนตัว ให้ผม ได้นั่ง ไปด้วยกัน ครั้นถึงที่หมายก็พบว่าสิ่งที่จะ ใช้ทดลองสร้างชุดควบคุม และ ภาคจ่ายกำ ลัง ไฟฟ้า อัน เป็นวัสดุอุปกรณ์ อิ เล็กทรอนิกส์ ทั้งหมด ท่านจัดซื้อหา ไป ให้ เรียบร้อย รวมทั้งชุดต้น แบบที่ท่าน ได้ แกะ ดูมา แล้วด้วย ผมมี แค่ เครื่องมือ และ วัสดุปลีกย่อยกัน เหนียว ไป เพียง เล็กน้อย เท่านั้น

เรา เริ่มทดลองติดตั้งชุดต้น แบบ เพื่อ ให้ เห็นการทำ งานของระ บบที่กระ ต๊อบ ไม้ ไผ่หลังหนึ่งข้างๆ อาคารหลักของมหาชีวาลัยฯ โดยมีป้าจุ๋ม(อ.สมพิศ ไม้ เรียง) เจ้า แม่สมุน ไพร ฉายา “คุณป้า แห่งชาติ”คอยช่วยจับ ช่วยลุ้น ให้กำ ลัง ใจ และ ส่ง ไอติม เป็น เสบียงช่วยดับร้อนผ่อนกระ หาย ให้ เราสองคน จนการทดสอบ เสร็จสิ้น และ ยังจำ ได้ดีว่าตอนกลางดึกขณะ ที่ป้าจุ๋มกำ ลังนั่ง -นอน เสวนากับบรรดาลูกหลานชาว เฮฯ อยู่บนลานซี เมนต์ ข้างบ้าน พอ เห็นผมผ่าน ไปท่านยัง ได้พูดกระ ตุ้น ให้กำ ลัง ใจ และ ให้ความจริง แก่ผมว่า ท่านผู้ก่อการทั้งสามชื่อตอนต้น ตั้ง ใจมากที่จะ ให้ผมทำ งานนี้ อันจะ นำ ไปสู่การ แก้ปัญหาอันวิกฤติที่ผมประ สบอยู่หลายด้าน ได้บ้างด้วย ผมก็รับปากป้าจุ๋มว่า ผมจะ เอาจริง เพราะ เห็นคุณค่า และ ช่องทางการพัฒนาค่อนข้างชัดว่าจะ ปรับปรุง สร้างสรรค์ ดัด แปลง เครื่องมือดังกล่าว ในลักษณะ ใด ได้บ้าง วันรุ่งขึ้นผมจึง ใช้ เวลาทั้งวัน จัดสร้าง เครื่องควบคุม ULEM จนสำ เร็จ โดยมีคุณปิ๋วคนดี หญิง แกร่งกล้าคนนั้น คอยพูดคุย ให้กำ ลัง ใจ และ เสริฟ เครื่องดื่ม-อาหารว่าง ถึง โต๊ะ ทดลองที่ผม ได้ยึด เอาห้องครัว เป็น Lab.ชั่วคราว ไป แล้ว

งานช้ากว่าที่คิด เพราะ ติดขัด เรื่อง ไม่มี เครื่องมือที่ เหมาะ สม ในการ เจาะ และ ตัด ต่อวัสดุอุปกรณ์ แต่ผมมีฉันทะ ใน เรื่องนี้สูงมาก ทั้ง ไม่อยาก ให้ผู้ปรารถนาดีต้องผิดหวัง จึงลุยงาน ไปจน เสร็จตอนค่ำ ๆ พร้อมที่จะ ติดตั้ง ทดสอบ ในวันรุ่งขึ้น ก่อนพวก เรา เดินทางกลับกทม.

ตื่น เช้ามา เราก็ทำ ตาม แผน ทั้งป้าจุ๋ม ท่านผู้ก่อการ และ อีกหลายคนมาช่วยจับ ช่วยส่งของ ช่วยลุ้น จนการติดตั้งสำ เร็จ เรียบร้อย แต่มี เรื่องหวาด เสียว เกิดขึ้นครับ ตอน เราทานข้าว เที่ยง เสร็จ และ เตรียมตัวกลับกทม.ป้าจุ๋ม วิ่งลนลานมาบอกว่า เครื่อง ULEM เสีย ใช้ ไม่ ได้ แล้ว ไปตรวจสอบดูก็ ได้ความจริงว่า ท่านผู้ก่อการ ได้ช่วยตั้ง โปร แกรมการทำ งาน ไว้ถูกต้อง เหมาะ สมทุกประ การ คือ ให้ทำ งานวันละ 8 รอบ รอบละ 3 นาที แต่ “น้อง เสริฐ” ผู้จะ ช่วยดู แล เครื่อง ไม่ เข้า ใจข้อจำ กัดว่า เปิดนานๆ มอ เตอร์ จะ ร้อน และ เสียหาย ได้ เห็นว่า ได้ ใช้ Manual Mode เปิด ให้ระ บบทำ งานต่อ เนื่อง ไปกว่า 20 นาที อย่างนี้จะ เป็นชุด ไหนก็ ไม่ เหลือครับ แต่ผมก็ ไม่ ได้ตำ หนิอะ ไร นอกจากบอกว่า ให้ถือ เป็นการ เรียนรู้ ว่าอย่าทำ อย่างนั้นอีก

กลับถึงกทม.ผม ใช้ เวลา และ ทุนทรัพย์ ส่วนตัว ทดลองอะ ไรอีกมากมายดังที่ ได้บอกกล่าว ไว้บ้าง แล้ว ในบันทึกต่างๆ ตลอดจนการพัฒนา เป็นรุ่นพิ เศษ รุ่น Huaytom-01 ที่มี 3 หัวจ่าย และ ได้นำ ไปบริจาค ติดตั้ง ไว้ที่วัดพระ บาทห้วยต้ม อ.ลี้ จ.ลำ พูน เมื่อคราว ไปร่วมกิจกรรมปลูก เอกมหาชัย 2000 ต้นของพี่น้องชาว เฮฯ เมื่อ 20 มิถุนายน 2552 ที่ผ่านมา งานนั้นได้รับการช่วยเหลืออย่างดีตลอดเวลา จากคุณอาราม น้องชายที่รักจาก “มงคลวิทยา” เป็นลูกมือชั้นยอด ไร้เทียมทาน

จนถึงขณะ นี้ผม ได้ผลิต เครื่องจ่ายกำ ลัง ไฟฟ้า และ ระ บบควบคุม ULEM เสร็จสมบูรณ์ แล้ว 10 กว่าชุด และ มีวัสดุอุปกรณ์ พร้อมผลิต ได้อีกราว 10 ชุด รวม เป็น 20 ชุด โดยประมาณ ผู้ก่อการ และ ผู้หวังดีสงสัยว่าทำไม ไม่นำ ออกขาย คำ ตอบก็คือชีวิตผม เจอคลื่นลมค่อนข้างหนัก ในระ ยะ ที่ผ่านมา หลายคนที่รู้ เรื่องทั้งหมด บอกว่ายิ่งกว่า Tsunami ท่านอัยการชาว เกาะ ถึงกับบอกว่า .. “ ส่วน เรื่องของพระ อาจารย์ อ่าน แล้วอึ้งครับ น้ำ ตาลูกผู้ชายอย่างผมพาลจะ ไหล เมื่อ เอา ใจ ไป เทียบกับพระ อาจารย์ ครับ ” แต่สำ หรับผม ก็มอง เห็นความ เป็น “ เช่นนั้น เอง” ได้ดีอยู่ จึง ไม่ ได้ เพลี่ยงพล้ำ เผลอ ไป “ โง่” เป็นทุกข์ กับมันมากจน เกิน ไป พยายาม ใช้วิกฤติ เป็น โอกาส จนกระ ทั่งตัดสิน ใจ แน่นอน แล้วว่าจะ ไปตั้งต้นนับหนึ่ง(ทางวัตถุ) ใหม่ ที่บ้าน เกิด อ. ไชยา สุราษฎร์ ธานี แหล่งที่ผมหวัง ไว้ว่าจะ พัฒนา ไป เป็น Node หนึ่ง ให้กับกระ บวนการ เฮฮาศาสตร์ ของพวก เรา ให้จง ได้ การอพยพนั้น ไม่น่าจะ เกิน เดือน ตค.-พย.นี้ แหละ ครับ

เรื่องน่ารู้ที่ เกิดจากกระ บวนการสร้างสรรค์ ดัด แปลงอุปกรณ์ ควบคุม ULEM มีมากครับ คง ได้สาธยาย ให้ ได้อ่านกัน ใน โอกาสต่อๆ ไป

ตอนนี้ผม รู้สึกไม่อยากขนสัมภาระมากเกินไป ตอนจะย้ายไปอยู่ ตจว. หลายอย่างคง แจกจ่าย และ ขาย โละ ทิ้ง เพราะ เป็นบ้าหอบฟางมาต่อ เนื่องหลายปีมาก อยากทำ โน่นทำ นี่ เห็นอะ ไรดี และ ถูกก็ซื้อๆ ๆ จนเต็มไปหมด โดยไม่รู้ว่าจะได้ทำเมื่อไหร่ ชุดอุปกรณ์ ULEM ที่ทำไว้ก็เป็นหนึ่งในจำนวนนั้น .. กำลังคิดว่าจะต้องจัดการ “กึ่งขาย กึ่งแจกจ่าย” ให้สมาชิกชาวลานเสียแล้ว .. โปรดคอยติดตามครับ

« « Prev : ULEM ภาคพิเศษ สำหรับชาวเฮฯ/ชาวลานฯ

Next : อีกหนึ่งความสุข ที่จันทบุรี » »