เปิดใจการเจรจาผ่าทางตัน แบบอคาเดมี่แฟนตาเซีย

11 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 28 มีนาคม 2010 เวลา 18:03 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #

 

การเปิดเวทีพูดคุยกันในสถาบันพระปกเกล้าในขณะนี้ผ่านมาหนึ่งชั่วโมง แต่ยังพูดไม่ครบคน  แม้ยังหาจุดสนใจร่วมกันไม่ได้แต่ใจทั้งสองฝ่ายก็เปิดขึ้นแล้ว  คนไทยชอบดูมวย แต่นี่เป็นการถ่ายทอดสดออกอากาศ แบบอคาเดมี่แฟนตาเซียครับ

นักข่าวมากันฟ้าถล่มทลาย สาวสองคนนี้เป็นพีทีวีที่ คุณวีระขอให้เข้ามาร่วมทำข่าวด้วย  เพื่อว่าจะได้เห็นภาพที่แท้จริงไม่ผิดเพี๊ยน  วันนี้ไม่รู้จะจบอย่างไรแต่น่าจะมีทางออกสำหรับชาติไทยครับ


ท่องเมืองฮอด ดอดเมืองลี้

ไม่มีความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 7 มีนาคม 2010 เวลา 21:52 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #

อาทิตย์ที่ผ่านมามีอันต้องพาเพื่อนภรรยาที่มาจาก สหรัฐ ไปเยี่ยมญาติที่เป็นนายอำเภอเมืองฮอด เพิ่งมาได้หนึ่งสัปดาห์ ลงเครื่องมาพักที่กรีนเลค ของทหารบก วันรุ่งขึ้นออกไปวัดศรีสองเมือง  ที่อยู่ริมซูเปอร์ ชม.-ลพ แปลกใจเจ้าอาวาสอายุ ๒๘ เด็กมากแต่มีบารมีสร้างวัดและพระใหญ่นับร้อยล้าน  มาวัดนี้จึงรู้ว่ามีสองวัดคู่ จึงใช้ชื่อศรีสองเมือง วัดหนึ่งอยู่เชียงใหม่ อีกวัดอยู่ลำพูน

พระท่านบุณระวัดได้สวยงามมากๆ  ก่อนไปฮอดเลยผ่านไปวัดพระธาติหิริภูญชัย  ต่อไปวัดมหาวันที่มีมาพันปีแล้วพระรอดมีชื่อที่วัดนี้  จากนั้นไปวัดพระธาตุจอมทอง  ไปเวียนเทียนที่วัดหางดง

วันรุ่งขึ้นไปวัดพระธาตุต่างๆเช่นพระธาตุห้วยต้มที่ลี้  พระธาตุห้าดวง  พระบาทตากผ้า  จบด้วยวัดจามเทวี  ได้บุญมาบานเบอะ  ใครอยากได้จะแบ่งให้ไม่คิดราคาครับ


ใครสนใจร่วมงาน สถาบันพระปกเกล้า

ไม่มีความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 7 ธันวาคม 2009 เวลา 13:39 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #

ที่สำนักสันติวิธีฯต้องการผู้ร่วมงานสี่ตำแหน่ง ระดับปริญญาตรีหรือโท สนใจติดต่อที่ ท๊อป 086-273-4761


เที่ยวป่าเรดวู๊ดในอุทยานแห่งชาติ ประเทศสหรัฐอเมริกา

4 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 7 ธันวาคม 2009 เวลา 13:21 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #

การดูแลป่าสงวนในประเทศสหรัฐอเมริกานับว่าดีมาก อยากจะเปรียบเทียบว่าใครก็ตามรักษาทรัพย์สมบัติทางธรรมชาติของประเทศตัวเองเอาไว้ได้จะมีคุณค่าแก่คนรุ่นหลังและมีมูลค่ากับประเทศอย่างใหญ่หลวง  ที่สามารถหาเงินทองเข้าประเทศได้อย่างเช่นประเทศจีน

วันนี้ลุงเอกยังอยู่ที่ประเทศสหรัฐอเมริกา  มาในยามที่อากาศหนาวเย็นยะเยือกบนภูเขามีหิมะตกยิ่งวันนี้แดดน้อยแล้วตามพยากรณ์อากาศพรุ่งนี้ฝนจะตกอีก สุดหนาวแต่ก็นึกถึงคนที่อยู่เหนือๆขึ้นไปยิ่งหนาวใหญ่

ได้มาเที่ยวชมเขตวนอุทยานแห่งชาติ Sequoia National Park อุทยานนี้ตั้งอยู่ใกล้ๆเมือง Fresno และ Visilia โดยลุงเอกเดินทางออกมาจากเมืองTulare ในมลรัฐ California ทางตะวันออก  นั่งรถไปประมาณ 2 ชั่วโมงกว่า ระหว่างทางมีทะเลสาปและไร่ส้ม เทือกเขาที่จะไปอยู่ทางตอนเหนือของรัฐแคลิฟอร์เนีย  ไปถึงแล้วเรียกว่าคุ้มค่าเอามากๆเลย เพราะว่าที่นี่เป็นอุทยานแห่งชาติที่เก่าแก่มากๆ รองเป็นลำดับสองของประเทศ  เรียกว่าแก่กว่าประเทศสหรัฐอเมริกามากกว่า 10 เท่าตัวงั้นเถอะ 

ว่ากนว่าที่นี่มีมาก่อนเกิดประเทศสหรัฐอเมริกา ประมาณ 3000 ปี แต่ก็ได้รับการดูแลอย่างดีมากๆ  เท่าที่ดูแถบนี้น่าจะมีอินเดียแดงอยู่มาก่อน 

มียอดเขาสูงสุดทาง King Canyon สูงถึง 12,634 ft หรือ 3,851 m ถามว่าสูงใหม  ความสูงดอยอินทนนท์นั้น 2,565 m เตี้ยกว่าเขาลูกนี้หนึ่งกิโลกับสองร้อยแปดสิบหกเมตร  โขอยู่  ต้นไม้ที่นี่ใหญ่มากๆไม่เคยเห็นที่ไหนมาก่อนเลย  ตอนครั้งไปนครธมที่เสียมเรียบก็เคยบันทึกเอาไว้ว่ามีต้นไม้ที่ใหญ่แล้ว หรือไปที่น้ำปาดมาก็มีต้นไม้ใหญ่ แต่มาที่นี่ต้องยอมสยบ เพราะแม้แต่ชื่อก็ Giant Forest และ Giant Tree 

ต้นไม้นี้ถือว่าเป็นสิ่งมีชิวิตที่บอกกันว่ามีขนาดมหึมาที่สุดในโลก อาศัยอยู่ในป่าเป็นจำนวนมาก มีมากจนเรียกได้ว่าเป็นเจ้าป่าอย่างแท้จริง มีอายุยืนยาวนานเป็นพัน ๆ ปี  อยู่บนเนื้อที่ 404, 051 ไร่ ที่นี่เรียกว่า Giant Forest และ Giant Tree

 

ค่าผ่านด่านที่นี่คนละ 20 เหรียญสามารถค้างอยู่ในป่าได้ 1 อาทิตย์ มีบ้ายบอกว่าระวังสัตว์คือหมีดำ  แต่ไม่ใช่บอกว่าจะทำร้าย ให้ระมัดระวังถ้าทิ้งอาหารไว้เวลามาค้างคืนจะถูกค้น  

ต้นไม้เหล่านี้เป็นพืชตระกูลสนที่มีชื่อว่าเรดวูด (Redwood) สนเรดวูดในแคลิฟอร์เนียนั้นจะมีสองพันธุ์ พันธุ์หนึ่งขึ้นตามที่สูงริมชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก เรียกว่า สนเรดวูดชายฝั่ง (Coastal Redwood) และมีสนซีคัวญ่า ที่เป็นสนยักษ์ (Giant Sequoia) หรือเรียกว่าเซียร์ราเรดวูด (Sierra Redwood) เรดวูดต้นจะชะลูดกว่า ซีคัวญ่าซึ่งลำต้นจะหนากว่า แต่สูงน้อยกว่า  นอกจากนี้ป่าซีคัวญ่าจะแห้งกว่า ป่าเรดวูดที่ออกจะชื้นมากกว่า  

ต้นสนเหล่านี้เมื่อโตเต็มที่จะเป็นสิ่งที่มีชีวิตที่สูงที่สุดในโลก และใหญ่ที่สุดในโลก  ต้นซีคัวญ่านั้นโตเต็มที่ก็จะสูงไม่เท่าเรดวูด แต่ก็จะมีขนาดเส้นรอบวงใหญ่กว่า เรดวูดนับว่าเป็นสิ่งมีชีวิตที่สูงที่สุด  ส่วนต้นซีคัวญ่านั้นคือสิ่งมีชีวิตที่มีขนาดใหญ่ที่สุด คือมีเส้นผ่านศูนย์กลางที่ฐานถึง 12 เมตร และมีอายุยาวนานถึง 3,200 ปี 

สนซีคัวญ่าจะขึ้นเฉพาะทางฝั่งตะวันตกของเทือกเขาเซียร์ราเนวาด้า (Sierra Nevada) ทางตอนกลางของรัฐแคลิฟอร์เนีย โดยเฉพาะอย่างยิ่งในอุทยานแห่งชาติโยเซมิติ และอุทยานแห่งชาติซีคัวญ่า  

เมื่อประมาณ 200 ปีก่อน ป่าเรดวูดทางตอนเหนือของแคลิฟอร์เนียมีขนาดกว้างใหญ่ครอบคลุมเนื้อที่ถึง 2 ล้านเอเคอร์ และได้ขยายออกไปไม่สิ้นสุด จึงได้ถูกตัดจนเหลือเนื้อที่เพียง 4 หมื่นเอเคอร์ และรัฐบาลกลางได้ให้ความสำคัญในการพิทักษ์ผืนป่าซีคัวญ่าแห่งนี้ จึงจัดทำเป็นอุทยานแห่งชาติ  นับว่าเป็นลำดับที่สองเกิดขึ้นในปี ค.ศ.1890  ส่วนอุทยานแห่งชาติเยลโลว์สโตนที่ได้ขึ้นทะเบียนเป็นอุทยานแห่งชาติและอุทยานแห่งรัฐเพื่อพิทักษ์ผืนป่าโบราณแห่งนี้ไว้เป็นอุทยานแรกเกิดขึ้นเมื่อปี ค.ศ.1968

พิพิธภัณฑ์ Giants Trees ความรู้เรื่องป่าและพันธ์ไม้สน

ต้นเรดวูดนั้นจะมีเมล็ดขนาดเท่าเม็ดมะปราง  แต่มีความสูงถึง 115 เมตร ลำต้นมีเส้นผ่าศูนย์กลาง 7 เมตร เปลือกไม้มีความหนา 1 ฟุต จึงเป็นอาหารอันโอชะของไฟป่า  น้ำหนักนั้นประมาณ 500 ตัน จึงนับได้ว่าเป็นสิ่งที่มีชีวิตที่สูงที่สุดในโลก ต้นไม้ชนิดนี้มีมากจนกระจายไปทั่ว  บางที่ได้มีการตัดต้นสนยักษ์ซีคัวญ่ากลางลำต้นให้รถวิ่งผ่านได้ ทั้งต้นตั้งและต้นนอน  เพื่อดึงดูดนักท่องเที่ยว  แต่ระยะหลังได้คำนึงถึงการท่องเที่ยวเชิงอนุรักษ์ธรรมชาติเป็นสำคัญ  

 เห็นภาพอันตื่นตาตื่นใจแล้วทำให้นึกถึงประเทศไทยที่หาต้นไม้ใหญ่ยากเย็นสิ้นดีแถมมีคนมาช่วยตัดไม้ทำลายป่าระบาดไปทั่วประเทศ


ชีวิตที่หลากหลาย ภายใต้สายธารน้ำใจเมืองยะลา

8 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 29 ตุลาคม 2009 เวลา 9:01 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #

วันนี้(28)ลุงเอกมายะลา แวะไปเยี่ยมเกลอเก่าหลายคน สองคนแรกคือหนูน้อยอ้อยควั้น ที่สำนักงานเกษตรยะลา อีกคนคือคุณยาว เกษตรยะลา ถามทุกข์สุขกันพอประมาณกับเวลา เจอหลานอีกสองคนคือหนูนุช ชาวบล็อกใหม่ที่กำลังมีไฟ อีกคนชื่อมลายูจำไม่ได้เลยครับขอโทษด้วย

จากนั้นมานั่งร้านกาตาเฟ่ ทานกาแฟคุยกัน นัดเครือข่ายมาเจออีกสองคนคือ อ.จารุวัจน์ จาก ม.อิสลาม ยะลา และคนเสียงเล็กๆ ฟูอ๊าด นักขีดเขียนวิถีชีวิตคนใต้ คุยกันอย่างเมามัน ก็มี อ.อัสมัน จากวิทยาลัยอิสลาม มอ.ปัตตานี มาหาลุงเอก ขอนัดสัมภาษณ์งานปริญญาเอก เรียนอยู่ใน ม.มาเลเซีย พูดเรื่องสิทธิคนมุสลิมภาคใต้กับการเมืองไทย ตามรัฐธรรมนูญปี 50

ก่อนหน้าจะมาที่นี่ลุงเอกแวะไปฟังเวทีการปกครองแบบพิเศษในภาคใต้  คนที่นั่นสนใจกันมากแบบสุดๆ ดูจากภาพเอาเอง

;

 ห้องใหญ่ๆนั้นแน่นเอียด เขาอยากมีรูปแบบปกครองที่สนองต่อความต้องการเขามากกว่าสนองกระสันต์รัฐแบบปัจจุบัน  พอกลางคืนลุงเอกไปคุยกับเครือข่ายองค์กรภาคประชาชน 25 องค์กร คุยกันจนถึงสี่ทุ่มครึ่งด้วยความสุขของทุกฝ่ายในเรื่องเดียวกันกับการจัดการสัมมนา รายละเอียดยังไม่อยากเล่าสนุกมันๆทั้งนั้น

ระหว่างนั่งรถจากยะลามาปัตตานีหนึ่งชั่วโมง ยมคำคืนที่เขาไม่ทำกันผ่านทั้งด่านผ่านทั้งป่าสวนมา เงียบสงัด

วันนี้(29)จะเข้าไป มอ.สักหน่อยเยี่ยมญาติ ก่อนขึ้นเครื่องกลับ กทม.


ส่งท้ายปีเก่า ของคนใกล้ตาย

10 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 29 ตุลาคม 2009 เวลา 8:02 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 6

ทุกข์ของคนเรานั้นอยู่ที่กายหรือใจกันแน่ ลุงเอกว่าสังคมไทยเรานั้นมีคนป่วยกายมากมายเห็นได้ทั่วไป แถมมีคนพิการทางจิตก็มากหลาย เราจะทำอย่างไรกันดีกังสังคมมนุษย์นี้

มีโอกาสผ่านไปแถวถนนแจ้งวัฒนะหลายครั้งล้วนลานตาที่มงเห็น ที่ทำงานใหม่ของลุงเอกข้างหน้าคือศูนย์ราชการ มองไปเห็นศาลปกครองยืนตระหง่านสร้างเอาไว้โก้หรูใหญ่โต ดูประหนึ่งว่าหาที่ใหญ่ๆไว้ให้คนทะเลาะกันมาใช้ เราจะสนับสนุนกิจกรรมนี้หรือนี่

แต่ใจมาหดหู่อยู่ที่ว่าความใหญ่โตนั้น แสดงว่าสังคมเรามีคดีความทางการปกครองมากหลายใช่ใหม คงจะไม่มีใครปฏิเสธได้ ก็งั้นแสดงว่าคนไทยมีปัญหากันมากจนยากจะแก้ไข ใช่ใหมครับ ก็คงตอบว่าใช่ เพราะเรามัวแต่คิดสั้นไม่คิดยาวนั่นเอง

ลุงเอกคงจะดีใจถ้าได้เห็นศาลเล็กๆ แสดงว่าคนไทยมีความสงบสุขไร้ทุกข์ ไม่ต้องใช้ชีวิตส่วนใหญ่ในศาล ผู้พิพากษาจะได้ทำงานเฉพาะที่สำคัญเพื่อบ้านเมืองบ้าง

อยากให้สังคมไทยช่วยกันสร้างภูมิคุ้มกัน ที่จะไม่สร้างบรรยากาศให้ต้องทะเลาะกัน ชิงดีชิงเด่นกันแบบสังคมทุนนิยมเสรีที่นำมาสู่ชีวิตเราได้ใหม ที่จะต้องแข่งขันกันเอาให้ตายไปข้างหนึ่ง มาให้ความรู้กันที่จะอยู่อย่างสันติสุข ได้ใหม

เมื่อเร็วๆนี้ไปดูงานที่ศาล ท่านบรรยายให้ฟังว่าต่อไปนี้ทางศาลจะมียุทธศาสตร์ใหม่ที่จะให้ความรู้ลงไปถึงชุมชน เรียกว่าสกัดกั้นไม่ให้คนเอาแต่เรื่องมาฟ้องร้องกันให้คดีรกศาล ลุงเอกเห็นด้วยกับวิถีเชิงป้องกันนี้อย่างยิ่ง ก่อนตายคงได้เห็น

ที่น่าทุกข์อีกเรื่องหนึ่งของสังคมไทยก็คือวงการแพทย์ สังคมที่มีการทะเลาะเบาะแว้งไม่กันเองก็กับคนไข้ เพราะเดี๋ยวนี้ไปที่ไหนก็จะมีการแข่งขันสร้างโรงพยาบาลเอาให้ใหญ่ๆเอาไว้ ก็ลุงเอกดูตัวเลขประชากรไทยไม่เพิ่มมาหลายปี ก็เพราะคุมกำเนิดได้ดี การตายและเกิดแทบจะเท่ากันเท่ากัน

แล้วมาตะบันสร้างมันแต่โรงพยาบาลใหญ่ๆทำไม หรือว่าวงการแพทย์เราล้มเหลว โรงพยาบาลของทหารเองลุงเอกก็เห็นสร้างกันเสียใหญ่โต แต่ทหารก็ยังเจ็บป่วยเหมือนเดิม ขยายกันจนทหารแพทย์มีมากกว่าทหารรบทั้งหมดทุกเหล่าในกองทัพ อีกหน่อยคงใช้ทหารแพทย์ออกรบแทนคงจะได้

หันมาดูโรงพยาบาลใกล้ๆบ้านที่เขาว่ากันเป็นโรงพยาบาลที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทยที่อยู่ข้างบ้าน ในการใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ตรงนี้ ๔๐ ปีผ่านมา ยังเห็นโรงพยาบาลแห่งนี้ขยายการก่อสร้างไม่หยุดหย่อน อย่างนี้แสดงว่าวงการแพทย์เราเก่งรักษาใช่ใหม ขอตอบว่าใช่ ถ้านับงบประมาณตัวเลขคงใช้ไปมากโขอยู่ ถามว่าถ้าคนไม่เข้าโรงพยาบาลจะดีใหม ต้องตอบว่าดีแน่เข้าเท่าที่จำเป็น

ตัวลุงเอกเองเข้าโรงพยาบาลนับน้อยครั้งมาก แต่ก็ผ่านชีวิตมาหกสิบกว่าปีแล้ว วงการแพทย์เขาบอกว่าผู้ชายไทยอายุเฉลี่ย ๗๒ ปี มีคนในกระทรวงสาธารณสุข บอกลุงเอกว่าไม่ใช่ต้อง ๗๖ แต่เท่าไรก็เอาเถอะ เท่าไรก็เท่านั้น แต่ให้รู้ว่าแกกำลังจะใกล้เข้าเส้นตายไปทุกทีแล้วนะ

ลุงเอกอยากเห็นวงการแพทย์ไทยใช้เงินไปในทางให้ความรู้แก่ชุมชนชาวบ้านถึงที่ชุมชน ในแนวทางป้องกันมากกว่าการสร้างแต่วัตถุ เป็นงานเชิงรุก ขอให้ใช้งบประมาณส่วนใหญ่ไปในการนี้ อย่าเอามาสร้างมันแต่ตึกๆๆๆ

โรงพยาบาลไหนมีคนมารักษาน้อย โรงพยาบาลเล็กๆ แต่ชุมชนมีคนมาก คนในชุมชนนั้นมีคนป่วยน้อยต้องให้รางวัลอย่างมากเลย ไม่ใช่ให้รางวัลที่รักษาคนได้มากๆ ที่ไหนคนป่วยมากขยายแต่โรงพยาบาลต้องตัดงบประมาณดีใหม

อยากให้สังคมไทยร่วมสร้างภูมิคุ้มกัน เรียกว่าทำเชิงป้องกันมากกว่าทำแต่แก้ไข ที่เป็นระยะสั้นไม่ว่าจะเรื่องของความขัดแย้ง การขึ้นโรงขึ้นศาล การดูแลความเจ็บป่วย ขอให้ๆความรู้เชิงป้องกันให้มากๆ

ชาติหน้าเกิดใหม่จะได้มีความสุขบ้าง แต่ยังไม่รู้จะได้เกิดเป็นคนหรือสัตว์ แล้วไปอยู่ส่วนไหนของโลกก็ไม่รู้ เอาเป็นว่าชีวิตอยู่ในโลกใบนี้อีกไม่กี่ปีลุงเอกก็จะตายแล้ว แต่ทำไมคนไทยยังโหยหาอะไรกันอยู่อีกหนาสร้างแต่ตึกใหญ่แต่ใจยังเล็กอยู่


เขียนเรื่องที่ไม่มีใครเขียน ทัวร์สามทหารเสือ

7 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 29 ตุลาคม 2009 เวลา 8:01 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 3

จากการไปร่วมเฮ 6 ทหารนอกแถวพาสามทหารเสืออันประกอบด้วยหมอเจ๊ อึ่ง และอุ๊ยจันตา ที่หลงมานั่งรถกับลุงเอก พอออกจากค่ายพ่อขุนเม็งรายก็ตะลุยขึ้นเขาดอยทอง ไปกราบไหว้พระธาตุจอมทอง
คนเชียงรายและคนมาเที่ยวเชียงรายมักไม่มีใครสนใจที่จะมาวัดนี้ เหตุเพราะว่าวัดนี้มีมาก่อนอณาจักรพ่อขุนเม็งรายหลายร้อยปี หรืออาจจะพันปีก็เป้นได้

เรียกว่าเป็นวัดเก่าแก่วัดแรกก็ว่าได้ในเชียงราย ความที่เคยมารับราชการอยู่ถิ่นนี้ 5 ปีตั้งแต่ปี 2515 มาที่ค่ายนี้บ่อยจึงทำให้ทราบ มาเมื่อไรที่เชียงรายก็มักให้คนออกนอกเส้นทางไปชมเสมอเพราะเก่าแก่จริงๆ

พ่อขุนเม็งรายน่ะท่านมาพบวัดนี้เมื่อปีปี พ.ศ. ๑๘o๕ คือตามช้างมาแล้วมาเจอวัดจึงสร้างเมืองอยู่ที่นี่ ว่ากันว่ามีเขียนไว้ในพงศวดารโยนกของพระยาประชากรจักรกล่าวว่า พระเถระนามพระพุทะโฆษา ชาวโกศลเมืองสุธรรมวดีได้ออกไปสู่เมืองลังกาทวีปนำคัมภีร์พระไตรปิฏก แห่งลังกาทวีปมาสู่โยนกนครไชยบุรีศรีเชียงแสน ในวันจันทร์ขึ้น ๘ ค่ำเดือน ๖ ปีชวด มหาศักราชได้ ๓๓๕ (พ.ศ. ๑๔๘๓) นำพระบรมสารีริกธาตุ ๓ ขนาดรวม ๑๖ องค์ ถวายแก่พระเจ้าพังคราช เจ้าเมืองโยนกนาคพันธ์ พระองค์ได้แบ่งพระธาตุส่วนหนึ่งบรรจุลงมหาสถูปบนดอยทอง ขนานนามว่าพระธาตุดอยจอมทอง เพื่อเป็นมงคลนามของเมืองมีพิธีสรงน้ำพระธาตุทุกวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ (เดือน ๕ เหนือ)

ในวัดจะมีกรุวัฒนธรรม บรรจุเรื่องราวทางวัฒนธรรมของชาติไทย โดยบรรจุไว้เมื่อวันที่ 19 มกราคม 2544 เขียนบอกไว้ว่ากำหนดเปิดอีก 100 ปีข้างหน้า คือวันที่ 19 มกราคม 2644 ลุงเอกคงตายแล้วมาเกิดใหม่ อาจจะเป็นสุนัขอยู่แถวนั้นก็ได้ ที่ทำอย่างนี้เพราะต้องการให้คนรุ่นหลังได้ศึกษาค้นคว้า สืบต่อมรดกอันดีงามของชาติไทยต่อไป แต่ทำไม่ไม่มีใครใคร่ไปดูหนา…

วัดพระธาตุจอมทอง หรือวัดดอยทอง เป็นวัดคู่บ้านคู่เมือง 1 ใน 9 เป็นสถานที่ตั้งของเสาสะดือเมือง 108 หลักสร้างขึ้นเพื่อเป็นเครื่องรำลึกถึงพระมหากรุณาธิคุณของพญามังราย เสาสะดือเมืองนี้เป็นรูปแบบสมมุติของจักรวาลอันเป็นคติที่มีมาแต่โบราณ ด้านหน้าหันไปทางทิศตะวันออก ลานรอบนอกหมายถึงแผ่นดิน ล้อมรอบด้วยคูน้ำอันเปรียบได้กับน้ำในขอบจักรวาล รอบในยกขึ้นเป็นหกชั้นหมายถึงสวรรค์ทั้งหกของกามภูมิ แล้วยกขึ้นอีกสามชั้นซึ่งหมายถึงรูปภูมิ อรูปภูมิ และชั้นบนสุดเปรียบได้กับนิพพาน สำหรับตัวเสาสะดือเมืองเป็นดั่งเขาพระสุเมรุ ตั้งอยู่บนฐานสามเหลี่ยม หมายถึงตรีกูฏบรรพตหรือผาสามเส้า ล้อมด้วยเสา 108 ต้น อันหมายถึงสิ่งสำคัญในจักรวาล และล้อมรอบอีกชั้นด้วยร่องน้ำห้าร่องซึ่งเปรียบเป็นปัญจมหานทีลดหลั่นเป็นชั้นไหลลงสู่พื้นดินตามคติโบราณของล้านนา

เสาสะดือเมืองนี้จะใหญ่เท่าห้ากำมือและสูงเท่ากับความสูงของพระเจ้าแผ่นดิน โคนเสาสะดือเมืองนี้จึงใหญ่เท่ากับห้าพระหัตถ์กำ และสูงเท่ากับส่วนสูงแห่งพระวรกาย พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดช พระองค์ได้เสด็จมาเจิมเสาสะดือเมืองนี้ เมื่อวันที่ 27 ม.ค. 2531 ชาวเชียงรายจะมาสรงน้ำเพื่อความร่มเย็นเป็นสุขของชาวเมือง และเชื่อว่าน้ำที่สรงเสาสะดือเมืองแล้วเป็นน้ำศักดิ์สิทธิ์ (อ่านได้ในแผ่นหินอ่อนที่อธิบายความครับ)


เรื่องเล่าวันหยุด กับความสุขในการดูละครแบบไม่รู้เรื่อง

3 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 17 ตุลาคม 2009 เวลา 9:44 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 149

หลังกลับมาจากเบตงลงเครื่องมา ลูกสาวแสนสวย บอกว่ามีบัตรดูละครสองใบ ให้คุณพ่อกับคุณแม่ไปดูเอาใหม  มีหรือจะตอบปฏิเสธของฟรีอย่างนี้แหละชอบหนักหนา ตอบรับทันที ความที่เป็นคนไร้สาระ จึงไม่ได้ถามไถ่อะไรมากนัก  ไม่รู้ว่าชื่อเรื่องอะไร ถึงเวลาก็ไปดุ่ยๆเข้าโรงละครกรุงเทพเลย ความที่กรุงเทพวันนี้มันวิกฤติหลายๆเรื่องจริงๆโดยเฉพาะการจราจรนี่แสนสาหัสมากที่สุด ผู้ว่า กทม.ที่ผ่านมาก็ไม่ทำอะไร มาคนใหม่นี่ยิ่งสาหัสหนักใหญ่ ขอร้องเรียนประชาชนซะเลย

ไปถึงโรงละครกรุงเทพอยู่ปลายถนนเพชรบุรีตัดใหม่  รีบวิ่งเข้าโรง(ละคร)อย่างไม่ชักช้า ละครเริ่มเล่นไปแล้ว เรื่องอะไรก็ไม่รู้  ใครแสดงก็ไม่รู้ดูเอามันอย่างเดียว นี่แหละความไร้สาระของลุงเอก  แล้วคนที่กำลังมานั่งอ่านที่ลุงเอกเล่านี่อีกระวังจะรับเอาเชื้อไร้สาระไปด้วย

เริ่มดูละครไปพักใหญ่เอ๊ะทำไมมันพูดแต่ตัวเลข  แต่งกายก็คล้ายทหาร ชื่อแต่ละคนเป็นตัวเลขหมดเช่นท่านแสนพัน ท่านพันหนึ่ง คนรักพระเอกชื่อพายอาร์ แต่พระเอกชอบเรียกว่า 3.14 พระเอกเวลากอดนางเอกก็แบบหุ่นยนตร์ กอดรัดเจ็ดสิบห้าเปอร์เซ็นต์  ฉันรักเธอเก้าสิบห้าเปอร์เซ็นต์ พูดอะไรเป็นตัวเลขเป็นเปอร์เซ็นต์ไปหมด หรือฉันเกลียดเธอแบบมีนัยสำคัญ

ทำอไรใช้อำนาจ ตัวเลขตัดสิน ลงโทษรุนแรง

เป็นอย่างไรเล่ามาถึงตอนนี้  ใครยิ้มออกมาแปลว่าเป็นพวกไร้สาระ  แต่ถ้ายังคิดไม่ออก  คิ้วย่น  หน้าบึ้งให้รู้ไว้เถอะว่าพวกเจ้าเป็นพวกมีสาระ ตอนเขาเบรคครึ่งเวลารีบออกมาดูชื่อเรื่อง ว่าเรื่องอะไร อ้อ”เร่ขายฝัน”เฉลียง เดอะมิวสิคเคิ้ล นี่แหละเป็นที่มาของการดูละครที่ไม่รู้เรื่อง เอาละเมื่อรู้ชื่อเรื่องแล้ว จะดูว่ามันจะขายฝันอะไรหวา  ดูไปดูมา กลายเป็นว่าเมืองที่ลุงเอกดูตอนต้นๆเรื่องนั้นเป็นเมืองมีสาระ มันเครียดไปทั้งเมือง เหมือนเมืองไทยตอนนี้เลยว่ะมันเป็นเมืองมีแต่สาระ หลักการ เครียดเป็นบ้า

พอมาดูอีกเมืองหนึ่งมันน่าสนุกสนานมีแต่เรื่องไร้สาระ จะตั้งชื่อลูกคนหนึ่งมันก็ให้ออกความเห็นระดมสมองกันตลอด  ไม่ว่าจะคิดเรื่องอะไรขึ้นมาออกคามคิดเปลี่ยนแปลงได้ตลอดตามที่คนออกเสียง ไอ้เมืองโน้นมันตัดสินด้วยอำนาจกฏหมายตลอด

ความที่พระเอกอยู่เมืองสาระ นางเอกอยู่เมืองไร้สาระ นางเอกจะมีความสุขกับการฝันถึงจะได้เจอพ่อที่หายไปจากตกเหวเมื่อยี่สิบปีมาแล้ว  จนท้ายตาบอดแล้วตกไปอยู่เมืองสาระ นางเอกก็จะมายืนตรงที่พ่อตกเหวทุกวัน จนกลายเป็นที่พบปะผู้คนของเมืองนี้ไป พระเอกได้รับคำสั่งให้โจมตีเมืองไร้สาระเป็น ผบ.ฝูงบิน ปรากฏว่าหลงฝูงเครื่องไปตกในเมืองไร้สาระ พวกไร้สาระช่วยเหลือรอดตายมาได้  จากคนแข็งกระด้างกลายเป็นคนอ่อนโยน

พวกเมืองไร้สาระบอกพระเอกว่าพร้อมเอามือชี้ที่หัวทางขมับซ้ายแล้วบอกว่าให้ใช้ตรงนี้น้อยๆหน่อย แล้วมาชี้ที่หน้าอกตัวเองตรงหัวใจว่าให้ใช้ตรงนี้ให้มากๆหน่อย

อีกคำเด็ดๆคือพวกไร้สาระจะถามว่าเจ้าเคยฝันใหม พวกสาระบอกไม่เคยฝัน  เขาบอกว่าให้ลองฝันเแยอะๆสิ  ชีวิตจะมีความสุขเพราะพวกสาระจะอยู่กับตัวเลข

ดูเรื่องนี้แล้วย้อนมาดูตัวเอง  ความไร้สาระของละครเรื่องนี้ ช่างตรงกับจริตตัวเองจริงๆเลย  โอ๊ยดูละครที่ไม่รู้เรื่องแต่มีความสุขมั๊กๆ 

ใครอยากอยู่เมืองไร้สาระตาลุงเอกมา  ใครไม่เคยฝันลองหัดฝันดู หมอประเวศบอกว่าเราต้องจิตนาการมากๆจะสามารถแก้ปัญหาได้  ใช้ความรู้อย่างเดียวแก้ปัญหาไม่ได้เพราะความรู้มันล้าสมัยต้งแต่เมื่อพูดจบแล้ว  จินตนาการทำให้เกิดปัญญา ใช้จินตนาการแล้วเสริมความรู้จะแก้สรรพสิ่งได้ครับ


เมืองในหมอก เบตง

13 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 14 ตุลาคม 2009 เวลา 20:09 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 161

ห่างหายไปนานเชียวแต่ก็ยังเวียนว่ายมาแอบดู ชีวิตไปเบิกบาน งานเบอะบ่ะ เดินสายไปทั่ววันนี้ก็กำลังนั่งอยู่ที่แอร์พอร็ตเมืองปีนัง รอนั่งเครื่องกลับตอนสามทุ่ม

เหตุที่มาทางเบตงส่งเทศบาลเข้าประกวดรับรางวัลพระปกเกล้าด้านสมานฉันท์สันติสุข ชีวิตคนที่นี่ก็สุขสบายดีอันที่จริงมาที่นี่ได้สามทาง คือลงเครื่องหาดใหญ่ไล่ตะบึงเข้าปัตตานี ยะลามาเบตงก็คง สี่ชั่วโมง  ถ้ามาอีกทางหาดใหญ่ สะเดา เข้ามาเลยเซียไปเบตงก็คงสามชั่วโมงครึ่ง  นี่เขาให้มาทางปีนังนั่งรถอีกสองชั่วโมงลงเบตงถือว่าใกล้สุดครับ

ที่นี่อาหารอร่อยมากเบตงมีไก่เบตงที่บอกว่าออกมามีขนเลี้ยงไปขนหลุด โตอีกหน่อยมีขนแล้วก็หลุดอีก  เออเป็นไก่เฉพาะถิ่นจริงๆว่ากันว่าเอาไปเลี้ยงที่ไหนไม่ค่อยรอด  ที่นี่เป็นแอ่งกะทะมี หมอกตลอด น้ำท่าสมบูรณ์

อีกอย่างเป็นกบภูเขาพันธ์เดียวกับแม่ฮ่องสอนหรือเปล่าไม่รู้แต่ตัวเดียวผัดเต็มจานเลย   อีกอย่างมีชื่อปลานึ่งซีอิ๊ว  แถมมีหมูเต้าหู้อีกสุดๆเลย

เมืองนี้มีสัญญาลักษ์พญานาคสองตัวรัดหลักเขต หมายความว่าเป็นเมืองน้ำ ต้นน้ำเลยหละตามแนวชายแดน

ที่สุดยอดที่นี่มีมหาวิทยาลัยมาเปิดในสถานศึกษารวมมีม.บูรพา แม่โจ้ ทักษิณ ราชภัฎยะลา สถาบันจากจีน วิทยาลัยชุมชนและการอาชีพ  เขาบอกว่าเสาร์อาทิตย์คนมาเรียนกันเต็มเลยเอาจุดเด่นๆมาเปิด สอนทั้งภาษาอาหรับ  ยาวี อังกฤษ จีน ไทย ทันสมัยสุดๆ ก่อสร้างอาคารใช้เงินร้อยห้าสิบล้านสุดยอดเลย

ที่นี่เป็นเมืองพหุสังคมโดยแท้มีคนจีน มุสลิมและไทยพุทธ นายกเทศมนตรีเป็นจีน  มีรองสามคน ไทยพุทธ  ไทยมุสลิมและไทยจีน ครบเลยมีกิจกรรมทางศาสนาทั้งสาม  มีเทศกาลต่างๆทุกศาสนามาร่วม  คนมุสลิมก็ได้การ์ดเชิญกฐินเขาก็มาร่วมด้วย

คงเล่าไม่หมดเอาแค่นี้ก่อน คิดถึงทุกๆคนครับ


ขอมอบพรปีใหม่ให้ชาวลานปัญญา

15 ความคิดเห็น โดย ลุงเอก เมื่อ 1 มกราคม 2009 เวลา 12:34 ในหมวดหมู่ ไม่ได้จัดหมวดหมู่ #
อ่าน: 246
ปีใหม่ ๒๕๕๒ นี้ ลุงเอกขออำนาจคุณพระศรีรัตนตรัยและสิ่งศักดิ์สิทธ์ทั้งหลาย
ได้โปรดดลบันดาลให้  ชาวลานปัญญา  มีชีวิตที่สดใส  ไร้ทุกข์  โศรก โรค ภัย
ขอให้คิดสิ่งใดจงสมหวังด้วยพลังใจ กายและความคิด
ขอให้มีความสุขทุกทิวาราตรีกับทั้งครอบครัวและบริวาร 
สุขสำราญบานชื่นทั้งยามหลับและยามตื่น
ขอให้ท้องฟ้าผ่องใส  ไร้กังวล สมบูรณ์พูลผล  ลาภยศอนันต์  สุขสันต์ตลอดปี



Main: 1.3233609199524 sec
Sidebar: 0.051506042480469 sec