คนเคยอ้วน

การลดน้ำหนัก แม้หลักการจะง่ายๆ เหมือนแก่นของธรรมะ แต่เวลาปฏิบัติก็จะยากเหมือนกันนะ  นอกจากต้องหมั่นศึกษา หมั่นปฏิบัติ  ยังต้องอาศัยความตั้งใจและกำลังใจอย่างมาก  มีอุปสรรคหลายอย่างเหมือนมีมารมารังควาญยังงั้นแหละ  การสนับสนุนและกำลังใจจากพรรคพวกเพื่อนฝูง  ครอบครัวก็เป็นสิ่งที่สำคัญมาก

บางคนพอจะเริ่มลดน้ำหนัก พรรคพวกเพื่อนฝูง โดยเฉพาะอย่างยิ่งทางบ้าน  นอกจากไม่ให้กำลังใจแล้วยังหัวเราะเยาะเสียอีก แล้วอย่างนี้จะสำเร็จได้อย่างไร?

พอเริ่มลดน้ำหนัก ต้องควบคุมอาหาร  ออกกำลังกายและปรับเปลี่ยนพฤติกรรม  ถ้าไม่เข้าใจก็อาจจะคิดว่าบ้าหรือเพี้ยนไปแล้ว ที่เคยกินก็ไม่กิน อยู่สบายๆ ก็ดีแล้ว ทำไมต้องไปเดิน ไปวิ่ง ไปเต้นให้เหนื่อยเปล่าๆ   

ตอนเริ่มต้นลดน้ำหนัก ทางบ้านให้กำลังใจดีมาก ทุกคนเข้าใจและสนับสนุน ไม่มีใครบ่นว่าตอนเย็นๆ หายไปไหน ทำไมไม่อยู่บ้าน(ไปวิ่งน่ะครับ) ไม่ดื่มน้ำอัดลม  ไม่กินของขบเคี้ยว ทำไมต้องเลิกซื้อเข้าบ้านด้วย  ตรงกันข้ามกลับจะคอยเตือนให้ไปวิ่งออกกำลัง  เตือนเวลากินมากหรือกินจุกจิก  มื้อเย็นคุณแม่กับลูกสาวก็จะคอยตักข้าวให้น้อยลงๆ  คอยทักว่ารูปร่างดีขึ้นแล้วนะ  พยายามหน่อย

ใหม่ๆ พรรคพวกเพื่อนฝูง ก็คงเบื่อๆ เซ็งๆ เหมือนกัน แต่ก็ไม่เห็นมีใครบ่น (หรือจะกลัวเรา น้ำหนักตั้ง 90 กก.)  เพราะนิสัย กิจวัตรประจำวันเริ่มเปลี่ยน แต่ก็ไม่รบกวนใคร  พรรคพวกเพื่อนฝูงชวนไปหาอะไรกิน ไปนั่งฟังเพลง ก็ไปบ้าง ไม่ไปบ้าง บางทีไปแต่ก็อยู่สักพักก็กลับ (เดิมเป็นคนชวนเสียเองและไม่ค่อยยอมให้ใครกลับก่อน) 

ลดน้ำหนักได้สักพักใหญ่ๆ  น้ำหนักลดไปมากพอสมควร  รูปร่างดีขึ้นมาก  พรรคพวกเพื่อนฝูงเริ่มถามว่าทำยังไง  เล่าให้ฟังบ้างซิ  บางคนก็เริ่มทำตามก็ได้ผลดีพอสมควร  แต่ส่วนมากก็ยังเป็นประเภท  รู้ แต่ไม่ทำ

ที่บ้านพอเห็นได้ผลดีก็เริ่มทำตาม เริ่มควบคุมอาหาร ตอนเย็นๆ ก็จะคอยตามไปออกกำลังกายด้วย (หรือจะตามไปคุมเพราะหล่อขึ้นก็ไม่รู้) นี่ก็ลดลงไป 5-6  กก. แล้วเหมือนกัน  ถ้าไม่เลิกซะก่อนอีกปีสองปีคงจะสวยเหมือนตอนเป็นสาวๆ ฮา…. 

 G2K    9 กพ. 2550

« « Prev : การลดไขมันเฉพาะที่

Next : การปรับเปลี่ยนพฤติกรรม ( 2 ) การกิน » »