ลานอุ๊ยสร้อย

ต้นเดือนธันวาคม 2556 ที่ผ่านมามีโอกาสที่ดีมากค่ะที่ได้ไปร่วมกิจกรรม “เฮฮาศาสตร์ ครั้งที่ 10” ที่ห้วยขาแข้ง เป็นโครงการการสัมมนาเครือข่ายอนุรักษ์ทรัพยากรธรรมชาติและฟื้นฟูสภาพแวดล้อมในเขตปฏิรูปที่ดิน

การเดินทางไปในครั้งนี้ สำนึกในใจ บอกว่า คงไม่ใช่แค่เรื่องไปสนุกสนานพบปะคนคุ้นเคย และกลับมาเพื่อระลึกถึงการไปพบปะครั้งต่อๆ ไป เหมือนที่เคยเป็น

คงเพราะมีความรู้สึกลึกๆ ที่อยู่ในใจบอกกับตัวเองว่าโครงการนี้ช่างเต็มไปด้วยความแน่นทึบของแรงกดดันบางอย่าง มีความเคร่งเครียดปกคลุมในท่วงทุกบรรยากาศ ที่มาปะทะกระทบในใจ

เพียงแต่ว่า ไม่รู้ว่าสิ่งนั้นคืออะไร จนกว่าจะไปเห็นด้วยตาตัวเอง

โครงการนี้ได้รับงบประมาณสนับสนุนส่วนใหญ่จาก สำนักงานการปฏิรูปที่ดินเพื่อเกษตรกรรม (ส.ป.ก) ที่พี่บู๊ด (ไพศาล ช่วงฉ่ำ) ทำงานอยู่ และให้สมาชิกเฮฮาศาสตร์ที่สนใจ ได้ทำความรู้จักเรื่องราวห้วยขาแข้ง แม่วงก์ เพื่อเขียนบันทึกถ่ายทอดทัศนะ มุมมองส่วนตัวของแต่ละคนต่อประสบการณ์ที่ไปร่วมเรียนรู้นั้น

การเปิดโอกาสให้แบบนี้ ต้องนับถือผู้จัดโครงการที่ใจกว้างและเข้าใจธรรมชาติของคน และเป็นการคิดนอกกรอบไปจากการเขียนรายงานการเดินทางราชการอื่นๆ ที่เต็มไปด้วยรูปแบบที่จำกัดน่าอึดอัด

เรื่องเขียนตามทัศนะของแต่ละคนนั้น มองเห็นว่าเป็นวิถีความหลากหลายของความคิดอิสระ ที่มีความสวยงามอย่างธรรมชาติ ไม่มีเครื่องหมายกาถูกหรือผิด

เปรียบเหมือนป่าไม้ที่อยู่อย่างอิสระตามธรรมชาติ ต้นไม้ ใบหญ้าต่างจัดระเบียบของตนเองและอยู่ร่วมกันได้ ไม่ใช่พื้นที่ปลูกพืชเชิงเดี่ยวที่ดูว้าเหว่และอึดอัด

ถึงแม้ว่าช่วงเวลาของการร่วมโครงการจะเป็นวันหยุดพิเศษ…แต่ภาระกิจการงานที่อยู่ในระยะวิกฤตของการขาดกำลังคน รวมทั้งภาระกิจส่วนตัวก็ทำให้ต้องตัดสินใจนานพอสมควร ….สุดท้ายก็ตัดใจต่อภาระเหล่านั้น ….เมื่อชั่งใจดูแล้วว่า …ควรไปค้นหาประสบการณ์และคำตอบของรังสีความอึดอัดที่ส่งมากระทบใจได้อย่างรุนแรงนั้น

อย่างค่อยเป็นค่อยไปในการร่วมโครงการ….คำตอบของสิ่งที่สงสัยหลายอย่างนั้นแม้ไม่กระจ่าง….แต่บางคำตอบทำให้ตระหนักมากยิ่งขึ้นว่า…ทรัพยากรธรรมชาติที่เป็นสมบัติของโลกกำลังอยู่ในภาวะเสี่ยงสุ่มของการสูญสลายในขั้นวิกฤต และแรงต้านเพื่อพิทักษ์ไว้จะอ่อนแรงหรือเข้มแข็งเป็นเรื่องของ “ใจ” ที่พร้อมจะหนุนพลังให้แก่กันและกันได้อย่างไร