ลานข้างวัด

คุณแม่ผม  เข้า รพ    มะเร็งสุดท้าย  หลายเดือนแล้ว

กินตั้งแต่ กระดูกหลัง ปอดซ้ายไปหมดแล้ว ทานไม่ได้  ต้องใช้ท่อ ฯลฯ  บอกว่า ต้องรอ จากไป  ใช้ Supportive care เท่านั้น

************************************

อาทิตย์ก่อน  คุณแม่ เจอ นิวโมเนีย   ลงปอด   ย้ายจาก วอร์ดไปเข้า ICU  แต่  หลายวันผ่านไป ก็รอดมาได้

พอออกมาจากห้อง ICU   ก็ถามว่า  “ใครไปนิมนต์ ลพ กล้วยมานะ เมื่อกี้ มายืนข้างเตียงฉัน   หลวงพ่อบอก จงเป็นสุข เป็นสุขนะ”

พวกเรา ทำท่างง ๆ   พี่สาวก็ตอบว่า “ไม่มีใครนิมนต์มาเลยแม่”

คุณแม่ ซึ่งเป็นศาสนาอื่น    มานานมาก ก็บอกว่า “เป็นพุทธ  ทำอย่างไร”

พี่สาวก็ถามว่า ” อ้าว ทำไมล่ะ”

คุณแม่ก็บอกว่า “ตอนฉันสลบไป ใกล้ตาย ฉันเห็นแต่ พระพุทธรูป   หลวงพ่อกล้วยยืนรออยู่ที่วัด   ฉํนเห็นแต่ญาติฝ่ายพุทธที่ตายไปก่อน     ไม่เห็น ญาติศาสนา ( ..)  และ เทวดาศาสนา (..)  เล้ย

ฉันขอเป็นพุทธดีกว่า   ใกล้ตายแล้วมารับฉันดีจังเลย”

เมื่อย้ายขึ้น มานอนบนวอร์ดดังเดิม …    หลวงพ่อกล้วย ก็โทรมา  ท่านเมตตาบอกคุณแม่ว่า “อย่าไปยึดเรื่องศาสนา  ดีทั้งนั้นแหละ   ทำตนให้เป็นสุข เป็นสุข  หลวงพ่อจะรออยู่ที่วัดนะ”

ผมก็เลย ให้คุณแม่  ตั้งนะโม ๓ จบ  กล่าวเอาพระรัตนตรัย เป็นที่พึ่ง   ถือศีล ๕  และ เล่าเรื่อง กรรมฐาน ๕  ให้ฟัง

เปิดเทป สวด ทำวัตรให้ฟัง

ตอนนี้ แข็งแรงขึ้น ทานอาหารได้มากขึ้น  สงบมากขึ้น   …  ว้าว  แปลกไหมล่ะ

และ  ก็เล่าว่า  สมัยก่อน ที่ผม มาศึกษาทางพุทธ  คุณแม่เคย ต่อว่า ว่าผมเปลี่ยนศาสนาทำไม

“แม่จำได้ไหม ผมบอกว่า ผมไม่ได้เปลี่ยนนะ  ผมเพิ่ม  เพิ่มศาสนา”     ฮ่าๆๆ

คุณแม่บอกว่า “แทงกั๊ก”

*****

บทเรียน  จากการเฝ้าคุณแม่ป่วย มีมากมาย

การเป็นมะเร็ง ไม่น่ากลัวหรอก   ได้มีโอกาสสั่งเสีย  เจอญาติครบ  ฯลฯ  ดีกว่า ตายแบบกระทันหันเยอะเลย

ยิ่งไปเกลียดมะเร็ง มันก็ยิ่งโต มันชอบกินความเครียด    “จงบอกรัก เจ้ามะเร็ง”

การเข้า ICU บ่อยๆ  ทำให้ญาติ ฝึกจิตใจ  เดี๋ยวเหมือนตาย แต่แล้วก็รอด  ซ้ำๆ  เข้าออก ICU   จนพี่ๆของผม ชินแล้ว  และ คนไข้ ก็ได้ฝึก ตายก่อนตาย

คนเฝ้ามักจะโทรม กว่าคนไข้   เพราะ นอนน้อย   พยาบาลเปิดประตูเข้าห้อง ทำเสียงดังทั้งคืน   วัดจังเลยนะความดันน่ะ   แล้วก็ คนเก็บขยะ คนล้างห้องน้ำ คนเอาอาหารมาส่ง  ฯลฯ สุดยอดอึกทึกในโรงพยาบาลไทย

ลองอ่าน หนังสือ “กายเจ็บ แต่ใจไม่เจ็บ”  ที่ผมเขียนไว้หรือยัง   …  แจกฟรีสะด้วย