ลานเรียนรู้

Ta seems to have different problems than other children.

1. He wants to keep reading while I try to limit him time in reading so that he can go to bed early.

2. He keeps asking me questions what to say in English even when he is mad.

3. He likes to take medicine.  He often says อยากกินยา especially when he is sick.  However, sometimes when he gets better such as when doesn’t have fever, he still says อยากกินยา

4. When he gets mad, he really gets mad.  He will throw everything.  He will keep crying loud.  He will keep talking and crying until he gets what he wants.  Recently, I think it’s time for me to be patient for his crying.  I need to stop giving him what he wants because I want him to learn to calm himself when he does not get what he wants.  This problem is quite difficult to solve and it will take time and patience.

ช่วงวันที่ 14-18 กรกฎาคม 2554 ต้าเดินทางไปประชุมสัมมนาแลกเปลี่ยนเรียนรู้ มข มอ และได้เดินทางไปทัศนศึกษาที่เมืองปีนัง ประเทศมาเลเซีย ขากลับมาที่หาดใหญ่ รถบัสยางแตก ต้าก็อึเต็มก้น ต้าพูดคำว่า ไป หลายครั้งมาก  แต่รถบัสคันที่จะมาเปลี่ยนก็ไม่มาสักที  หม่าต้อมก็กลัวว่าต้าจะร้องไห้ แต่ต้าก็ไม่ร้อง  มีอาจารย์และบุคลากรหลายท่านที่ชมน้องต้าว่าน้องต้าเป็นเด็กดี ไม่งอแง ไม่ร้องไห้  แต่คนข้างนอกคงไม่รู้หรอกว่า ต้าบอกหม่าต้อมหลายครั้งว่า ต้าอยากร้องไห้ หรือต้าจะร้องไห้ เวลาต้าไม่ได้อะไรดังใจ  แต่ดูเหมือนต้าก็รู้ว่าต้าไม่ควรร้องไห้  ทั้งทริป นั่งรถบัสเฉลี่ยวันละ 4-5 ชั่วโมงและนั่งเครื่องบิน ขอนแก่น กรุงเทพ หาดใหญ่ ไปกลับรวมแล้วนั่งเครื่องบิน 4 ครั้ง  ทั้งทริปต้าร้องไห้อยู่ครั้งเดียวบนเครื่องบินตอนที่หม่าต้อมจะแกะเอาหลอดดูดจากกล่องนมออกแล้วต้าอยากแกะออกเอง  แต่นั้นก็จึงทำให้ต้าได้สติกเกอร์ของการ์ตูนดิสนีย์ซึ่งต้าชอบมาก กลับมาบ้านก็มานอนกอด

หม่าต้อมภูมิใจในตัวต้านะที่ต้าพยายามอดทน ไม่งอแง และรู้จักรอ ถึงแม้ต้าจะร้องไห้ครั้งหนึ่ง แต่ก็ถือว่าเยี่ยมมากแล้วครับ

ตอนแรกถามต้า ต้าชอบเบอร์ไหน เบอร์ 1 หรือเบอร์ 10 ต้าบอกต้าชอบเบอร์ 1 แล้วก็ถามว่าต้าเลือกอภิสิทธิ์หรือ ยิ่งลักษณ์ ต้าก็บอกอภิสิทธิ์ ก็เลยบอกว่า ถ้าเลือกอภิสิทธิ์ ต้องเลือกเบอร์ 10 ต่อมาพอมาอยู่ที่คูหา ที่มีแต่คนเลือกเบอร์ 1 ถามต้าว่าเลือกเบอร์อะไร ต้าก็บอกเลือกเบอร์ 10

ต้ารู้จักและชอบอภิสิทธิ์ตั้งแต่เมื่อไหร่และรู้จักได้อย่างไร แม่ต้าเองก็ยังไม่รู้ มารู้ตอนก่อนหน้านี้ 2-3 เดือนเวลาต้าเห็นหน้าอภิสิทธิ์บนทีวี ต้าก็จะชี้และพูดว่า อภิสิทธิ์ อภิสิืทธิ์

https://plus.google.com/117913965709413485765/posts/D56mX6Jcf6e

ต้าดูเหมือนจะชอบโรงเรียนใหม่ที่ไป รู้สึกพูดเก่งขึ้นและรู้อะไรมากขึ้น ไม่แน่ใจว่่าเป็นเพราะวัยของเขาหรือ โรงเรียนเขา เวลาเห็นอภิสิทธิ์ที่ทีวี ก็จะพูด อภิสิทธิ์ อภิสิทธิ์ วันเสาร์ที่ผ่านมา พูดว่า ที่โรงเรียนมีเพื่อนมากมาย ที่บ้านไม่มีเพื่อนเลย ไปโรงเรียนดีกว่า คืนวันอาทิตย์ก็พูดอีก ที่โรงเรียนมีเพื่อนมากมาย มีพี่นักศึกษาด้วย มีคุณครูด้วย แล้วก็ถามแม่อีก แม่ปิดประตูบ้านแล้วเหรอยัง แม่ปิดประตูรั้วเหรอยัง งงเลยว่า ทำไมจึงพูด แล้วใครสอนให้พูด

ไม่น่าเชื่อว่าน้องต้าที่อายุยังไม่ครบสามขวบดีจะเตือนและดูแลพ่อแม่ได้  เวลาพ่อหรือแม่ขับรถเร็ว ก็จะบอกว่า พ่อขับรถเบาๆ  หรือแม่ขับรถเบาๆ

สองวันก่อนแม่ทอดกุนเชียง  ต้าก็ตักกุนเชียงให้แม่ แล้วให้ตัวเอง แล้วให้คุณพ่อ   วันนี้ไปวัดกันมา ต้าก็จะเอายาคูลท์ของแม่ แม่ก็บอกว่าของแม่นะ  ต้าก็จึงใช้หลอดเจาะยาคูลท์นั้นแล้วยื่นให้แม่

นอกจากนี้ต้ายังชอบพูดว่า คุณแม่คนสวย  อาจารย์ต้อม อาจารย์หงา อาจารย์ต้า  ไม่รู้ใครสอนให้ต้าพูด เย็นวันที่พาต้าไปที่ทำงานกลับมาเรียกแม่ว่า แม่ อาจารย์ เราก็งงว่าเขาจะพูดว่าอะไร จากนั้นต้าก็ตอบว่า  อาจารย์ต้อม แล้วก็เรียกว่า อาจารย์ต้อมไป หัวเราะไปอย่างมีความสุข  จากนั้นก็เรียกทั้งแม่ ทั้งพ่อ และตนเองว่าเป็นอาจารย์ อันนี้ก็ไม่รู้ว่าใครสอนหรือเขาเรียนรู้ได้อย่างไร

วันนี้ ต้าเห็นจิ้งจกนอนอยู่ ก็ถามแม่ จิี๊กจกภาษาอังกฤษเรียกว่าอะไร  แม่ก็บอก lizard สักพัก ต้าก็บอกว่า lizard sleeps  แม่ดีใจที่ต้าเอาคำภาษาอังกฤษมาผสมกันเองได้

ตอนบ่ายนั่งรถไปทานข้าวกัน  น้องต้าก็พูด bus แล้วสะกดว่า บี ยู เอส  พ่อกับแม่ก็หันมามองหน้ากันและดีใจที่ต้าสะกดคำว่าบัสได้ถึงแม้ว่าจะเป็นแค่คำแรกและเป็นคำง่ายๆ ก็ตาม  ต่อมาอาม่าก็ถามน้องต้าว่า ฝนตกภาษาอังกฤษว่าอะไร  น้องต้าก็พูด it’s raining

วันนี้ครูต้อมของน้องต้ารู้สึกปลื้ม

เดือนนี้ ต้าใจดีมาก ในระหว่างกินข้าวด้วยกันบนโต๊ะ  ก็ตักปลาให้แม่ ตักหมูให้แม่ ตักน้ำซุบให้แม่ ตอนจะให้ ก็พูดว่า ให้แม่  แล้วมาเย็นนี้ในระหว่างที่แม่ของน้องต้าล้างถ้วย ก็วิ่งเข้ามา และบอกว่า ป้อนแม่ แล้วเอาแอปเปิ้ลที่อาม่าปอกให้ต้า เอามาป้อนให้แม่ สักพัก ก็เอาเงาะที่อาม่าปอกให้ต้า มาป้อนให้แม่ทาน  แล้วหัวเราะด้วยความชอบใจ  ได้แต่หวังว่า ต้าคงเริ่มมีความสุขจากการให้  เริ่มต้นจากการให้แม่ และในอนาคต ก็คงจะให้คนรอบข้าง และให้คนอื่นๆ เท่าที่กำลังของตนเองจะให้ได้

เมื่อวานในขณะที่จัดกระเป๋ากำลังจะเดินทางไปกรุงเทพ  น้องต้าเห็นซองใส่ตั๋วสีม่วงมีโลโก้การบินไทยติดอยู่หน้าซอง ก็พูดขึ้นมาว่า หม่าต้อมจะขึ้นเครื่องบิน  เราก็อึ้งไปสักพักหนึ่ง เพราะไม่เคยสอนเค้าว่านี้คือซองใส่ตั๋วเครื่องบิน แล้วก็บอกว่า Yes, mommy is going to Bangkok this morning but mommy will come back in the evening.

เรานึกไม่ถึงว่าต้าเค้าจะจำสัญลักษณ์การบินไทยได้  และเค้าจะช่างสังเกตสิ่งที่อยู่รอบตัวเรา

ต้อมเพิ่งเจอแม่ค้าที่เค้าพูดว่าต้อมกับต้าว่าเกะกะหน้าตู้ขายน้ำ ต้าก็อยากกินโยเกิร์ต ก็จึงดูแล้วดูอีก เดินไปเดินมาแถวหน้าตู้ แม่ค้าก็บอกว่าเกะกะ เก้าอี้ทางโน้นก็มี ต้อมจึงบอกต้าว่าไปซื้อร้านอื่นเถอะ แล้วก็ไปซื้อที่ร้านอื่นที่แม่ค้าอัธยาศัยดีกว่าและไม่เห็นแก่เงิน ร้านนี้มีของเล่นที่เป็นรถด้วยค่ะ ต้าก็มองแล้วมองอีก จับแล้วจับอีก ต้อมก็เฉย จนเค้าบอกว่าอยากได้ ต้อมก็บอกว่า ไม่ต้องเอาหรอก ที่บ้านมีเยอะแล้ว รอให้ต้าเป็นเด็กดีก่อนนะ แม่ค้าก็ช่วยพูดเสริมว่า คนขายเค้าไม่อยู่ ขายให้ไม่ได้ แล้วต้าก็ยินยอมออกจากร้านนั้นโดยไม่งอแงและแม่ไม่เสียเงินเพิ่ม

พยายามที่จะไม่ตามใจลูก เพราะทราบดีถึงผลเสียของการตามใจเด็ก ว่าจะทำให้เด็กไม่รู้จักหักห้ามใจตนเอง และจะทำให้เด็กลำบากในภายหลัง

ตอนนี้ต้าอายุประมาณ 2 ขวบ 10 เดือน ต้าก็เริ่มพูดเก่งขึ้นและใช้ทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ แต่จะใช้ภาษาไทยเป็นหลัก

12/4/2001

ต้า: ต้าจะสอนหนังสือ

แม่: สอนให้ใคร

ต้า: สอนให้แม่

สักพักหนึ่งก็กลับมาพูดต่อ

ต้า: สอนให้พี่นักศึกษา  สอนให้พี่พัช

17/4/2011

ต้า: รองถ่อ
แม่:อะไร รถถอย?
ต้า: รองถ่อ
แม่: ไม่เข้าใจ รถถอยเหรอ
ต้าเริ่มอึดอัด: ไม่ใช่ shoes!
คราวนี้แม่เข้าใจและบอกว่าอ้อ รองเท้า

18/4/2011

แม่: Ta, please wear shoes

ต้า: ทำไมต้องใส่รองเท้า

แม่: Your feet will be dirty.  It will have a black color

ต้า: อ้อสีดำเหมือนกะละมังสีดำนี้ใช่ไหม