เล่าเรื่องไปบราซิลแบบชิวชิว ตอนที่ ๑ การเดินทางไปบราซิล

โดย sakura เมื่อ 8 June 2012 เวลา 6:06 pm ในหมวดหมู่ Survival and earth #
อ่าน: 3217

วันนี้ขี้เกียจไปทำงาน เลยขอเจ้านายนอนทำงานแบบเล่นๆ ที่บ้าน ด้วยเหตุผลว่าดิฉันเหนื่อยมากกกก กับการปั่นรายงานอาทิตย์ละฉบับ…นอนจนเบื่อละ เลยคิดว่าเขียนบล็อกดีกว่า เพราะโดนแซวมาว่าบลอกนี้มีราคาเพราะกว่าจะได้มาแต่ละบทความต้องรอกันเป็นปี…..

เมื่อกลางเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ได้รับเชิญให้ไปบรรยายเรื่องเทคโนโลยีการจัดการขยะในประเทศญี่ปุ่น และเรื่อง 3Rs ที่เมือง Recife ประเทศบราซิล เนื่องด้วยประเทศบราซิลประกาศยกเลิกระบบการเทกองขยะทั้งประเภทภายในปี 2014 ถ้าเมืองใดทำไม่สำเร็จนายกเทศมนตรีของเมืองนั้นจะต้องติดคุก โอ้..แม่เจ้า….โหดจริงๆๆๆๆ

(ภาพ ลอนดอนยามบ่าย)

การเดินทางครั้งนี้ ออกค่าใช้จ่ายโดยธนาคารเพื่อการพัฒนาบราซิล ก็ประมาณ ADB ในเอเชียของเรา แต่คงมีงบน้อยกว่า ถูกขอร้องบวกบังคับเพราะเขาไม่ให้เราเลือกให้ใช้สายการบินของบราซิล TAM airline ก็แปลกดีเช็คราคาแล้วถ้าซื้อจากบราซิลราคาถูกกว่าซื้อในญี่ปุ่นครึ่งนึง จริงๆ แล้ว TAM ไม่มีเคาน์เตอร์ในสนามบินนาริตะ แต่บินด้วยเครื่อง ANA จากญี่ปุ่นไปลอนดอน แล้วเปลี่ยนไปใช้เครื่อง TAM จากลอนดอนไปบราซิล TAM airlines เป็นสายการบินที่ชาวบราซิลภาคภูมิใจว่าใหญ่ที่สุดในลาตินอเมริกา ครอบคลุมเครือข่ายการบินสู่ยุโรป อเมริกา และแอฟริกา ….ว่างั้น 

เริ่มจากการเดินทางออกจากญี่ปุ่นเลยละกัน…จากญี่ปุ่นไปลอนดอน ตอนนี้การเดินทางสะดวกราบรื่นดีไม่มีปัญหาอะไร อาหารอร่อย อาจเพราะเราคุ้นเคยกับระบบสายการบินในญี่ปุ่นแล้ว แต่จากลอนดอนไปบราซิลนี้เริ่มจะมีปัญหาแล้ว หลังจากลงจากเครื่องแล้วต้องเดินไปตามเส้นทางระบุอาคารโดยสาร ซึ่งมีหลายอาคาร ต้องตรวจสอบให้แน่ชัดว่าไปอาคารไหน เพราะประตูทางออกจะล็อคและเปิดเฉพาะตอนรถรับผู้โดยสารมาถึงแล้วเท่านั้น มีคนญี่ปุ่นบางคนหลงทาง มาผิดอาคาร ต้องเสียเวลาไปนานทีเดียว

เมื่อผ่านกระบวนการตรวจความปลอดภัยในอาคารแล้วก็ไปนั่งทำงานรอในห้องรับรองสายการบินอยู่หลายชั่วโมงก็ยังไม่มีการประกาศว่าเครื่องจะออกจากประตูไหน ถามพนักงานก็บอกว่ายังไม่ประกาศ เราก็ต้องเฝ้ารอไป เขาประกาศหมายเลขประตูทางออกสิบนาทีก่อนได้เวลาขึ้นเครื่อง นัยว่าเพื่อความปลอดภัย แม่เจ้า…ระยะทางเดินจากห้องรับรองไปขึ้นเครื่องก็ใช่จะใกล้ๆ ขึ้นเครื่องได้ก็กะนอนยาววว

กรี๊ดดดดดด….กรี๊ดดดดดดดดดดด..ว๊ากกกกกกกก เสียงที่ดังแสบแก้วหูจากที่นั่งด้านขวาของตัวเครื่อง….สรุป เรามีผู้หญิงที่มีปัญหาด้านสุขภาพจิตนั่งมาในเครื่องด้วยห่างจากเราไปห้าที่นั่ง หลังจากที่เธอเริ่มกรี๊ดแรกเธอก็กรี๊ดตลอดคืน … นัยว่าเธอมีปัญหากับความมืดและโดดเดี่ยว..พนักงานต้อนรับต้องจับเธอมัดมือมัดเท้าไว้เพื่อไม่ให้เธอไปเผลอทำร้ายใคร มีหมอนั่งมาบนเครื่องด้วย…ได้ฉีดยาระงับประสาทให้แล้วก็ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไร มีผู้โดยสารที่นั่งรอบๆ เธอต้องเขียนรายงานเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และย้ายที่นั่งให้อยู่ห่างจากเธอ นัยว่าเพื่อความปลอดภัย และเพื่อป้องกันการฟ้องร้องจากผู้โดยสารทีหลังว่าพนักงานทำเกินกว่าเหตุ กว่าเครื่องจะลงก็โทรมกันไปทั้งห้องโดยสาร น่าสงสารที่สุดก็พนักงานต้อนรับที่ไม่ได้หลับได้นอน ต้องผลัดกันคอยนั่งเป็นเพื่อนคุยกับเธอทั้งคืน ….. เวรกรรม

หลังจากเครื่องลงจอดแล้วก็ไม่สามารถลงจากเครื่องได้ทันทีต้องรอให้แพทย์สนามบินมาตรวจผู้โดยสารก่อน แพทย์ดูแล้วบอกว่าเอาไปไม่ได้ ต้องให้ตำรวจมาดูก่อนเพราะว่าผู้โดยสารถูกมัดไว้ กว่าตำรวจจะมาก็อีกเกือบสิบนาที มาแล้วก็ต้องสอบสวนอีกพักนึง กว่าจะลงจากเครื่องได้ก็ช้าไปเกือบชั่วโมง

เครื่องบินพาเราบินผ่าน Recife ไปลงที่ Sao Paulo ที่นี่เราต้องเปลี่ยนไปขึ้นเครื่องต่อ เพื่อบินกลับมา Recife ทำไมไม่ปล่อยเราลงRecife ก่อน จะได้ไม่ต้องเสียเวลาบินไปกลับตั้ง 6 ชั่วโมง แต่ต้องผ่านระบบการตรวจคนเข้าเมืองก่อน ในตั๋วเครื่องบิน กระเป๋าระบุปลายทางที่ Recife International ต้องตรวจสอบและสอบถามหลายรอบ พนักงานก็ไม่เก่งภาษาอังกฤษเพราะเขาพูดแต่สเปนกับโปรตุเกส ก็ไปด้วยความงงๆ เขาก็ชี้มือให้เราไปตรงตรวจคนเข้าเมือง ต้องไปเดินวนในซองอยู่นาน กว่าจะได้ออกมา แต่กระเป๋าก็ตั้งรอไว้แล้ว..ก็ต้องรีบคว้ากระเป๋าและเดินออกไปด้วยความงุนงงว่าจะไปทางไหนดี เจอคนขับแทกซี่ยืนอยู่เลยลองถามดู ลุงแกพูดภาษาอังกฤษเก่งกว่าแอร์โฮสเตสเสียอีก ฮ่าๆๆ สรุปที่เช็คกระเป๋าก็อยู่ไม่ไกล ไปเข้าซองส่งกระเป๋าแล้วก็ไปรอขึ้นเครื่อง ตรงนี้บัตรทอง Star alliance กับ Tag Priority ไม่ได้ช่วยอะไร สงสัยพนักงานยังไม่คุ้นกับระบบ เพราะ TAM เพิ่งเข้าเป็นสมาชิก

ด้วยความสับสนของระบบการให้ข้อมูลดังที่กล่าวข้างต้น สังเกตเห็นว่ามีแก๊ง สว ห้าหกคน ยืนงงอยู่และก็บ่นกันอุบเลยว่าข้างในบอกให้ออกมาแล้วตรงนี้บอกว่าไม่ใช่ ไม่รู้ว่าลุงๆ ป้าๆ จะตกเครื่องกันหรือเปล่า หลังจากนึกสงสารคนอื่นแล้วก็มาเผชิญชะตากรรมของตัวเองต่อไป

เมื่อเข้าไปหาทางออกขึ้นเครื่องแล้วก็เป็นศึกหนักอีก ประตูทางออกหมายเลขหนึ่ง เข้ามาแล้วมีทางออกสามประตู แม่เจ้า..แล้วประตูไหนไป Recife ไม่มีประตูไหนระบุเที่ยวบินของเรา อีกสิบห้านาทีเครื่องจะออกแล้ว ถามพนักงานก็บอกว่ารอขึ้นเครื่องที่นี่แหละ อ๊ะ…อย่างน้อยก็มาถูกที่แล้ว รอไป…รอจนเลยเวลาที่ระบุในตั๋วแล้วก็ยังไม่ขึ้นป้าย ชักจะงงละ หันซ้ายหันขวาหาพวก สรุปเจอพวกบราซิลไปเที่ยวเดียวกะเรา หาที่ขึ้นเครื่องไม่เจอเหมือนกัน ยังไงก็มีพวกแล้วเรา ตามๆ เขาไปละกัน….ขึ้นไปบนเครื่องแล้วก็ต้องถามพนักงานอีกว่าถูกเครื่องไม๊ เดี๋ยวไปลงเมืองอื่น…ยุ่งอีก

สรุป…1) รอบนี้ใช้เวลาเดินทางไปเกือบสองวัน จากโตเกียวถึง Recife กิน…นอน…อยู่บนเครื่อง…..นั่นเอง

        2) Recife คนญี่ปุ่นบอก รีซีฟ  คนอังกฤษอย่างเราๆ หุหุหุ อ่าน เรซีเฟ่ แต่ผิดทั้งไทยทั้งญี่ปุ่น เพราะชาวบราซิลเรียก เฮซีฟี่ ..นัยว่าคนบราซิลจะออกเสียง ร เรือ หรือ R ไม่ชัด คงเหมือนคนไทยเราที่ออกเสียง H เอช ไม่ได้ต้องออกเป็น เฮช ……แล้วทำไมไม่เขียน Hecifee หรือ Hecifi ไปซะเลยเนาะ

        3) เราควรจะเรียนรู้ภาษา Spain ไว้บ้าง เพราะประชากรที่พูดภาษานี้อาจจะมีเยอะกว่าภาษาอังกฤษเสียอีก 

       4) อาหารเจของ ANA อร่อยมากกกกกกก

« « Prev : ยาแก้เจ็บคอแบบง่ายสุดๆ


ผู้ใช้ Facebook สามารถให้ความเห็นที่นี่ได้ โดยกด Like เพื่อแสดงตัว

2 ความคิดเห็น


แสดงความคิดเห็น

ท่านอยากจะเข้าระบบหรือไม่


*
To prove you're a person (not a spam script), type the security word shown in the picture. Click on the picture to hear an audio file of the word.
Click to hear an audio file of the anti-spam word


Main: 0.22255897521973 sec
Sidebar: 0.13843512535095 sec