ลานซากุระ

ก่อนที่ซากุระจะมาญี่ปุ่น มีความรู้สึกว่าญี่ปุ่นนี่ คงจะหนาวมากๆ เลยนะ มาแล้วก็คงจะมีแต่หิมะเต็มไปหมด แต่ด้วยความที่ซากุระเป็นสาวไทยที่ค่อนข้างจะมีวาสนาน้อย ก็เลยได้อยู่โตเกียว เมืองแห่งมลพิษ ปีนึงมีหิมะตกแค่วันสองวันก็เป็นบุญตาของคนที่นี่อย่างยิ่งแล้ว แต่ตอนนี้ได้ย้ายมาทำงานบนยอดเขาที่คานากาว่าแต่ต้องเดินทางกลับไปนอนบ้านที่ริมทะเล ฟังดูเท่ห์ดีใช่ไหมคะ ทุกๆ วันซากุระก็จะต้องขี่เสือหมอบขึ้นเขาไปทุกวันจนกล้ามขาขึ้นเป็นมัดๆ ยิ่งเพิ่มความร้อนในช่วงวันที่อากาศแสนร้อน ด้วยเหตุที่เราเสียดายเงินซื้อมอเตอร์ไซด์ เก็บตังค์ไว้ทำบุญดีกว่า ก็เลยต้องรีบตื่นมานั่งสมาธิแต่เช้า รถน้ำผัก แล้วก็ควบเสือหมอบคู่ใจขึ้นเขาไปอาบน้ำที่ที่ทำงาน (อิอิอิ ประหยัดไฟ ประหยัดน้ำค่ะ) ดูเหมือนจะขยันนะคะ เพราะซากุระจะเป็นคนไปเปิดประตูที่ทำงานแทบทุกวัน ความจริงแล้วอยากนอนต่อ แต่มองดูสภาพอากาศที่แสนทรมานนี้แล้ว ยอมตื่นนอนมาแต่เช้าดีกว่า อุณหภูมิที่นี่น่ะต่ำกว่าที่เมืองไทยค่ะ แต่เราจะรู้สึกร้อนมากกว่าเพราะมีความชื้นสูง และความที่ซากุระเป็นนักวิจัยทางสิ่งแวดล้อม ก็ต้องเป็นแบบอย่างที่ดี โดยการไม่เปิดแอร์ในบ้านค่ะ ขอบอกด้วยความสัตย์จริงเลยว่า ป่วยแค่ไหนก็ต้องตะกายไปทำงานดีกว่า เพราะอยู่ที่บ้านนี่ร้อนเหลือเกิน

ตอนนี้ที่เมืองไทยคงเป็นหน้าฝน และฝนก็คงตกต้องตามฤดูกาล (ที่ผันผวน) แต่ที่ญี่ปุ่นตอนนี้อากาศร้อนมากๆ บ้านเราเขาเรียกว่า ร้อนจนตับจะแตก แต่ที่นี่ซากุระขอบอกว่า ร้อนเหมือนโดนอบ มันทั้งอบ และทั้งอ้าว แดดก็แรงสะใจตั้งแต่ตีสี่ไปยันทุ่มกว่าๆ (จริงๆ แดดอาจจะส่องก่อนตีสี่ แต่ซากุระตื่นไม่ไหว เลยไม่กล้ายืนยัน) และก็เจ้ากรรมว่าฝนก็มีตกนะคะ แต่ไปตกที่อื่น ที่บ้านซากุระนี่ ไม่ตกมาเกือบสองเดือนแล้ว เศร้าจริงๆ ซากุระเลยต้องเก็บน้ำล้างจาน น้ำจากห้องอาบน้ำมารดน้ำต้นไม้ที่ตัวเองเห่อปลูกไว้รอบบ้าน ฟ้าก็ช่างแสนโหดร้ายอีกล่ะค่ะ ที่บ้านซากุระนี่ก็มีความหลากหลายทางชีวภาพสูง ทั้งแมลง สัตว์เลื้อยคลาน ยุง ปู และไส้เดือน วันดีคืนดีพวกสัตว์ที่ชอบกินพืชทั้งหลายก็พร้อมใจกันโจมตีสวนผักของซากุระ แม้แต่ยอดโหระพาถ้าซากุระเก็บไม่ทันเจ้าเพื่อนร่วมโลกพวกนี้ก็ช่วยกันจัดการซะเรียบวุด ดอกแตงกว่าที่ออกดอกสะพรั่งก็โดนกัดร่วงกระจายเต็มพื้น เฮ้อออออ โลกหนอโลก ไฉนเป็นเช่นนี้ไปได้ ที่ร้ายกว่านั้นคือยุงเจ้ากรรมซึ่งมีหลายชนิดก็ชอบมาขออาศัยอยู่กับซากุระในบ้าน แม้เราจะมีมุ้งลวดกันแต่คุณเธอทั้งหลายก็พยายามหาทางเข้ามาหาซากุระจนได้ โดนกัดจนขาลายไปหมด เลยต้องสั่งมุ้งจากเมืองไทยมากางนอน เพราะซากุระไม่อยากใช้สารเคมีอันตรายในบ้าน อ้อ ลืมไป ลองใช้น้ำมันตะไคร้หอมแล้ว สงสัยยุงญี่ปุ่นมันไม่รู้จักสรรพคุณตะไคร้หอม มันเลยไม่สนใจ ยังบุกโจมตีอย่างหน้าตาเฉย

เอาไว้แค่นี้ก่อนนะคะ ถ้าใครมียุทธวิธีต้านโลกร้อนดีๆ ก็นำมาเล่าสู่กันฟังได้นะคะ พบกันใหม่เมื่อเจ้านายไม่ว่างมาแอบดูนะคะ

« « Prev : ยังไม่รู้จะไปทางไหนดี

Next : Olympic » »