ลานซากุระ

วันนี้ขี้เกียจไปทำงาน เลยขอเจ้านายนอนทำงานแบบเล่นๆ ที่บ้าน ด้วยเหตุผลว่าดิฉันเหนื่อยมากกกก กับการปั่นรายงานอาทิตย์ละฉบับ…นอนจนเบื่อละ เลยคิดว่าเขียนบล็อกดีกว่า เพราะโดนแซวมาว่าบลอกนี้มีราคาเพราะกว่าจะได้มาแต่ละบทความต้องรอกันเป็นปี…..

เมื่อกลางเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ได้รับเชิญให้ไปบรรยายเรื่องเทคโนโลยีการจัดการขยะในประเทศญี่ปุ่น และเรื่อง 3Rs ที่เมือง Recife ประเทศบราซิล เนื่องด้วยประเทศบราซิลประกาศยกเลิกระบบการเทกองขยะทั้งประเภทภายในปี 2014 ถ้าเมืองใดทำไม่สำเร็จนายกเทศมนตรีของเมืองนั้นจะต้องติดคุก โอ้..แม่เจ้า….โหดจริงๆๆๆๆ

(ภาพ ลอนดอนยามบ่าย) อ่านต่อ »

ไม่ได้เขียนบล็อกมานานแล้ว วันนี้เลยถือโอกาสมาแบ่งปันสูตรสมุนไพรเพื่อสุขภาพ ซึ่งซากุระเพิ่งทราบและทดลองใช้ได้ผลกับตัวเองแล้วมาแบ่งปันกันค่ะ อีกอย่างก็ถือเป็นวิธีการบันทึกสูตรยาเพื่อสุขภาพของตัวเองไปด้วยนะคะ อ่านต่อ »

ระหว่างที่หนีกัมมันตภาพรังสีและแผ่นดินไหวไปอยู่กรุงเทพฯ ได้มีโอกาสไปทานอาหารมังสวิรัติที่สมาคมมังสวิรัติแห่งประเทศไทย ซึ่งอยู่ใกล้ๆ กับตลาดจตุจักร อาหารที่นี่อร่อยและมีให้เลือกหลากหลาย ทานเสร็จแล้วก็ซื้อเสบียงใส่กระเป๋ากลับมาทานต่อที่ที่พักด้วย ระหว่างที่กำลังจะเดินออกจากร้านอาหาร ก็มีผู้ชายท่าทางบ้านนอกๆๆ ทำหน้าซีดๆ ยืนหลบอยู่ข้างกำแพงเข้ามาถามว่า อ่านต่อ »

หลังจากที่ไปพักกายพักใจในเมืองไทยอยู่อาทิตย์กว่าๆ ก็ได้เวลากลับมาเยือนญี่ปุ่นอีกครั้ง แม้ใจจะยังหวั่นๆ แต่ก็ตัดสินใจกลับมาเพื่อพิสูจน์กำลังใจตัวเองว่า “ยังสู้ไหวหรือเปล่า” แต่ก่อนจะกลับมาก็ไปเติมบุญเติมบารมีให้กับตัวเองอย่างเต็มที่ด้วยการถวายภัตตาหารเพลพระทุกวัน ถวายยารักษาโรค ถวายผ้าไตรจีวร ซื้อที่ดินสร้างวัด สร้างพระธรรมกายประจำตัว และปล่อยสัตว์ปล่อยปลาให้ชีวิตสัตว์เป็นทานตามหลักวิชชาจนใจชุ่มและอิ่มในบุญดีเสียก่อน ขอบคุณพี่สาวสุดสวยที่ยกคอนโดข้างวัดให้พักฟรีๆ ตลอดเวลาที่ไปอยู่เมืองไทย ทำให้ซากุระได้เติมบุญให้กับชีวิตอย่างเต็มที่ กราบขอบพระคุณคุณแม่ที่ยอมให้ลูกสาวคนนี้กลับมา แม้ใจจะยังหวั่นๆ อยู่ก็ตาม อ่านต่อ »

นับตั้งแต่เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงเมื่อวันที่ 11 มีนาคมที่ผ่านมา ซากุระก็ขวัญผวาและเป็นโรคจิตประสาทอ่อนๆ เกี่ยวกับแผ่นดินไหวและสึนามิ เพราะอาฟเตอร์ช็อคเกิดขึ้นวันละร้อยกว่าครั้งทุกๆ วัน และในไม่ช้าไม่นานก็มีข่าวเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ฟุคุชิมะระเบิด ในตอนนี้กะเหรี่ยงทั้งหลายก็ตามข่าวกันแทบจะทุกวินาทีด้วยความหวาดวิตก ที่ทำงานมีการจัดเจ้าหน้าที่ติดตามความเคลื่อนไหวโรงไฟฟ้านิวเคลียร์และอัพเดทให้กับสมาชิกได้ทราบวันละหลายๆ รอบ อ่านต่อ »

อยู่ญี่ปุ่นมา 9 ปี มีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นหลายครั้งจนรู้สึกเฉยๆ แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา 11 มีนาคม 2554 วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่ทุกคนกำลังทำงานด้วยความเบิกบานเพราะพรุ่งนี้จะได้หยุดสุดสัปดาห์กันแล้ว ตอนบ่ายกว่าๆ อาคารก็เริ่มสั่นไหว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง เพราะสั่นไหวอย่างรุนแรง ยาวนานและต่อเนื่อง เป็นระลอกๆ ซากุระเป็นคนแรกที่รีบคว้าซื้อแจ็คเก็ตตัวเก่ง แล้วเผ่นออกจากตัวอาคารทันที ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าจะมีภัยร้ายแรงมากน้อยเพียงใด รู้เพียงแต่ว่า ถ้าขืนอยู่ในอาคารต่อไป เราอาจได้กลายเป็นซากอยู่ในตึกเหมือนที่ไครช์เชิร์ชแน่ๆ แม้อากาศข้างนอกจะหนาวเหน็บ แต่ก็ไปนั่งทนเมาคลื่นอยู่ที่ลานจอดรถ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพื้นดินที่เคยแข็งแกร่งบนยอดเขาแห่งนี้จะไหวโคลงเคลงเหมือนเรือลำน้อยที่โต้คลื่นอยู่ในทะเล จะหนีไปไหนก็คงหนีไม่ได้ ทำได้เพียงแค่หาที่ที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดเป็นที่หลบภัย อ่านต่อ »

เมื่อครั้งยังเด็ก แม่สอนเสมอว่าให้เป็นคนดีมีมนุษยธรรม และก็ยังได้ยินผู้ใหญ่หลายๆ คนพูดว่า เวลาจะทำอะไร ต้องคำนึงถึงมนุษยธรรม เวลาคนตกทุกข์ได้ยาก ก็อย่าไปซ้ำเติมเขา จึงเข้าใจมาตลอดว่า มนุษยธรรม หมายถึง ความเป็นคนมีเมตตา เห็นอกเห็นใจ และช่วยเหลือผู้ตกทุกข์ได้ยาก อ่านต่อ »

หลายวันก่อนซากุระได้มีโอกาสดูรายการทีวีเชิงวิชาการของญี่ปุ่น วันนั้นเป็นรายการสำหรับคนชอบและไม่ชอบวิ่ง ซึ่งน่าสนใจมากๆ จึงคิดว่าน่าจะเอามาเล่าแบ่งปันความรู้กัน แต่ภาษาญี่ปุ่นของซากุระก็ไม่ได้เก่งมากขนาดที่จะจดจำและเข้าใจศัพท์ทุกคำที่เขาใช้ เพราะบางครั้งก็เป็นศัพท์ทางการแพทย์ หากขาดตกบกพร่องประการใด ก็ขอเชิญนักวิชาการทางการแพทย์และผู้เชี่ยวชาญทางการวิ่งคอมเมนต์ได้เต็มที่ค่ะ

คนญี่ปุ่นวิ่งกันตัวปลิวเหมือนลมพัด วิ่งเหมือนร่างกายไร้น้ำหนัก การจัดแข่งมาราธอนของที่นี่มีเป็นประจำทุกปี ส่วนใหญ่ไปวิ่งเพื่อพิสูจน์สปิริตและกำลังใจของตัวเอง ไม่ได้ไปวิ่งเพื่อเอาโล่รางวัล การซ้อมของคนที่นี่ก็จะมีทั้งแบบซ้อมเดี่ยวและซ้อมเป็นทีม ใครว่างตอนไหนก็ออกไปวิ่งกันได้เลย ถ้าเทียบกับบ้านเรา อากาศที่นี่เย็นกว่า เส้นทางวิ่งก็สะดวกสบายไม่ร้อน ถ้าวิ่งบนฟุตบาทก็เป็นฟุตบาทจริงๆ ไม่ใช่ซุ่มๆ เดาเอาว่านี่คือฟุตบาทเหมือนในเมืองไทยที่วิ่งๆ ไปต้องคอยเหลียวหลังดูว่ารถจะมาเสียบก้นเปล่า ซึ่งเพื่อนของซากุระที่เขาชอบวิ่งเคยโดนมาแล้ว อ่านต่อ »

เพิ่งรู้ว่าซากุระห่างหายจากวงการลานปัญญาเฮฮาศาสตร์ไปนานแค่ไหน ก็ตอนกลับมาเปิดลานของตัวเองดูแล้วพบว่า บันทึกสุดท้ายที่เขียนก็คือเรื่อง กฐินแดนซากุระ ซึ่งก็ผ่านมานานกว่าครึ่งปีแล้ว วันนี้ก็เลยถือโอกาสมารายงานความคืบหน้าว่า หลังจากตอนกฐินปีที่แล้ว ที่มีสาธุชนมากันอย่างเนืองแน่นจนล้นวัด จึงเกิดแรงบันดาลใจให้พวกเราชาวอาทิตย์อุทัยในจังหวัดอิบาราขิและใกล้เคียง พร้อมใจกันระดมทุนซื้อที่ดินและซื้ออาคารวัดใหม่ อ่านต่อ »

ต้องขออภัยที่ห่างหายไปนานค่ะ เนื่องจากภารกิจล้นพ้นตัว บวกกับปัญหาสุขภาพตามประสาคนผอมบางร่างน้อยในสภาวะอากาศที่หนาวเย็นค่ะ แต่ตอนนี้แข็งแรงดีแล้วหลังจากโด๊ปเวย์โปรตีนไปเพิ่มกรดอะมิโนและพลังงานให้กับร่างกายไปตลอด 1 เดือนที่ผ่านมา ก็เลยมีแรงมาโพสต์ต่อตามที่เจ้าคุณพ่อจอมป่วนเรียกร้องและรอคอยค่ะ

ก็เพิ่งผ่านไปหมาดๆ (อิอิ แค่เกือบจะ 1 เดือน) กับกฐินวัดภาวนาอิบาราขิ วัดที่ซากุระ ไปช่วยงานอยู่ประจำ แม้จะไกลแสนไกลก็ตาม เหตุผลที่เลือกไปที่นี่เพราะ เป็นวัดเล็กๆ เปิดได้ไม่นาน ไม่มีคนไปช่วย พี่ๆ ที่มาวัดก็ใจดี มีอาหารอร่อยๆ ที่ซากุระชอบมาฝากเสมอ และทุกคนก็น่ารัก เป็นกันเอง ปัจจัยน้อย แต่หัวใจเกินร้อยขอรับ ถ้าในบรรดาวัดในญี่ปุ่นนี่ วัดอิบาราขิได้ชื่อว่า “วัดบ้านนอก..ที่สุด” เราก็เลยอยู่กันอย่างบ้านนอกๆ ค่ะ อ่านต่อ »