ลานดอกลำดวน

    วันนี้ได้ขึ้นนิเทศการปฏิบัติงานวันแรกของนักศึกษาพยาบาลศาสตร์ ชั้นปีที่ 2 ซึ่งเป็นการขึ้นฝึกปฏิบัติงานครั้งแรกในชีวิตของนักศึกษา จึงมีเหตุการณ์ประทับใจเกิดขึ้น และอยากเล่าเป็นบทกลอนให้ทุกท่านได้รับรู้ เพราะว่าวันนี้อารมณ์ดีและมีความสุขมากค่ะ

       นิเทศงานนักศึกษาในคราแรก            ดูแปลกแปลกแตกต่างไปใจสับสน

       นักศึกษาดูซึมเศร้าเหงาชอบกล         แต่ละคนดูประหม่าทั้งกล้ากลัว

       จึงทดลองใช้วิชา”ครูบา”ช่วย            เริ่มต้นด้วย”เจ้าคือใคร”บอกให้ทั่ว

       ”เจ้ามาทำอะไร” “เหตุใดกลัว”           แนะนำตัวสร้างสัมพันธ์ให้มั่นใจ

       ”เจ้าคาดหวังสิ่งใด” “อย่างไรบ้าง”     ยกตัวอย่างชี้แจงแถลงไข

       ”สิ่งที่กลัวใหญ่ยิ่งคือสิ่งใด”               ต้องการครูช่วยแก้ไขให้บอกมา

       ”ในชีวิตภาคภูมิใจสิ่งใดเล่า”              จงยกเอาสิ่งเหล่านั้นที่สรรหา

       มาบอกเล่าความสำคัญจำนรรจา        คือคุณค่าช่วยสร้างสรรค์ความมั่นใจ

       เมื่อได้พูดเฉลยเอ่ยคำขาน                เปลี่ยนสีหน้าชื่นบานดูสดใส

       กล้าแสดงความคิดเห็นบอกเป็นนัย     วอนครูให้ช่วยเมตตาเอื้ออารี

       ”โปรดอย่าทิ้งศิษย์ทั้งหลายให้หดหู่”   ”ขอคุณครูอยู่ด้วยช่วยแก้ไข”

       กิจกรรมลำบากสักเพียงใด                “ศิษย์ภูมิใจวิชาชีพพยาบาล”

       ”จะไม่ท้อขอครูเป็นเช่นความหวัง”      ”เสริมพลังให้หัวใจได้กล้าหาญ”

       ”จากวันนี้ตลอดไปใจชื่นบาน”            ”จะตั้งใจทำงานเพื่อฝันตน”

       วันนี้จึงเป็นวันดีอีกวันหนึ่ง                 เพราะซาบซึ้ง”วิชามาร”นั้นได้ผล

       นึกขอบคุณ”หมอจอมป่วน”พี่ทุกคน     ที่ฝึกฝนสอนสิ่งใหม่ได้เข้าที

       เกิดแรงใจให้ไปต่อในวันหน้า             สร้างศรัทธาให้ดวงดาวพราวสดสี

       เฮฮาศาสตร์สืบสานมานานปี              ขอร่วมสร้างสิ่งดีดีให้สังคม

« « Prev : เปลี่ยนวันธรรมดาให้เป็นวันพิเศษ

Next : กตัญญุตา » »