ลานพระจันทร์

วันนี้เป็นวันสุดท้ายของการเข้าอบรม จิตศึกษาพัฒนาปัญญา ซึ่งทางศูนย์แพทย์ได้จัดขึ้น ในระหว่าง วันที่ 12-15 สิงหาคมที่ผ่านมา ได้ฟังชื่อตอนแรก อะไรฟะ - - ค่ายธรรมะหรือไง แต่ด้วยตัวเองเป็นคนสนใจแนวๆนี้อยู่แล้วเลยเกิดความสนใจว่าจะเข้า แต่ว่า !! สุดท้ายการอบรมนี้ก็บังคับให้ปี 4 เข้าทุกคนอยู่ดี การอบรมนี้จะเน้นกายภาวนา คือจดจ่ออยู่ในสิ่งที่ร่างกายเคลื่อนไหว รับรู้ไปในแต่ละข้อต่อว่าเราเคลื่อนไหวอะไร ให้ร่างกายได้เคลื่อนไหวให้ได้อิสระดังที่ใจคิด ^^ แต่ปวดเมื่อยทั้งตัวเลย เพราะเคลื่อนไหวไปทุกส่วนจริงๆนี่แหละ ปวดจนวันแรกยันวันสุดท้ายก็ยังไม่หายปวด บางครั้งก็อาจารย์ก็จะให้สมมติตัวเองเป็น conductor ให้บรรเลงเพลงในจังหวะนี้สิ บางครั้งก็สมมติว่าเป็นคนตีกลอง บางทีก็ให้เป็นคนป่าวิ่ง ร้อง ไปทั่วหอประชุม ได้ทำอะไรแปลกๆที่ชีวิตนี้ไม่เคยทำเยอะเชียวละ

วิทยากรสามท่านที่มาอบรมอาจารย์วิธาน อาจารย์สกล และก็อาจารย์พัฒนา  หลังจากท่านได้กลับไปแล้วเพิ่งมาเซริ์ซชื่ออาจารย์ใน google แล้วเพิ่งรู้ว่าแต่ละท่านเนี่ยยิ่งใหญ่มากขนาดไหน เป็นโอกาสดีจริงๆที่ได้มาเข้าการอบรมครั้งนี้  ^^ รู้สึกว่าตัวเองโชคดี ที่มีโอกาสได้พบบุคคลที่มีแนวความคิดดีๆ มุมมองดีๆ มีความมุ่งมั่นที่จะพัฒนา ตั้งแต่คราวไปสวนป่า แล้วมีโอกาสได้รู้จักครูบา และคุณลุงสุธีแล้ว และในครั้งนี้อีกเช่นกัน รู้สึกกลุ่มคนทั้งสองกลุ่มที่มีโอกาสรู้จักนี้ เป็นกลุ่มคนที่มีพลังอย่างน่าประหลาด พวกเค้าเชื่อ และทำในสิ่งที่เค้าเชื่อ ไม่รู้สินะ อธิบายไม่ถูก แต่รู้สึกว่าตัวเองช่างโชคดีจริงๆ

แต่ เฮ่อออออ เพิ่งรู้ว่าตัวเองเป็นคนอ่อนไหวง่ายขนาดนี้ การอบรมจบอารมณ์ยังไม่จบนะสิ สี่วัน ความรู้สึกผูกพันก็ต้องมี ช่างเป็นคนที่ปล่อยใจไปผูกพันกับสิ่งอื่นๆได้เร็วและง่ายเหลือเกิน ก็เลยมานั่งหงอย อารมณ์ประมาณหวิวๆ อยู่ดังเช่นตอนนี้ ก็เลยได้เข้ามาในลานปัญญามาระบายความรู้สึกกัน

การอบรมนี้ ฉันตอบไม่ได้หรอกนะว่าได้อะไรบ้าง ฉันรู้แต่ ฉันรู้สึกสบายใจ เป็นอิสระ เมื่ออยู่ในค่าย และฉันมีความรู้สีกที่ดีมากๆเมื่อได้พูดคุยกับวิทยากรหลังจบค่าย ได้ขอ FB ได้ขอถ่ายรูป และได้ขอกอด ! ตอนขอกอดเนี่ยซึ้งเลย ตอนกอดรู้สึกว่ามันเป็นพลังที่เข้มแข็งและอบอุ่นมาก เป็นพลังแห่งความสุข เฮ่อ พอจบค่ายปุ๊บก็มานั่งเพ้ออย่างนี้นี่แหละ

ขอบคุณใครหลายคนที่ทำให้งานครั้งนี้เกิดขึ้นนะคะ

ขอบคุณวิทยากรทั้งสามท่านสำหรับช่วงเวลาดีๆ

ขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้ฉันได้มาเข้าการอบรมครั้งนี้และอยุ่จนครบทุกวัน ฉันช่างโชคดีจริงๆ

ขอบคุณทุกๆคนในค่ายที่ร่วมแชร์ ความรู้สึก ความคิดดีๆให้กัน

ขอบคุณ ขอบคุณ และก็ขอบคุณคะ

เฮ่ออออออ เมื่อไหร่จะหายจากอาการหวิวๆเนี่ยยยยยย

« « Prev : วุ่นวายๆ จิตใจๆ และการเรียนใหม่ๆ

Next : Block ที่ 2 ของการเรียน » »