ช่วงเวลาของงานบริการห้องสมุดจะได้เจอผู้ใช้บริการที่หลากหลายเคส แต่ก็ห้ามหือ ให้อือ ห้ามขึ้นเสียง ห้ามโวยวาย ห้ามนินทา(อันนี้ห้ามยาก)

นี่เพิ่งไปอบรมเกี่ยวกับ Service Mind มาสดๆร้อนๆ กรณีผู้ใช้บริการแปลกๆ มากมายหัวหมอ (ไม่เกี่ยวกะคุณหมอ) ที่พอจะนินทาได้ว่า

ผู้ใช้บางคนเป็นนิสิตป.ตรีนี่แหละค้างส่งหนังสือ มาแรมปี เพิ่งจะค้นพบเมื่อตอนจะลงทะเบียนเรียนว่าลงไม่ได้ ต้องมาติดต่อหอสมุด ว่าค้างส่ง ต่อรอง ต่อเถียงก็มี บางครั้งบางคน ทำเนียนเลย เอาหนังสือไปไว้ที่ตู้ที่เคยยืมออกมาแล้ว ตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จว่า คืนแล้ว คืนนานแล้ว แต่พี่ไม่ทำคืนให้ อ่ะ พี่ให้ไปหาหนังสือบนชั้น ไปหาเองก็เจอเองเอาตัวเล่มมายืนยัน บางเคส เราต้อนจนจนมุม ว่าหนังสือที่คืนแล้ว จะมีตราปั้มคืน ถึงแม้จะพลาดในระบบ แต่ก็มีการยืนยัน น้องๆก็จะเถียงหัวชนฝา ว่าคืินๆแล้วๆๆ ซักไปซักมา ก็ยอมรับซะเอง เฮ้อ…

บางเคสนี้สดๆร้อนๆเรื่องถึงมหาวิทยาลัย นิสิตคณะนิติศาสตร์ ผู้รักษากฏกลับแหกกฏซะเอง ฉีกบาร์โค้ด ฉีกบัตรกำหนดส่งออก แล้วเดินผ่านเครื่องสแกนเข้าออก เครื่องก็ตรวจพบแม่เหล็กที่ยังไม่ได้ทำการลบแถบ ก็ฟ้องปี๊บๆลั่นหอสมุด ในช่วง 24 ชม.นั้น สอบถามซักไปซักมา ดูตัวเล่ม นี้จงใจอย่างโจ่งแจ้ง น้องคงนึกว่า ลอกบาร์โค้ดแล้วเครื่องจะไม่ร้องกระมัง จึงว่ากล่าวตักเตือนไป พร้อมลงบันทุกในสมุดรายงานสถานการณ์ ไม่รู้ยังไงเรื่องไปถึงคณะได้ ตรวจสอบกันไปกันมา เรื่องถึงมหาวิทยาลัย ร้อนหน่วยกฏหมายต้องลงมาสอบด้วยตัวเอง ข่าวว่า อาจมีผลทำให้น้องได้รับโทษร้่ายแรง ถึงถูกไำล่ออก  ก็ำไม่รู้ความคืบหน้าว่ายังไงเหมือนกัน

งานเข้าเจ้าหน้าที่ต้องเชคแล้วเชคอีก ต้องตรวจสอบทุกขั้นตอนการทำงานทุกอย่างเป็นอย่างดี เพราะหากผิดพลาดอะไรมา อันดับแรกที่จะโทษคือเจ้าหน้าที่เอง ที่หละหลวมต่อการปฏิบัติงาน

เป็นงานบริการก็ต้องฝึกใจให้เข้่มแข็ง พร้อมรับทุกสถานการณ์ แก้ปัญหาเฉพาะหน้าเป็นเลิศ เห็นๆว่า วันๆแทบจะไม่ค่อยมีไรตื่นเต้น พอมีมาที ก็เอาชื่อเสียงสำนักแขวนโตงเตงไปมา ยิ่งในบอร์ดเด็กมอนอ ก็ร้อนระอุ มีไรนิดไรหน่อยก็โพสๆ การสื่อสารสมัยนี้ เจ้าหน้าที่ต้องระวังตัวแจ ทำหน้าที่ ตามภารกิจ Service Mind  มีใจพร้อมให้บริการ …. ห้องสมุดยินดีต้อนรับค่า  !!!!!

– บ่นๆแล้วก็ไป ^^

คิดอยู่นานว่าจะเขียนว่าอย่างไรดี ดูโจทย์แล้วก็นะ

…สาระ ของเราหายไปไหนน้า…!!

กว่าจะ เรียบเรียงได้ ตอบตามความรู้สึกจริงๆแล้วกันเนอะ

* ตอนนี้ทำอะไรอยู่? รู้สึกยังไง ?
ตอนนี้อยู่เวรที่หอสมุด รู้สึกหิวข้าว เหนื่อยจัง จันทร์-อาทิตย์ ทำงานทุกวันเลย แต่การเหนื่อย ทำให้เรารู้ว่าเรายังมีชีวิตอยู่ เฝ้ามอง นิสิต นักศึกษาที่เดินเข้าห้องสมุด อนาคตของพวกเค้า คือ ความหวังของชาติ ชื่นชมในใจลึกๆ แต่ตอนนี้แก่นหิว

วันวันนึงทำอะไรบ้าง ?
วันๆหนึ่ง ทำงานประจำ วิเคราะห์หนังสือ อ่านหนังสือใหม่ที่ผ่านเข้ามาวันแล้ววันเล่า จัดแยกวิเคราะห์ ตามเนื้อหาขึ้นชั้น หนังสือบางเล่ม ภาพสวย เรื่องดีน่าอ่าน แต่พอหลุดพ้นจากมือเราไป ก็ลืมมันเสียนี้ จะวกกลับไปอ่านอีกทีก็ลืมเสียแล้ว เพราะฉะนั้นจะอ่านก็ต้องรีบอ่านตอนอยู่ในห้องเตรียมนั้นแหละ
นอกจากงานประจำ แล้ว เวรประจำคือสิ่งที่มนุษย์เงินเดือนอยากทำอยากมีเยอะๆ เลยต้องอยู่เวรๆๆ แล้วก็เวรๆๆ (เหมือนผู้เสียสละนะเนี่ย)
ตอนนี้กำลังหาลู่ทางทำงานเสริม อยากทำตอนที่มีแรงทำ อยากทำงานเยอะๆ มีตังค์เยอะๆ ให้ผู้มีพระคุณ แต่ก็อยากมีเวลาเยอะๆ เหมือนกัน ..!!

เดือนเดือนนึงทำอะไรบ้าง ?
เดือนหนึ่งๆ เก็บรวบรวมรายชื่อหนังสือใหม่ สรุปให้ผู้บริหาร สรุปปัญหาต่างๆเกี่ยวกับการใช้ฐานข้อมูลร่วมกันของห้องอ่านหนังสือคณะ เดือนๆหนึ่ง ตอบคำถาม ให้คำปรึกษาห้องอ่านต่างๆ คิดๆไปแล้วเราไม่ได้ให้ความรู้ห้องอ่านฯคณะเพียงอย่างเดียว ห้องอ่านก็ให้เราเหมือนกัน บางคำถามเราเองยังไม่รู้คำตอบเลยด้วยซ้ำ อาศัยช่วยๆกันหาคำตอบร่วมกันไป

ปีปีนึงทำอะไรบ้าง ?
ปีหนึ่งๆ เก็บตังค์ให้ได้เยอะๆ หาโน้นหานี้ทำ เพื่อใช้หนี้ชีวิต หนี้การศึกษา หนี้สังคม หึหึ ฟังดูดีเนอะ … ปีหนึ่ง เราได้อะไรจากที่ทำงานบ้าง แล้วเราให้อะไรกะที่ทำงานบ้าง คิดดูว่ามันสมเหตุสมผลกันไหม ช่วงเวลานั้นๆ อาจจะคิดว่าไม่เหมาะสมเท่าไหร่ พอเวลาผ่านไป มันสอนเราเองว่า ประสบการณ์วันเวลา ให้เรื่องดีๆที่ควรนำมาจดจำ และ สอนให้เราเรียนรู้ อย่างดีเลย

ตั้งแต่เกิดมาทำอะไรบ้าง ?
เกิดมาได้เรียนหนังสือ ได้ตอบแทนพ่อแม่ ถึงจะไม่สมบูรณ์นัก ก็ตาม ได้ทำตัวเป็นคนดีของสังคม (ถึงจะไม่มากแต่ก็พอใจ)
คิดดีทำดี กับตัวเองและคนรอบข้าง ก็ถือว่าทำให้โลกนี้น่าอยู่แล้วล่ะ

*** จบข่าวววววว ส่งการบ้านแล้วนะคะคุณหมอ ****

เมื่อวันที่ 16-17 มกราคม ที่ผ่านมา แก่น และชาวหอสมุด รวม 4 ชีวิต ได้รับมอบหมายภาระกิจจากสำนักหอสมุด ให้เข้าร่วมโครงการ

ออกพื้นที่บริการ Mobile Unit กับทางสถาบันเพิ่มความเข้มแข็งให้ชุมชน (เขียนงี้เปล่าหว่า) หรือเรียกย่อๆว่า NICE นั่นเอง

ครั้งนี้นับว่าเป็นปรากฏการณ์ใหม่ ทั้งในเรื่องหน่วยงานที่รับผิดชอบแต่เดิมเป็นของ IRDA ก็โยกย้ายมาเป็น NICE รับผิดชอบ

ในการนี้ หอสมุดก็เลยรับนโยบายไปร่วมออกหน่วยด้วยเป็นครั้งแรกเหมือนกัน กิจกรรมที่เตรียมไป ได้แก่

• กิจกรรมเล่านิทานหุ่นมือ
• หนังสือนิทานเคลื่อนที่
• ตัวต่อ เกม จิ๊กซอว์
• วาดภาพระบายสี
• ฉายภาพยนตร์การ์ตูน

สิ่งเล็กๆน้อยๆเหล่านี้อาจจะดูไม่ค่อยเด่นชัด แต่การสนับสนุนให้เด็กอยากรู้ อยากเล่นอยากลอง ก็กระตุ้นการอ่านได้เหมือนกัน

ซุ้มของหอสมุด  ได้รับความสนใจจากเด็กๆที่มากับพ่อแม่รอรับบริการอย่างอื่นที่ทางมหาลัยจัดไป เด็กๆชอบ พี่ๆก็เลยพลอยชื่นใจ เพราะว่าครั้งแรกไปได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี

ซึ่งในเดือนถัดไป มีไปออกหน่วยที่จ.ตาก เจ้าหน้าที่จะสลับผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนไป แล้วพบกันใหม่โอกาสหน้านะคะ

ความกังวลเริ่มมาเยือนเรื่อยๆเมื่อในคอร์สที่เรียนอาจารย์มักจะเน้นให้พูด อ่าน  ภาษาอังกฤษเสมอๆอาทิตย์นี้อาจารย์ก็ให้โจทย์มา 5 ข้อให้เลือก 1 ข้อ

แต่งประโยคแล้วออกไปพูดหน้าชั้นเรียนอาจารย์เขียนชื่อเืพื่อนๆ แล้วออกไปจับฉลากทีละคน ผ่านไปคนแล้วคนเล่าไม่ถึงเราสักที โจทย์ที่เพื่อนร่วมชั้นเอาไปก็เหมือนๆกันคือ อะไีรที่ขาดไม่ได้เลย… ตอนแรกก็เอาข้อนี้แหละ แต่

ไม่อยา่กเหมือนใคร เลยเอา  ข้อ   Describe my worst day เหอๆๆ

พอถึงก็ 2 คนสุดท้ายของห้องซะแล้ว พอเริ่มเล่าแค่นั้นแหละ บอกว่าเลือกข้อ นี้ อาจารย์แซว your worst day about boyfriend ? อาจารย์รู้ได้ไงเนี่ย+++  เพื่อนในห้องเริ่มขำ

ประโยคเลยเริ่มต้นแบบผิดๆถูกๆที่ว่า

My worst day happen in last year, when i fall in love someone…………….เ้พื่อนในห้องโห่ แซว ขำ กันใหญ่ อาจารย์ยิ่งเป็นเอามาก….แซวกระจาย แต่ฟังไม่ออกว่าแซวว่าไร อุอุ

He is cute boy , look like korean star. but I can’t tell him about how i fell, next time i know from my friend he has boy friend..!!! เสียงโห่มาอีก ขำ แซว กันอีกระลอก ฮา กันเข้าไป ( My worst day นะเนี่ย)

I know he don’t like a girl he like a boy, He doesn’t like a girl he likes a boy my broken heart i’m so sad, that my worst day

ทุกคนในห้องขำน้ำตาเล็ดน้ำตาไหล… อาจารย์ก็ฮาไม่หยุดหย่อน นี่วันที่เลวร้ายของฉัน ไม่ใช่เรื่องตลกนะเนี่ย ซิกๆๆ

อาจารย์ก็ถามกลับมาว่า แล้วได้บอกเค้าไปหรือยังว่าชอบเค้า เนี่ย …. หุหุ  no way เลยอาจารย์์ !!!

เมื่อวานได้ไปเรียนภาษาอังกฤษมา อาจารย์ให้ลองอ่านประโยคติดกันเร็วๆ เรารึก็นึกว่าง่ายๆ

เลยจะลองเอามาให้่มิตรรักแฟนบล็อกลองอ่านกันว่าใครจะอ่านได้ชัดกว่ากันอิอิ

She sells sea shells on the sea shore

The shells that she sells are sea shells I’m sure.

So if she sells sea shells on the sea shore,

I’m sure that the shells are sea shore shells

และอีกประโยค

Betty bought a bit of butter,
But the bit of butter Betty bought was bitter.
So Betty bought a better bit of butter,
To make the bitter butter better

ใครอ่านได้ชัดที่สุดเร็วที่สุดรับรางวัลที่คุณหมอจอมป่วนนะเจ้าค่ะ อิอิ

เมื่อเดือนก่อนเห็นจดหมายเวียนเรื่องเรียนภาษาอังกฤษ เลยลองถามข้อมูลดู ถามเื่พื่อนๆ ว่าอยากเรียนไหม เพื่อนๆก็บอกโอเค ตามกันไปสมัคร 5 คน ไปสมัีครเรียนที่หน้าบ้าน NUIC  สมัครเรียน เสารอาทิตย์ 5โมง - 2 ทุ่ม หลักสูตร 99 ชั่วโมง โหะๆๆ กี่วันจบก็ไม่รู้

เมื่อวันศุกร์ก็มี Pre-test ก่อนเรียน แค่นี้ก็มึนจะแย่ แต่เอาน่า ลงเรียนไปแล้วไม่ให้เสียเวลา แล้ววันนี้ก็ได้มาเรียนจริงๆ เพื่อนร่วมเรียนส่วนใหญ่เป็นนิสิตปีสุดท้าย และยังมี คนทำงานแล้วอีกหลายคน อาจารย์สอนสนุก ไม่เครียดเลยสัีกนิด แม้ว่าบางคำจะไม่รู้เรื่องก็เถอะ

แต่ยังไงก็ต้องลุ้นดูว่าสุดท้ายแล้วจะพูดอังกฤษ หรือฟัง เค้าภาษาอังกฤษ ได้รู้เรื่องแค่ไหน เวลาผู้ใช้บริการที่เป็นต่างชาติมาจะได้ไม่พูดให้เมื่อยมืออีก หุหุ

สู้ต่อไปทาเคชิ …!!

และแล้วก็ได้เวลาที่เหมาะสมพอที่จะเล่าเรื่องต่างๆให้หลายๆ คนได้อ่าน บ้าง อิอิ

วันนี้อยากจะเล่าถึงงานประจำที่เริ่มทำมาแล้วที่นี่ หอสมุดม.นเรศวร …

งานบรรณารักษ์ที่รับผิดชอบก็คืองานวิเคราะห์เลขหมู่ จัดหมวดหมู่เนื้อหาให้อยู่ในที่ๆเดียวกัน อำนวยความสะดวกให้ผู้ใช้บริการ

เพื่อการค้นหาที่ง่ายขึ้น โดยเก็บรวมรวมรายการบรรณานุกรมนี้ไว้ในฐานข้อมูล INNOPAC

ที่ดูเหมือนจะแสนง่ายดาย อาศัยจาก web catalog ทั่วโลกก็ตามเถอะ

แต่จะสุ่มสี่สุ่มแปดจัดๆ ไป โดยไม่คำนึงว่าแต่ก่อนหอสมุดแห่งนี้เค้าให้อะไรไว้บ้าง ผู้ใช้บริการก็คงหาไม่เจอ

เมื่อแรกมาจับงานวิเคราะห์เลขหมู่ที่เรียกกันในวงการว่า แคตล็อก นั้น ก็ผ่านงานวารสารมาบ้าง

แต่การวิเคราะห์เลขหมู่สิ่งที่ต้องรู้เข้าในสายเลือดเลยก็คือ

• ระบบการจัดหมู่ ที่ในห้องสมุดดังๆ ทั่วโลกเป็นที่นิยมแล้ว ไม่รวมห้องสมุดเฉพาะ จะมีอยู่ คือ Dewey และ LC รวม NLM ที่แยกจาก LC ไปเป็นหมวดหมู่ทางการแพทย์
• Marc21 เป็นรูปแบบการลงรายการให้เครื่องอ่านได้ (แปลตามตำราเปะ) ก็เหมือนๆกับกฎการลงรายการ ที่รูปแบบตายตัวรู้กันในหมู่บรรณารักษ์ นักเอกสาร ทั่วโลก มีมาแต่ดั้งเดิมที เดี๋ยวนี้เค้าพัฒนาเป็น Metadata
• หัวเรื่อง ที่เป็นคำสำคัญที่รูปแบบตายตัว (เอาอีกละอะไรก็ตายตัว) ยึดตามตำรา หัวเรื่องภาษาไทย ของคณะกรรมการสถาบันอุดมศึกษาแห่งประเทศไทย, LC Subject Heading (แค่เฉพาะตำราก็ปาไปหลายเล่มหนาๆ) , MeSH (Medical Subject Heading)
• และอีกอย่างที่สำคัญคือ ถ้าริจะเป็นนักกอป ก็ต้องมี Common Sense นิดหน่อยเกี่ยวกับเลขผู้แต่ง หนังสือ ที่แต่ละห้องสมุดจะให้ไม่เหมือนกันเลย ซึ่งยังไงๆ ก็ต้องยึดของเราเป็นหลัก

แค่สิ่งที่ต้องรู้ก็เหนื่อยแล้วอิอิ  แต่ความจริงมาทำจริงๆ สิ่งเหล่านี้จะสอนเราอย่างที่เราหลีกเลี่ยงไม่ได้เลย หนังสือบางเรื่องบางอย่าง มีหลากหลายเนื้อหา อยู่ในนั้น บรรณารักษ์ ต้องพินิจพิจารณา ให้ใกล้เคียง มากที่สุดว่าสมควรอยู่หมวดใด ให้มั่วๆ ไป นักวิชาการ อาจารย์ บางท่านจะท้วงติง มาอีกที ว่าทำไมเล่มนี้อยู่ตรงนี้ ไม่อยู่ตรงนั้น เฮ้อ……..

จริงๆแล้ว หนังสือบางเล่ม บรรณารักษ์ยังต้องจับแล้ววาง ก็ไม่รู้จะให้ไว้หมวดไหน บรรณารักษ์ก็ไม่ได้รู้ไปทุกอย่าง ศัพท์บางคำ ระบบ LC ยังไม่ได้บัญญัติ ไว้เลยด้วยซ้ำ ก็ต้องเอาไว้ก่อน รอสมองโล่งๆแล้วค่อยว่ากันใหม่ ^0^ แต่ถึงอย่างไร สุดท้ายก็ต้องรีบทำหนังสือออกไปให้ผู้ใช้บริการได้อ่านอย่างรวดเร็วนั้นแหละค่ะ

วันนี้มากับเรื่องงานประจำ เดี๋ยวจะเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยมาฝากอีก อย่างไรแล้วก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ

~แก่นจัง~

เรื่องจริงของบรรณารักษ์

1. เค้าบอกว่าถ้าบรรณารักษ์สาวโสดที่อายุเกิน 30 ก็จะกลายเป็นสาวโสดตลอดไป ไม่จริ๊งงง!!
2. ถึงแม้ว่าหนังสือในห้องสมุดจะเยอะแยะมากมายเพียงใด แต่ก็มักจะถูกร้องเรียนว่าไม่มีหนังสือที่ผู้ใช้ต้องการ
3.บรรณารักษ์ถ้าอยู่ในที่ทำงานที่ไม่ใช่ห้องสมุดใหญ่โดยตรง ไปอยู่ตามคณะ ใครๆก็จะคิดว่าบรรณารักษ์ไม่มีงานทำ
4. ใครๆก็ไม่ค่อยเข้าใจว่าบรรณารักษ์ทำงานหนักยังไง (อันนี้ยากที่จะอธิบาย)
5. ไม่เป็นความจริงที่บรรณารักษ์ส่วนใหญ่จะดุและแก่ เพราะยังมีบรรณารักษ์ที่ใจดีที่สุดในโลกอยู่ที่ลานจอมแก่น อีกคน ฮ่าๆ

6. MARC 21 เป็นอีกเรื่องที่คนส่วนใหญ่ทั่วๆไปที่ไม่ใช่บรรณารักษ์คิดว่ามันไม่สำคัญแต่สำหรับบรรณารักษ์แล้วมันสำคัญมาก

กลับบ้านเข้าพรรษาซึมซับบรรยากาศบ้านๆซะนาน

 เวลาผ่านไปแปบเดียวเดี๋ยวเอารูปมาโชว์นะเจ้าคะ

…………อันนี้ทางเข้าบ้าน  ที่ยังไม่เจริญอย่างเห็นได้ชัด อิอิ

แล้วก็พาไปชมไร่มันสำปะหลังกะลังโตวันโตคืน ที่เห็นไกลๆโน้น คือ ต้นยางพารา

แล้วก็พาไปเก็บผลไม้ในสวน  ที่มีมะม่วง น้อยหน่า

ได้มาละ น้อยหน่า

จากลับแล้ว ฝนกำลังไล่มาอย่างช้าๆ

ได้เวลากลับซะแล้ว……..เจอกันใหม่ยังมีรูปอีกเพียบเลย อิอิ

ยินดีต้อนรับค่ะ………

กว่าจะสมัครได้ เหอๆๆ ลองแล้วลองอีก แต่รูปแบบสวยใช้ได้เลยแหละ

พัฒนาโน่นนิดนี่หน่อย อีกเดี๋ยวก็คงลงตัว ว่างๆแก่นจะเข้ามาเรื่องที่ทำงานใหม่ให้อ่านนะค่ะ

ตอนนี้กำลังเรียนรู้แบบหัวโตเลยแหละ

ขอบคุณที่อ่านจนจบค่ะ