ลานเล่าสู่กันฟัง

  สวัสดีชาวลานปัญญาทุกท่านค่ะ

   มาแอบมองชาวลานนั่งคุยกันอยู่หลายวัน จดๆจ้องๆ จะเข้ามาทัก ก็ยังไม่ได้เข้าสักที เหมือนจะเดินเข้ามาได้เลย แต่ก็สะดุดนิดหน่อย(งงๆ) วันนี้เลยตัดสินใจ เป็นไงเป็นกัน

 ก็มันคิดถึงนี่นะ

ลานกว้างจังเลยค่ะ เข้ามายืนแล้วเหมือนอยู่ท่ามกลาง สายลมไหวอ่อนๆ ลานตาส่งไปถึงฟ้ากว้าง ขอเอนกายกลางลานนี้แหละ ขอดูหมู่เมฆแสนสวย ที่แปรรูปงดงามเป็นอักษรว่า

 ด้วยมิตรภาพ

ค่ะด้วยมิตรภาพต่อกัน ทั้งผู้เข้ามาอยู่ และผู้มาเยือน

  ขอหลับตากับความสุข ของบ้านพักแห่งใหม่สักครู่นะคะ ก่อนที่จะขยับเรื่องที่อยากจะเล่า ที่ท่วมท้นอยู่ในหัวใจ

“ตันติราพันธ์”