ลานซากุระ

วันนี้ขี้เกียจไปทำงาน เลยขอเจ้านายนอนทำงานแบบเล่นๆ ที่บ้าน ด้วยเหตุผลว่าดิฉันเหนื่อยมากกกก กับการปั่นรายงานอาทิตย์ละฉบับ…นอนจนเบื่อละ เลยคิดว่าเขียนบล็อกดีกว่า เพราะโดนแซวมาว่าบลอกนี้มีราคาเพราะกว่าจะได้มาแต่ละบทความต้องรอกันเป็นปี…..

เมื่อกลางเดือนพฤษภาคมที่ผ่านมา ได้รับเชิญให้ไปบรรยายเรื่องเทคโนโลยีการจัดการขยะในประเทศญี่ปุ่น และเรื่อง 3Rs ที่เมือง Recife ประเทศบราซิล เนื่องด้วยประเทศบราซิลประกาศยกเลิกระบบการเทกองขยะทั้งประเภทภายในปี 2014 ถ้าเมืองใดทำไม่สำเร็จนายกเทศมนตรีของเมืองนั้นจะต้องติดคุก โอ้..แม่เจ้า….โหดจริงๆๆๆๆ

(ภาพ ลอนดอนยามบ่าย) อ่านต่อ »

ไม่ได้เขียนบล็อกมานานแล้ว วันนี้เลยถือโอกาสมาแบ่งปันสูตรสมุนไพรเพื่อสุขภาพ ซึ่งซากุระเพิ่งทราบและทดลองใช้ได้ผลกับตัวเองแล้วมาแบ่งปันกันค่ะ อีกอย่างก็ถือเป็นวิธีการบันทึกสูตรยาเพื่อสุขภาพของตัวเองไปด้วยนะคะ อ่านต่อ »

หลังจากที่ไปพักกายพักใจในเมืองไทยอยู่อาทิตย์กว่าๆ ก็ได้เวลากลับมาเยือนญี่ปุ่นอีกครั้ง แม้ใจจะยังหวั่นๆ แต่ก็ตัดสินใจกลับมาเพื่อพิสูจน์กำลังใจตัวเองว่า “ยังสู้ไหวหรือเปล่า” แต่ก่อนจะกลับมาก็ไปเติมบุญเติมบารมีให้กับตัวเองอย่างเต็มที่ด้วยการถวายภัตตาหารเพลพระทุกวัน ถวายยารักษาโรค ถวายผ้าไตรจีวร ซื้อที่ดินสร้างวัด สร้างพระธรรมกายประจำตัว และปล่อยสัตว์ปล่อยปลาให้ชีวิตสัตว์เป็นทานตามหลักวิชชาจนใจชุ่มและอิ่มในบุญดีเสียก่อน ขอบคุณพี่สาวสุดสวยที่ยกคอนโดข้างวัดให้พักฟรีๆ ตลอดเวลาที่ไปอยู่เมืองไทย ทำให้ซากุระได้เติมบุญให้กับชีวิตอย่างเต็มที่ กราบขอบพระคุณคุณแม่ที่ยอมให้ลูกสาวคนนี้กลับมา แม้ใจจะยังหวั่นๆ อยู่ก็ตาม อ่านต่อ »

นับตั้งแต่เกิดแผ่นดินไหวอย่างรุนแรงเมื่อวันที่ 11 มีนาคมที่ผ่านมา ซากุระก็ขวัญผวาและเป็นโรคจิตประสาทอ่อนๆ เกี่ยวกับแผ่นดินไหวและสึนามิ เพราะอาฟเตอร์ช็อคเกิดขึ้นวันละร้อยกว่าครั้งทุกๆ วัน และในไม่ช้าไม่นานก็มีข่าวเตาปฏิกรณ์นิวเคลียร์ที่ฟุคุชิมะระเบิด ในตอนนี้กะเหรี่ยงทั้งหลายก็ตามข่าวกันแทบจะทุกวินาทีด้วยความหวาดวิตก ที่ทำงานมีการจัดเจ้าหน้าที่ติดตามความเคลื่อนไหวโรงไฟฟ้านิวเคลียร์และอัพเดทให้กับสมาชิกได้ทราบวันละหลายๆ รอบ อ่านต่อ »

อยู่ญี่ปุ่นมา 9 ปี มีแผ่นดินไหวเกิดขึ้นหลายครั้งจนรู้สึกเฉยๆ แต่วันนี้ไม่เหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา 11 มีนาคม 2554 วันนั้นเป็นวันศุกร์ที่ทุกคนกำลังทำงานด้วยความเบิกบานเพราะพรุ่งนี้จะได้หยุดสุดสัปดาห์กันแล้ว ตอนบ่ายกว่าๆ อาคารก็เริ่มสั่นไหว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนทุกครั้ง เพราะสั่นไหวอย่างรุนแรง ยาวนานและต่อเนื่อง เป็นระลอกๆ ซากุระเป็นคนแรกที่รีบคว้าซื้อแจ็คเก็ตตัวเก่ง แล้วเผ่นออกจากตัวอาคารทันที ตอนนั้นไม่รู้หรอกว่าจะมีภัยร้ายแรงมากน้อยเพียงใด รู้เพียงแต่ว่า ถ้าขืนอยู่ในอาคารต่อไป เราอาจได้กลายเป็นซากอยู่ในตึกเหมือนที่ไครช์เชิร์ชแน่ๆ แม้อากาศข้างนอกจะหนาวเหน็บ แต่ก็ไปนั่งทนเมาคลื่นอยู่ที่ลานจอดรถ ไม่น่าเชื่อเลยว่าพื้นดินที่เคยแข็งแกร่งบนยอดเขาแห่งนี้จะไหวโคลงเคลงเหมือนเรือลำน้อยที่โต้คลื่นอยู่ในทะเล จะหนีไปไหนก็คงหนีไม่ได้ ทำได้เพียงแค่หาที่ที่คิดว่าปลอดภัยที่สุดเป็นที่หลบภัย อ่านต่อ »

ก่อนที่ซากุระจะมาญี่ปุ่น มีความรู้สึกว่าญี่ปุ่นนี่ คงจะหนาวมากๆ เลยนะ มาแล้วก็คงจะมีแต่หิมะเต็มไปหมด แต่ด้วยความที่ซากุระเป็นสาวไทยที่ค่อนข้างจะมีวาสนาน้อย ก็เลยได้อยู่โตเกียว เมืองแห่งมลพิษ ปีนึงมีหิมะตกแค่วันสองวันก็เป็นบุญตาของคนที่นี่อย่างยิ่งแล้ว แต่ตอนนี้ได้ย้ายมาทำงานบนยอดเขาที่คานากาว่าแต่ต้องเดินทางกลับไปนอนบ้านที่ริมทะเล ฟังดูเท่ห์ดีใช่ไหมคะ ทุกๆ วันซากุระก็จะต้องขี่เสือหมอบขึ้นเขาไปทุกวันจนกล้ามขาขึ้นเป็นมัดๆ ยิ่งเพิ่มความร้อนในช่วงวันที่อากาศแสนร้อน ด้วยเหตุที่เราเสียดายเงินซื้อมอเตอร์ไซด์ เก็บตังค์ไว้ทำบุญดีกว่า ก็เลยต้องรีบตื่นมานั่งสมาธิแต่เช้า รถน้ำผัก แล้วก็ควบเสือหมอบคู่ใจขึ้นเขาไปอาบน้ำที่ที่ทำงาน (อิอิอิ ประหยัดไฟ ประหยัดน้ำค่ะ) ดูเหมือนจะขยันนะคะ เพราะซากุระจะเป็นคนไปเปิดประตูที่ทำงานแทบทุกวัน ความจริงแล้วอยากนอนต่อ แต่มองดูสภาพอากาศที่แสนทรมานนี้แล้ว ยอมตื่นนอนมาแต่เช้าดีกว่า อุณหภูมิที่นี่น่ะต่ำกว่าที่เมืองไทยค่ะ แต่เราจะรู้สึกร้อนมากกว่าเพราะมีความชื้นสูง และความที่ซากุระเป็นนักวิจัยทางสิ่งแวดล้อม ก็ต้องเป็นแบบอย่างที่ดี โดยการไม่เปิดแอร์ในบ้านค่ะ ขอบอกด้วยความสัตย์จริงเลยว่า ป่วยแค่ไหนก็ต้องตะกายไปทำงานดีกว่า เพราะอยู่ที่บ้านนี่ร้อนเหลือเกิน อ่านต่อ »