ลานซากุระ

หลายวันก่อนซากุระได้มีโอกาสดูรายการทีวีเชิงวิชาการของญี่ปุ่น วันนั้นเป็นรายการสำหรับคนชอบและไม่ชอบวิ่ง ซึ่งน่าสนใจมากๆ จึงคิดว่าน่าจะเอามาเล่าแบ่งปันความรู้กัน แต่ภาษาญี่ปุ่นของซากุระก็ไม่ได้เก่งมากขนาดที่จะจดจำและเข้าใจศัพท์ทุกคำที่เขาใช้ เพราะบางครั้งก็เป็นศัพท์ทางการแพทย์ หากขาดตกบกพร่องประการใด ก็ขอเชิญนักวิชาการทางการแพทย์และผู้เชี่ยวชาญทางการวิ่งคอมเมนต์ได้เต็มที่ค่ะ

คนญี่ปุ่นวิ่งกันตัวปลิวเหมือนลมพัด วิ่งเหมือนร่างกายไร้น้ำหนัก การจัดแข่งมาราธอนของที่นี่มีเป็นประจำทุกปี ส่วนใหญ่ไปวิ่งเพื่อพิสูจน์สปิริตและกำลังใจของตัวเอง ไม่ได้ไปวิ่งเพื่อเอาโล่รางวัล การซ้อมของคนที่นี่ก็จะมีทั้งแบบซ้อมเดี่ยวและซ้อมเป็นทีม ใครว่างตอนไหนก็ออกไปวิ่งกันได้เลย ถ้าเทียบกับบ้านเรา อากาศที่นี่เย็นกว่า เส้นทางวิ่งก็สะดวกสบายไม่ร้อน ถ้าวิ่งบนฟุตบาทก็เป็นฟุตบาทจริงๆ ไม่ใช่ซุ่มๆ เดาเอาว่านี่คือฟุตบาทเหมือนในเมืองไทยที่วิ่งๆ ไปต้องคอยเหลียวหลังดูว่ารถจะมาเสียบก้นเปล่า ซึ่งเพื่อนของซากุระที่เขาชอบวิ่งเคยโดนมาแล้ว อ่านต่อ »

สวัสดีค่ะ ตลอดเวลาเกือบสองสัปดาห์ที่ผ่านมา ซากุระก็เป็นแฟนพันธุ์แท้ของโอลิมปิกเกมส์ เรียกว่าเกาะติดหน้าจอกันเลยทีเดียวค่ะ ไม่รู้ว่าที่เมืองไทยมีการถ่ายทอดทั้งสดและไม่สดเกือบ 24 ชั่วโมงเหมือนที่ญี่ปุ่นไม๊นะคะ แต่ที่นี่มีเกือบตลอดค่ะ เป็นกระแสที่มาแรงและประชาชนของเขาให้ความสำคัญมากๆ ค่ะ

ซากุระเองก็ทึ่งมากกับภาพบนจอที่เราจะสัมผัสได้ถึง ความฝัน ความเจ็บปวด ความเสียใจ ความชื่นชม ความยินดี น้ำตาที่ไหลก็มีคละเคล้ากันไป ทั้งน้ำตาแห่งความปิติ และน้ำตาแห่งความเสียใจ สี่ปีที่รอคอย เชื่อได้ว่านักกีฬาทุกคนทุ่มเทกันเต็มที่เพื่อที่จะฝึกฝนตนเองให้เป็นหนึ่งในยุทธจักร แต่แม้ว่าจะแพ้หรือชนะก็มีมิตรภาพให้เห็น แม้จะต่างชาติ ต่างเผ่าพันธุ์แต่ทุกคนก็เป็นมิตรกันได้ แม้สีผิวจะต่างกัน เราก็วิ่งบนความฝันเดียวกันได้

อ่านต่อ »