ตัวตนที่กลับมา
นานมาแล้วผมเคยคิดหนักว่าจะเอายังไงกับชีวิตดี ชีวิตผมไม่มีเป้าหมาย หนักไปถึงขั้นคิดว่า ตรูเกิดมาทำไมฟระ ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ประสบความสำเร็จถึงขั้นสูงสุดอะไรเลย ก็แค่พิสูจน์ตัวเองได้ระดับนึง ช่วงนั้นมีคนชวนให้บวชเลยไปบวชมา 1 พรรษาเต็ม ได้รู้จุดหมายชีวิต แต่ว่าพอห่างมาก็ก็เคว้งอีก เมื่อก่อนการทำงานทั้งหมด ทำเพราะสนุก เพราะชอบเอาชนะ (ตัวเอง) ทำได้แล้วก็สะใจ อะดรีนาลิน หลั่งสร้างความสะใจได้เป็นพักๆ
มันนานจนลืมไปแล้วว่าความสนุกของงานคืออะไร ช่วงนี้มีโอกาสได้นั่งทบทวนอะไรหลายๆอย่าง เรื่องต้องใช้หนี้ให้ที่บ้าน เรื่องฐานะตัวเอง เรื่องงาน ได้จุดหมายระยะยาวมา 2 อย่าง อย่างแรกคือ ผมต้องจัดการปัญหาเรื่องหนี้สินของที่บ้านให้หมด และสร้างความมั่นคงภายใน 7 ปี จริงๆเป็นจำนวนเงินที่มาก แต่ก็ไม่ได้มากเกินไปถ้าอยากจะท้าทายตัวเอง ตอนนั้นผมเองคงอายุประมาณ 40 ต่อจากนั้นค่อยคิดว่าจะทำอะไรต่อไป บวชดีไหม ตอนนี้ผมยังไม่ได้คิดถึงแผนระยะสั้นว่าจะทำอะไรต่อ รู้แต่ว่างานปัจจุบันของผมต้องทำให้ดี กลับมาท้าทายตัวเองอีกครั้ง อยากรู้สึกถึงความสะใจ เวลาทำอะไรสำเร็จอีกครั้ง…
ทำไมต้องประสบความสำเร็จถึงขั้นสูงสุด ?
ทำไมต้องทำอะไรให้เสร็จเป็นอย่างๆ ? มีเป้าหมายในชีวิตก็ดีนะครับ
แต่ทำงานไป ศึกษาไป ใช้ชีวิตไป สบายๆแต่ได้ผลเหมือนกันได้ไหม ?
แค่สงสัยน่ะครับ อิอิ
Comment by จอมป่วน — 17 August 2008 @ 5:23 pm
สูงสุดของแต่ละคนก็ไม่เหมือน และไม่เท่ากันกันครับ ถ้าหากถามว่าทำไม เพราะไม่อยากเกิดมาเสียชาติเกิดครับ แต่จะทำได้เท่าไหนผมก็ยังตอบไม่ได้
เป้าคงต้องมีเป้าระยะยาว และระยะสั้นครับ ผมไม่ชอบทำทุกอย่างพร้อมๆกัน
“ศึกษาไป ใช้ชีวิตไป สบายๆแต่ได้ผลเหมือนกัน” ผลไม่เหมือนกันครับ เพราะลองใช้ชีวิตทั้งสองแบบมาแล้ว
Comment by nontster — 17 August 2008 @ 5:29 pm
ขออนุญาตเล่าถึงตัวเองนิดหน่อยค่ะ
เป็นคนที่ทำอะไร ต้องวางแผน กะระยะเวลาแค่นั้น แค่นี้ ตามความยากง่ายของงาน ส่วนตัว การงาน ทำให้มีเป้าหมายในชีวิต และก้มักเป็นไปตามที่คิดไว้
ขอลอกที่เขียนไว้ที่อนุทินที่หนึ่งนะคะ มาประกอบ……..
เป็นคนชอบวางแผนอย่างแรง เหมือนเป็นธรรมชาติของตัวเอง ไม่เคยเลย ที่จะไม่วาดภาพทุกสิ่งไว้ในสมองก่อน แล้วเดินตามแผนที่ๆวางไว้ ไม่ค่อยมีความผิดพลาด…มีเหมือนกัน ที่ต้องปรับแผน ระหว่างทาง…ช้าไปบ้าง ..วนไปบ้าง…แต่เดี๋ยว จะเลี้ยวกลับมาจนได้…
ตั้งค่า ของการ ไม่เป็นไปตามแผน ให้ไม่เกิน 10%
สรุปว่า เรื่องของคุณ เมื่ออ่านแล้ว ก็ไม่มีอะไร ต้องกังวลมาก ภาระหน้าที่ ต้องมีอยู่แล้วทุกคน ไม่มีใครเกิดมาแล้ว ไม่ต้องทำอะไร
เรื่องภาระทางบ้าน ต้องถือ เป็นเรื่องหน้าที่….และคงต้องดีใจ ที่ได้ทำหน้าที่นี้..เป็นกำลังใจให้ด้วยคนนะคะ
http://lanpanya.com/jindee/?p=16#more-16
Comment by sasinand — 24 August 2008 @ 6:18 pm
ขอบคุณ คุณ sasinand ครับ เห็นด้วยกับอนุทิน ของคุณ sasinand ครับ ช่วงนี้ผมรู้สึกว่าแก่ จริงๆครับ Y_Y
Comment by nontster — 24 August 2008 @ 6:35 pm